Resursa Obywatelska

Resursa Obywatelska w Warszawie – budynek przy ulicy Krakowskie Przedmieście 64 w Warszawie, zaprojektowany przez Edwarda Cichockiego i wybudowany przez Leona Karasińskiego w latach 1860–1861. Siedziba Warszawskiej Resursy Kupieckiej w latach 1861–1939. Po II wojnie światowej siedziba Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia”.

Resursa Obywatelska w Warszawie – budynek przy ulicy Krakowskie Przedmieście 64 w Warszawie, zaprojektowany przez Edwarda Cichockiego i wybudowany przez Leona Karasińskiego w latach 1860–1861. Siedziba Warszawskiej Resursy Kupieckiej w latach 1861–1939. Po II wojnie światowej siedziba Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia”.

Historia

W XVI i XVII wieku posesja była własnością Aleksandra Lubomirskiego. Między 1740 i 1743? rokiem – gdy posesja była własnością Antoniny Zamoyskiej – postawiono tu pierwsze zabudowania frontowe, przekazane w użytkowanie bernardynom.

Autorstwo projektu zbudowanego tu wtedy pałacu przypisywane jest Józefowi Fontanie. Od 1754 roku pałac przeszedł na własność biskupa Andrzeja Stanisława Załuskiego. Po kolejnych, wielokrotnych zmianach właścicieli i braku modernizacji, budynek utracił cechy reprezentacyjne i stał się kamienicą czynszową. W 2. połowie XVIII wieku pałac należał do Ludwiki z Poniatowskich Zamoyskiej. Wsławił się tym, że w okresie 1801–1805 mieszkał w nim emigracyjny król Francji Ludwik XVIII.

W 1860 roku nieruchomość przeszła na własność Towarzystwa Nowej Resursy (czyli istniejącego od 1820 roku stowarzyszenia kupców i małych przedsiębiorców), które wyburzyło stary pałac i rozpisało konkurs na projekt nowego budynku. W latach 1860–1861 zrealizowano budynek na podstawie syntezy zwycięskiego projektu Edwarda Cichockiego (głównie fasada) i projektu Leona Karasińskiego (głównie wnętrza), który zajął II miejsce. Na parterze mieściły się sklepy, pozostała część budynku była przeznaczona na cele reprezentacyjne – odbywały się tu bale, koncerty, zjazdy, wystawy i uroczystości resursy.

Nowo zbudowany gmach należał do najwcześniejszych w stolicy budynków reprezentujących styl eklektyczny, łącząc cechy neorenesansu, neobaroku i neoklasycyzmu.

W 1925 roku budynek odwiedziła Maria Skłodowska-Curie, gdzie spotkała się z profesorami fizyki i chemii na herbatce.

Gmach został spalony w 1939 roku. Został odbudowany w latach 1948–1950 według projektu i pod kierunkiem Michała Ptic-Borkowskiego z przeznaczeniem na dom wczasowy.

Obecnie w budynku tym mieści się siedziba Stowarzyszenia "Wspólnota Polska", Press Clubu Polska oraz Polskiej Izby Turystyki. Od początku XXI wieku prowadzony jest remont budynku, dzięki czemu odzyskuje dawny blask.