Ulica Złota

Ulica Złota – jedna z ulic warszawskiego Śródmieścia oraz Woli.

Ulica Złota – jedna z ulic warszawskiego Śródmieścia oraz Woli.

Przebieg

Ulica zaczyna swój bieg od skrzyżowania z ulicami Jasną, Zgoda oraz Przeskok. Po ok. 180 m w kierunku zachodnim ulica wpada w ul. Marszałkowską. Możliwy jest również przejazd tunelem pod tą ulicą i wyjazd na placu Defilad, który przerywa ciągłość tej ulicy. Ponowny bieg rozpoczyna ona od ul. Emilii Plater. Zostaje on przerwany po 270 m przez al. Jana Pawła II. Od tego miejsca ciągnie się przez 400 metrów, po czym kończy swój bieg na skrzyżowaniu z ulicami Żelazną oraz Twardą. Na całej długości posiada po jednym pasie ruchu w każdą stronę.

Historia

Ulica została wytyczona pod koniec XVIII w. . Na początku towarzyszyła jej drewniana zabudowa, w 1784 stało przy niej 29 mieszkalnych zabudowań drewnianych, cegielnia oraz dwa browary. W 1827 na rogu z ul. Marszałkowską powstała fabryka tapet i papieru istniejąca do 1868. W 1870 większość ulicy zabudowana była czteropiętrowymi kamienicami. Część ulicy wypełniona była luksusowymi sklepami umieszczonymi na parterach kamienic, ale mieściły się przy niej również zakłady przemysłowe, takie jak fabryka metalurgiczna „Ortwein i Karasiński” (zlikwidowana w 1915 i przekształcona na warsztat naprawczy samochodów Skoda oraz kino Uciecha) czy fabryka mydeł Karola Majewskiego.

Od 7 sierpnia 1908 ulicą kursowały tramwaje – początkowo jedna linia (7 – z Powązek na ul. Targową), a od 1909 były to 3 linie. Ze względu na małą szerokość ulicy oraz narastający ruch samochodowy 1 maja 1939 podjęto decyzję o wstrzymaniu ruchu tramwajowego na ul. Złotej. 10 listopada 1941, w związku ze zmianami komunikacyjnymi spowodowanymi zamknięciem obszaru getta, na ul. Złotej przywrócono ruch tramwajowy. Ostatecznie kursowanie tramwajów zawieszono 1 czerwca 1944, a tory rozebrano po wojnie.

W związku z budową Pałacu Kultury i Nauki część kamienic znajdujących się przy ulicy Złotej zostało zburzonych, a ciągłość ulicy została przerwana.

Podczas niemieckiej okupacji została przemianowana na Helgolandstraße (ul. Helgolandzka) i stanowiła południową granicę getta. Po wojnie, około 1950, nazwę fragmentu na wschód od placu Defilad zmieniono na ul. Władysława Kniewskiego. Obecną nazwę przywrócono dopiero w 1990.

Ważne obiekty

• Kamienica Kasy Pożyczkowej Przemysłowców Warszawskich zaprojektowana przez Stefana Szyllera – ul. Złota 1
• Kamienica Assicurazioni Generali Trieste zaprojektowana przez Edwarda Ebera mieszcząca do końca lat 90. Kino Palladium (w czasie okupacji niemieckiej Helgoland). Obecnie znajduje się tu Klub Hybrydy – ul. Złota 7/9
• Kino Relax – działające w latach 1970-2006 – ul. Złota 8
• Wojewódzki Sąd Administracyjny – ul. Jasna 2/4 (róg ul. Złotej)
• Złota 44 – wieżowiec zaprojektowany przez Daniela Libeskinda (wcześniej budynek City Center – ul. Złota 44
• hotel sieci Holiday Inn – ul. Złota 48/56
• CXIX Liceum Ogólnokształcące im. Jacka Kuronia – ul. Złota 58
• kompleks biurowo-handlowo-rozrywkowy Złote Tarasy – ul. Złota 59
• zachowany fragment muru getta warszawskiego – ul. Złota 60
• Kamienica Krongolda – ul. Złota 83