Pałac Pod Blachą

Pałac Pod Blachą w Warszawie – późnobarokowy pałac, zbudowany w latach 1720-1730 przez Jakuba Fontanę u podnóża Zamku Królewskiego w Warszawie.

Pałac Pod Blachą w Warszawie – późnobarokowy pałac, zbudowany w latach 1720-1730 przez Jakuba Fontanę u podnóża Zamku Królewskiego w Warszawie.

Historia

W XVI wieku stała tu kamienica W. Reffusa, w II połowie XVII wieku przebudowana przez podkomorzego wielkiego koronnego Jerzego Dominika Lubomirskiego na pałac z dodaniem południowego skrzydła na nasypie. Po 1716 wzniesiono skrzydła boczne. W 1777 pałac został zakupiony przez Stanisława Augusta Poniatowskiego i włączony do zabudowań zamkowych. W 1820 właścicielem pałacu stał się car Aleksander I.

W latach 1926–1939 w pałacu mieściły się biura Kancelarii Prezydenta oraz mieszkania.

Obecnie pałac wyróżnia się wąską białą fasadą oraz długimi skrzydłami. Swą nazwę zawdzięcza nietypowemu w dawniejszych czasach pokryciu blachą miedzianą, aczkolwiek wcześniej w II poł. XVIII wieku był pokryty dachówką co uwiecznił na swoim obrazie Barnado Belotto zwany Canaletto. Od roku 1798 mieszkał w nim m.in. książę Józef Poniatowski, któremu pałac podarował w 1794 Stanisław August Poniatowski. Przynajmniej raz był w pałacu Napoleon Bonaparte, a przez kilka miesięcy książę Józef Poniatowski gościł w nim swojego przyjaciela marszałka Francji Joachima Murata.

W czasie II wojny światowej pałac został przez Niemców spalony w 1944. Odbudowany tuż po wojnie w latach 1948-1949.

Ta barokowa budowla ma bardzo ciekawy układ pionowy: od strony zamku budynek posiada dwie kondygnacje, natomiast od strony skarpy wiślanej aż cztery.

W latach 2004-2008 pałac poddany został remontowi, konserwacji, rewitalizacji i dostosowany został do funkcji muzealnych i edukacyjnnych. Stałymi ekspozycjami są wystawa kobierców wschodnich Fundacji Teresy Sahakian oraz wnętrza poświęcone ks. Józefowi Poniatowskiemu.

W 2011 na I piętrze pałacu Pod Blachą otwarto Apartament księcia Józefa Poniatowskiego, w którym książę mieszkał w latach 1798–1813.