Ulica Floriańska

0

Ulica Floriańska w Warszawie – jedna z ulic warszawskiej Starej Pragi, biegnąca od ul. Jagiellońskiej i Kłopotowskiego do placu Weteranów 1863 r.

Czytaj dalej

Ulica Floriańska w Warszawie – jedna z ulic warszawskiej Starej Pragi, biegnąca od ul. Jagiellońskiej i Kłopotowskiego do placu Weteranów 1863 r.

Historia

Ulica Floriańska została wytyczona w roku 1863 jako jedna z czterech ulic odchodzących promieniście od powstałego wtedy pl. Weteranów 1863 r. Pozostałymi były jej przedłużenie – Aleja Kazimierza Lisieckiego "Dziadka", będąca dziś alejką w Parku Praskim, i kolejna parkowa aleja – ul. Łukasińskiego, której przeciwległy koniec dał początek ul. Jasińskiego.

Rozwój tych terenów związany był z wybudowaniem w latach 1859–64 Mostu Kierbedzia; pierwszym budynkiem usytuowanym przy pl. Weteranów 1863 r. był jednak dopiero kościół pw. św. św. Michała Archanioła i Floriana wybudowany według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego do roku 1904. Sam plac nazwano wtedy Placem Floriańskim, zaś przy samej Floriańskiej - wtedy Konstantynowskiej - wybudowano u zbiegu z ul. Jagiellońską Zakład dla Wdów po Poległych Żołnierzach i Oficerach. Inicjatorem budowy zakładu był rosyjski Czerwony Krzyż; po odzyskaniu niepodległości w budynku mieściło się Schronisko dla Weteranów Powstania 1863.

W drewnianych barakach pod nr. 4/6 wkrótce rozpoczęło działalność Towarzystwo Kuchni Ruchomej, charytatywnie wydające posiłki ubogim. Po roku 1910 powstały dwie czynszowe kamienice; w większej z nich, pod nr. 8, działał w okresie międzywojennym Hotel Wschodni.

W roku 1930 powstał gmach mieszczący Wydział Wojskowy Zarządu Miasta, którym kierował generał Edward Szpakowski; w marcu 1942 został on rozstrzelany w Treblince wraz z grupą więźniów z Warszawy - była to zemsta warszawskiego gubernatora Ludwiga Fischera za atak na niemieckich policjantów w Aninie.

Również w roku 1930 powstał budynek domu parafialnego, wzniesionego na tyłach kościoła pw. św. św. Michała Archanioła i Floriana. Bliskość świątyni przyciągnęła na Floriańską liczne zakłady pogrzebowe; działały ich aż cztery. Istniały również punkty gastronomiczne – restauracja „Prażanka” i kawiarnia „Gastronomiczna”.

Na należącej do miasta posesji u zbiegu z Szeroką (obecnie ul. Kłopotowskiego) aż do roku 1939 urządzano taneczne zabawy i imprezy rozrywkowe.

Ulica w okresie okupacji uniknęła zniszczeń; podczas powstania warszawskiego hitlerowcy wycofujący się z dzielnicy podminowali kościół pw. św. św. Michała Archanioła i Floriana; mimo że przy pierwszej detonacji jego mury wytrzymały, kolejna obróciła go w gruzy. Ocalały jedynie dwa zewnętrzne filary transeptu z kamiennymi posągami patronów świątyni. Ostatecznie kościół odbudowano do roku 1970 według projektu Stanisława Marzyńskiego.

Pozostała zabudowa ulicy ocalała, wraz z brukowaną nawierzchnią i stosunkowo długo tu zachowanymi latarniami "pastorałkami", zwanymi tak z racji podobieństwa do atrybutu wyższych duchownych.


Ulica Floriańska - to miejsce nie posiada jeszcze przewodnika. Jeśli znasz to miejsce, to tutaj możesz napisać przewodnik.