Warszawski Szpital dla Dzieci

Warszawski Szpital dla Dzieci (Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej) – szpital mieszczący się w Warszawie przy ul. Kopernika 43.

Warszawski Szpital dla Dzieci (Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej) – szpital mieszczący się w Warszawie przy ul. Kopernika 43.

Historia

Szpital powstał w roku 1869 dzięki ofiarności publicznej, dobrowolnym składkom i balom dobroczynnym. Pierwsza siedziba szpitala znajdowała się przy ul. Solnej, pod nazwą „Zakładu prywatnego leczniczego dla dzieci dr. Sikorskiego”, któremu powierzono otwarcie lecznicy dla dzieci. Szpital początkowo posiadał oddziały dla chorych na odrę, ospę i płonicę, oddział okulistyczny i salę operacyjną. Większe zainteresowanie przyniosła szpitalowi zmiana nazwy na Warszawski Szpital dla Dzieci. Z czasem dzięki pomocy finansowej ze strony Aleksandry hrabiny Potockiej, Jana Blocha i Wilhelma Raua rozpoczęto starania o budowę nowego szpitala. 18 listopada 1875 rozpoczęto przyjmowanie małych pacjentów w nowym gmachu przy ul. Aleksandrii (zmieniona w roku 1907 na ul. Kopernika). W momencie otwarcia w szpitalu znajdowało się 79 łóżek. W przeciągu następnych lat nastąpiło rozwinięcie się szpitala (otwarcie nowych oddziałów, powiększenie liczby łóżek).

W 1884 roku wybudowano oddzielny pawilon chorób zakaźnych (20 łóżek, 2 separatki i sala operacyjna) z powodu dużej śmiertelności w oddziałach zakaźnych. Od pierwszego dnia powstania szpitala opiekę nad chorymi sprawowały Siostry Miłosierdzia (Szarytki). W ramach wynagrodzenia za charytatywną pomoc szpital zapewnił im mieszkanie z utrzymaniem. W 1934 roku otwarto oddział niemowlęcy – przyjmowano dzieci poniżej 2 roku życia, zmodernizowano laboratorium, pierwszy raz pojawiły się karty chorych dzieci. W tym samym roku zaczęto używać aparatu rentgenowskiego, a baza łóżkowa została poszerzona do 200 łóżek. Dalsze innowacje nie zostały wprowadzone z powodu wybuchu II wojny światowej. Szpital prowadził również działania dydaktyczne dla studentów IV i V roku Wydziału Lekarskiego UW z zakresu chorób wieku dziecięcego.

W czasie trwania powstania warszawskiego szpital przejął rolę szpitala powstańczego. W tym okresie budynki szpitalne uległy znacznym zniszczeniom. W roku 1945 rozpoczął na nowo swoją działalność jako „Miejski Szpital Dziecięcy nr 1”. Leczono dzieci nie tylko z Warszawy, ale z całego kraju. Zespół chirurgów składał się z lekarzy, którzy wcześniej nie pracowali z tak małymi pacjentami. W 1995 przeprowadzono generalny remont na Oddziale Chirurgii, a w następnych latach na kolejnych oddziałach m.in.: Niemowlęcego, Obserwacyjno-Wewnętrznego. Spowodowało to dużą poprawę warunków sanitarnych. W 1998 sytuacja szpitala uległa pogorszeniu wskutek włączenia go w struktury powiatu warszawskiego. Podjęto działania dążące do zamknięcia placówki.

Zmiana zarządu szpitala w 2000 roku spowodowała nową decyzję w sprawie likwidacji – szpital dostał nową szansę. Mimo niskich finansów rozpoczęto kolejne innowacje: zmieniono profil medyczny, otwarto poradnie specjalistyczne i nowe oddziały.

Izba Przyjęć

Jej zadaniem jest przyjmowanie pacjentów planowych oraz udzielanie pomocy w systemie ostrodyżurowym przez całą dobę. W Izbie Przyjęć znajdują się gabinety: 2 chirurgiczno-ortopedyczne, pediatryczny i izolatka.

Oddziały

Oddział Pediatryczny

Zajmuje się leczeniem w zakresie kardiologii, hematologii, endokrynologii, neurologii i zatruć. Dzieci przyjmowane są od 3-go miesiąca życia do 18 roku. Oddział składa się z 6 sal, gdzie znajdują się 34 łóżka. Badania przeprowadzane są w specjalistycznych pracowniach za pomocą nowoczesnych sprzętów.

Oddział Chirurgii i Ortopedii

Największy oddział szpitala, który liczy 37 łóżek i mieści się na 1 piętrze w budynku głównym. Rocznie wykonuje ponad 1500 operacji. Najważniejszą częścią Oddziału Chirurgicznego jest blok operacyjny (3 sale operacyjne, sala pooperacyjna). Lecząc wady układu moczowego jako jedyni używają wysokospecjalistycznych technik leczenia. Wykonywane są zabiegi w ramach: ostrego dyżuru, chirurgii ogólnej, plastycznej, urazowej, ortopedycznej, niemowlęcej i urologii dziecięcej.

Rehabilitacja

Ośrodek Dziennej Rehabilitacji Neurologicznej

Zajmuje się dziećmi z opóźnionym rozwojem psychoruchowym i nadpobudliwością, wcześniakami i dziećmi z grupy ryzyka okołoporodowego, z zaburzeniami napięcia mięśniowego. Zajęcia odbywają się w grupach lub indywidualnie z możliwością edukowania rodziców pod względem dalszej pielęgnacji dzieci w domu. Dziećmi zajmują się posiadający certyfikaty kursów metody NDT-Bobath, terapii SI oraz kinezyterapii psychomotorycznej fizykoterapeuci.

Ośrodek Dziennej Rehabilitacji Narządu Ruchu

Usprawnia dzieci i młodzież ze schorzeniami wrodzonymi oraz uszkodzeniami pourazowymi układu kostno-stawowego. Przy pomocy wykwalifikowanej kadry pacjenci szybko odzyskują sprawność fizyczną i powracają do poprzedniego stanu zdrowia.

Przychodnia Przyszpitalna

Celem przychodni jest dokładne zbadanie i rozpoznanie choroby poprzez badania specjalistyczne, podmiotowe i przedmiotowe. W przychodni znajdują się poradnie specjalistyczne:

• Poradnia Alergologiczna
• Poradnia Chirurgii Ogólnej
• Poradnia Chirurgiczno-Ortopedyczna
• Poradnia Chirurgii Plastycznej dla Dzieci
• Poradnia Endokrynologiczna
• Poradnia Ginekologiczna dla Dziewcząt
• Poradnia Kardiologiczna
• Poradnia Leczenia Bólu
• Poradnia Nefrologiczna
• Poradnia Neurologiczna
• Poradnia Neonatologiczna
• Poradnia Otolaryngologiczna
• Poradnia Szczepień dla Dzieci z grup wysokiego ryzyka
• Poradnia Urologiczna
• Poradnia Wad Postawy

Zakład Elektrofizjologii

Posiada pracownię EEG, której przy pomocy cyfrowego aparatu Digi Track EEG i Video EEG, badane są dzieci z padaczką i zaburzeniami napadowymi.

Pracownie Diagnostyczne

• Pracownia badań urodynamicznych
• Pracownia gastroskopii
• Pracownia Diagnostyki Obrazowej (USG, RTG)

Linki zewnętrzne

• http://www.wsdz.pl/ – Oficjalna strona internetowa