Schronisko na Trzech Kopcach – nieistniejące już schronisko turystyczne na szczycie Trzech Kopców w Beskidzie Śląskim.
W latach trzydziestych XX wieku na samym szczycie Trzech Kopców Niemiec Robert Urbanke (także Urbandtke) z Wilkowic wystawił niewielkie, prywatne schronisko turystyczne. W 1938 r. Koło PTT z Białej wynajęło w schronisku jedną z sal i uruchomiło w niej swoją czwartą stację turystyczną. Żona Roberta Urbanke, Aniela, była przyjaźnie nastawiona do Polaków. Istniejące wcześniej schroniska na Szyndzielni i Klimczoku służyły przede wszystkim turystom niemieckim, dzięki stacji na Trzech Kopcach także polscy turyści znaleźli w tym rejonie bazę dla siebie. Również w czasie okupacji Polacy często tu zaglądali, zwłaszcza gdy po wcieleniu Roberta Urbanke do wojska niemieckiego samodzielnie gospodarzyła tu jego żona.
Przez kilka sezonów zimowych stałymi gośćmi w schronisku byli polscy narciarze, którym przewodzili Edward Dudek i Józef Jurzak. W weekendy przyjeżdżali tu również Francuzi, Holendrzy i Belgowie, zatrudnieni jako robotnicy przymusowi w zakładach IG Farben w Oświęcimiu. W lutym 1944 r. rozegrane zostały tu nawet konspiracyjne Narciarskie Mistrzostwa Śląska, w których zwyciężył Józef Jurzak przed Janem Płonką i mieszkającym w Bielsku Szwajcarem Maxem Sheerem.
Budynek schroniska został poważnie zniszczony pod koniec II wojny światowej. Najpierw Niemcy pobudowali w okolicy szereg umocnień polowych, do wzniesienia których użyli m.in. drzwi i ścian działowych schroniska. Zimą i wiosną 1945 r. przebiegała tędy przez wiele tygodni linia frontu - w tym czasie dokonała się dalsza dewastacja obiektu. Ruiny schroniska rozebrano ostatecznie w 1948 roku. Pozostały po nim tylko widoczne do dziś fundamenty, tuż przy żółto oznakowanym szlaku turystycznym z Klimczoka na Błotny. | 
