” | Skarpa Ursynowska jest krajobrazowym rezerwatem przyrody położonym w Warszawie. Powierzchnia rezerwatu wynosi 22,65 ha.
Przedmiotem ochrony jest fragment skarpy wiślanej na Ursynowie wraz z leżącymi u jej podnóża łąkami i torfowiskami.
Rezerwat Skarpa Ursynowska utworzony został 14 czerwca 1996 r. Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa (M.P. 96.42.411) w celu ochrony skarpy przed zabudową i zachowania występujących na jej terenie grądów, łęgów i olsów oraz położonych pod skarpą torfowisk. Obszar rezerwatu obejmuje położony między ul. Arbuzową a pałacem Ursynowskim.
Rezerwat ma urozmaiconą rzeźbę terenu: obejmuje bowiem teren nad skarpą, samą skarpę z wąwozem i tereny położone pod nią. Wysokość skarpy na terenie rezerwatu waha się od 5 do 18 metrów wysokości względnej, spadek skarpy wynosi od 24° do 60°.
Teren rezerwatu to pozostałość zespołu pałacowo-parkowego Rozkosz, który był rezydencją filialną wobec zespołu pałacu wilanowskiego, należącą w XVIII w. do dóbr wilanowskich księżnej Izabeli Lubomirskiej. Nazwę Ursynów otrzymał od kolejnego właściciela, Juliana Ursyna Niemcewicza. Ostatni właściciel posiadłości, Edward Raczyński (spadkobierca rodziny Krasińskich), w 1921 roku przekazał rezydencję na cele społeczne. Pałac zachował się w całkiem dobrym stanie i jest wykorzystywany przez SGGW, dewastacji uległ taras ogrodowy i park. Starodrzew został zniszczony w czasie wojny.
Spośród fauny występują tu m.in. łasica, jeż, nietoperze, ropucha szara, traszka, rzekotka drzewna, żaba trawna, moczarowa i zielona, kumak nizinny, zaskroniec, słowik, spośród flory m.in. olsza czarna, czeremcha pospolita, jesion wyniosły, wiąz szypułkowy, osika, wierzba, brzoza brodawkowata, klon, jawor, grab pospolity, dąb szypułkowy, topola szara. |
