Stara Synagoga w Katowicach

Stara Synagoga w Katowicach (niem. Alte Synagoge in Kattowitz) − nieistniejąca synagoga, która znajdowała się w Katowicach na rogu dzisiejszych ul. 3 Maja i ul. Juliusza Słowackiego.

Stara Synagoga w Katowicach (niem. Alte Synagoge in Kattowitz) − nieistniejąca synagoga, która znajdowała się w Katowicach na rogu dzisiejszych ul. 3 Maja i ul. Juliusza Słowackiego.

Historia

Koncepcja budowy pierwszej synagogi w Katowicach narodziła się w latach 60. XIX wieku. W 1861 Żydzi otrzymali od administracji dóbr dworskich Tiele-Wincklerów parcelę pod budowę synagogi. W tym samym roku żydowski architekt i budowniczy Ignatz Grünfeld dostarczył projekt planowanego budynku. Prawdopodobnie architekt wzorował się na synagodze w Wolfhagen.

Budowa synagogi została ukończona w 1862. Otwarto ją 4 września 1862. Sala główna mogła pomieścić łącznie 320 osób, 200 w głównej sali modlitewnej i 120 w galeriach dla kobiet. Oficjalne otwarcie miało miejsce 4 września 1862 roku, kiedy to uroczyście wniesiono zwoje Tory, przechowywane w domu Salomona Goldsteina. Po 10 latach okazało się że synagoga jest za mała i nie może pomieścić ciągle rosnącej liczby wiernych. W latach 1882−1883 została znacznie rozbudowana i nabrała nowych kształtów. Do zachodniej elewacji dobudowano korpus poprzeczny zwieńczony okazałą kopułą. Dzięki temu synagoga zyskała dodatkowo 200 miejsc siedzących.

Po wybudowaniu Wielkiej Synagogi w 1900, synagoga została sprzedana Paulowi Frantziochowi, który ją wyburzył. Wkrótce na jej miejscu wzniesiono wielką secesyjną kamienicę.

Architektura

Murowany, piętrowy budynek synagogi wzniesiono na planie prostokąta, w stylu neoromańskim, z dekoracją arkadową na elewacjach bocznych. Charakterystycznym elementem synagogi były narożne pilastry.

We wnętrzu, w zachodniej części znajdował się przedsionek, z którego wchodziło się do głównej sali modlitewnej, z którą z trzech stron otaczały galerie dla kobiet. Sala główna była przyozdobiona w motywy mauretańskie.