Schronisko PTTK na Hali Miziowej

Schronisko PTTK na Hali Miziowej położone jest na wysokości 1330 m n.p.m., na stokach Pilska. Jest popularnym celem wycieczek turystycznych, a w zimie centrum ośrodku narciarskiego Gliwickiej Agencji Turystycznej.

Schronisko PTTK na Hali Miziowej położone jest na wysokości 1330 m n.p.m., na stokach Pilska. Jest popularnym celem wycieczek turystycznych, a w zimie centrum ośrodku narciarskiego Gliwickiej Agencji Turystycznej.

Historia

Pierwsze plany budowy schroniska w okolicach Pilska powstały już w 1912 (według niektórych źródeł już w roku 1906 były plany uruchomienia polskiego schroniska celem przeciwstawienia się akcji germanizacyjnych polskich gór przez Beskidenverein). Wybuch I wojny światowej uniemożliwił zrealizowanie tych zamiarów. Dopiero w 1927 oddział babiogórski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego przygotował projekt (twórcami idei budowy schroniska byli członkowie zarządu: Merta, Haliński, Fucik, Mikuszewski i Mączyński); budowa trwała 3 lata (były problemy natury finansowej i konieczne okazało się zaciągnięcie pożyczki). Drewno na budowę uzyskano od arcyksięcia Habsburga, ówczesnego właściciela Żywieczcyzny. 20 lipca 1930 uroczyście otwarto nowy obiekt. Był to piętrowy drewniany budynek utrzymany w stylu architektury góralskiej, z przeszkloną werandą zapewniającą gościom interesującą panoramę Beskidu Żywieckiego. Obiekt był w tamtym czasie uważany za najładniejszy w tej części Beskidów. W 1936 doprowadzono linię telefoniczną i otwarto natryski.

Pierwszym dzierżawcą schroniska był Robert Sikora, drugim Helena Polakowa. W 1938 dzierżawcą na Hali Miziowej został Albert Rudolf. W czasie okupacji niemieckiej przyjął niemieckie obywatelstwo, a obiekt prowadził pod szyldem bielskiego oddziału Beskidenverein (o budynek toczyła się rywalizacja pomiędzy oddziałem bielskim a żywieckim). W budynku stacjonował także niewielki oddział niemieckiego wojska, mający zwalczać partyzantów. Obiekt uniknął zniszczenia, choć po odejściu Niemców część wyposażenia została rozkradziona przez szabrowników.

Po wojnie ponownie przejęło go PTT i już w 1945 urządziło tam bufet. Wyremontowany budynek krótko cieszył się popularnością wśród górskich wędrowców – 19 marca 1953 wybuchł pożar (podobno od niedopałka turysty), który strawił główny budynek. Ocalały tylko zabudowania gospodarcze – szopa i stajnia. Nie zdecydowano się na odbudowę – w zabudowaniach gospodarczych urządzono tymczasowy bufet i miejsca noclegowe dla 50 osób.

Prowizorka okazała się bardzo trwała – dopiero w 1994 rozpoczęto budowę nowego, dużego obiektu turystycznego, który z racji wyglądu i warunków pełni rolę hotelu górskiego. Nowe schronisko otwarto w październiku 2003, pół wieku po pożarze. W czerwcu 2004 zamknięto stare schronisko i częściowo rozebrano. W pozostałej części starego schroniska urządzono niewielki bufet.

Wyposażenie schroniska

Schronisko posiada 90 miejsc noclegowych 1-, 2-, 3-, 4-, 5- i wieloosobowych, a także apartamenty. Do dyspozycji turystów są również:

• restauracja i jadalnia,
• bar szybkiej obsługi,
• sala konferencyjna na 65 osób.

W pobliżu znajduje się także dyżurka GOPR oraz wyciągi narciarskie.

Szlaki turystyczne

• przelotowe:
  • Głównego Szlaku Beskidzkiego
  • z Korbielowa do Sopotni

• prowadzące na kopułę szczytową Pilska
  • z Korbielowa na Górę Pięciu Kopców 1542 m n.p.m.
  • z Hali Miziowej na Górę Pięciu Kopców 1542 m n.p.m.

W pobliżu (0:15 h, przy szlaku do Korbielowa) znajduje się studencka baza namiotowa na Hali Górowej.