

Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie – kościół – sanktuarium pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli znajdujące się u zbiegu ulic Boboli i Rakowieckiej (pod numerem 61) w warszawskiej dzielnicy Mokotów. Sanktuarium zbudowane zostało w latach 1980-1989, wcześniej był tam ogród ojców jezuitów oraz kaplica, gdzie od 1938 przechowywano relikwie Andrzeja Boboli. Historia1 grudnia 1935 r. przy ulicy Rakowieckiej 61 na warszawskim Mokotowie otwarto Dom Pisarzy Towarzystwa Jezusowego, którego fundatorem był papież Pius XI. Relikwie Andrzeja Boboli umieszczono tam 20 czerwca 1938 r. 2 sierpnia 1944 r., w drugim dniu powstania warszawskiego, w podziemiach Domu Pisarzy Niemcy zamordowali 44 Polaków, w tym 8 kapłanów i 8 braci Towarzystwa Jezusowego oraz 28 osób świeckich. Po wojnie pokój w którym dokonano masakry został przekształcony w kaplicę, a szczątki ofiar pogrzebano pod posadzką jego podłogi. Parafia erygowana została 1 stycznia 1953 przez kardynała Stefana Wyszyńskiego, lecz wcześniejsza zgoda władz na budowę kościoła z 1957 została anulowana w 1958 i dopiero 19 maja 1980 parafia otrzymała zgodę na wzniesienie kościoła. 13 czerwca 1980 prymas Stefan Wyszyński poświęcił plac pod budowę sanktuarium, a 15 października 1980 kamień węgielny poświęcił w Rzymie papież Jan Paweł II. 17 kwietnia 1988 pierwszą mszę w górnym kościele celebrował prymas Józef Glemp, a w styczniu 1989 oficjalnie zakończono budowę kościoła. Wystrój
|