” | Ratusz w Cieszynie - zabytkowy ratusz cieszyński, znajdujący się w narożniku południowej pierzei Rynku i ul. Srebrnej.
Z końcem XV w. wzniesiono w tym miejscu z polecenia księcia Kazimierza II murowany ratusz z drewnianą wieżą. Ratusz ten spłonął w 1552 r. Odbudowany, został uszkodzony w czasie wojny trzydziestoletniej. Odnowiony w 1661 r. W 1667 r. Krzysztof Palm ozdobił elewację ratusza bogatą dekoracją malarską. Obejmowała ona m. in. obok postaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem i św. Wacława oraz herbów Księstwa i miasta także personifikacje Wiary, Nadziei, Mądrości i Sprawiedliwości, oplecione wstęgą z łacińskim napisem: Haec domus odit, punit, conservat, honorat: nequitiam, pace, orimina, iura, probus (Ten dom nienawidzi niegodziwości, kocha pokój, karze zbrodnie, utrzymuje prawych, czci godnych) . Trzy lata później w miejsce drewnianej wieży wzniesiono nową, murowaną.
Ratusz ponownie został uszkodzony w wyniku pożaru z 1720 roku. Wyremontowany, już 6 maja 1789 roku został strawiony przez największy pożar w dziejach Cieszyna. Nowy, klasycystyczny, dwukondygnacyjny ratusz o siedmioosiowej fasadzie zaprojektował Ignacy Chambrez. Budynek został uroczyście oddany do użytku w 1800 r. Budowa wieży ratuszowej trwała od 10 marca do 1 września 1801 roku. Przy ratuszu znajdował się piętrowy odwach z wysokim, mansardowym dachem. W części przylegającej do ratusza znajdował się sklepiony pasaż, łączący Rynek z ul. Ratuszową .
W 1818 roku architekt Florian Jilg dobudował salę teatralną. Ratusz częściowo spalił się w 1836 roku. Wnętrza odbudowano wówczas według planów Józefa Kornhäusela, a fasadę zaprojektował Andrzej Kmenta . Salę posiedzeń Rady Miejskiej ozdobił fryz projektu A. Prokopa, złożony z tarcz herbowych szlachty cieszyńskiej oraz godeł działających w mieście cechów rzemieślniczych.
Latem 1984 roku wyremontowano znajdującą się w złym stanie wieżę ratuszową. |
