Kościół św. Antoniego Padewskiego

0

Kościół św. Antoniego Padewskiego znajduje się na warszawskim Śródmieście) przy ulicy Senatorskiej 31/33.

Czytaj dalej

Kościół św. Antoniego Padewskiego znajduje się na warszawskim Śródmieście) przy ulicy Senatorskiej 31/33.

Opis

Pierwszy warszawski barokowy kościół z prostą fasadą. Posiada jednonawowe, prostokątne wnętrze i dwie kaplice boczne. Kruchta oddzielona jest kratą (z XVIII wieku). W ołtarzach bocznych znajdują się obrazy świętego Franciszka i świętego Antoniego z Padwy namalowane przez Rafała Hadziewicza, a także obraz zdjęcia Chrystusa z Krzyża pędzla Annibala Vinici.

We wnętrzu krużganków znajdują się liczne epitafia zasłużonych osób (m.in. pisarki Klementyny Hoffmanowej, malarza Rafała Hadziewicza, poety Stanisława Jachowicza, prezydenta Wilna Wiktora Malaszewskiego, Stanisława Englerta), a także poległych podczas II wojny światowej, zmarłych w hitlerowskich obozach koncentracyjnych i polskich żołnierzy walczących w obronie kraju.

Historia kościoła

Budowa pierwszego kościoła w tym miejscu została ufundowana przez króla Zygmunta III Wazę. Miała charakter dziękczynny za zdobycie Smoleńska 13 czerwca 1611. Data tego wydarzenia zasugerowała wybór patrona kościoła Antoniego Padewskiego. Już wtedy uchwałą sejmu powierzono go zakonowi franciszkanów reformatów.

W 1657 podczas potopu szwedzkiego drewniany kościół uległ zniszczeniu przez wojska sprzymierzonego ze Szwedami Jerzego Rakoczego.

Z fundacji kasztelana Stanisława Leszczyc-Skarszewskiego w latach 1668-1680 wzniesiono w tym miejscu nowy, murowany kościół. W roku 1679 świątynię konsekrował biskup poznański Stefan Wierzbowski. Kościół wybudowano najprawdopodobniej według projektu Józefa Belottiego. Rzeźby we wnętrzu kościoła są dziełem Jana Jerzego Plerscha.

Świątynię często odwiedzał król Jan III Sobieski. W latach 1734-1735 za sprawą króla Augusta III Sasa po prawej stronie prezbiterium wybudowano lożę dla niego i jego małżonki (para królewska mieszkała w pałacu obok). W 1766 roku w klasztorze ukrywał się słynny Casanova, poszukiwany przez stronnictwo Branickich.

W latach 1767-1781 zbudowano kaplicę Matki Boskiej, a w 1792 roku do krużganka dobudowano prostopadłe boczne ramiona według projektu Hilarego Szpilowskiego. W 1850 w tympanonie frontonu umieszczono obraz Matki Boskiej, a w 1851 ustawiono przed kościołem jej figurę wykonaną przez Antoniego Messinga.

W 1866 roku powstała parafia. W 1867, w związku z kasatą zakonu oo. franciszkanów w ramach represji po powstaniu styczniowym kościół przejęli księża diecezjalni. W następnych latach ołtarz główny przesunięto do ściany prezbiterium, zlikwidowano chór i zakrystię.

W 1895 roku zbudowano kaplicę Świętej Rodziny z ołtarzem wykonanym przez Wincentego Bogaczyka. W 1907 zaś dobudowano kaplicę Najświętszego Serca Jezusowego.

Kościół został znacznie zniszczony przez wojska niemieckie podczas walk powstańczych w 1944 roku. Szczególnie wówczas ucierpiał ołtarz główny i boczne, ambona i organy, ocalały kaplica św. Rodziny i krata oraz część sztukaterii przy sklepieniach kaplic. Świątynia została odbudowana w latach 1950-1956 według projektu Karola Szymańskiego. Ołtarz główny był konsekrowany przez kardynała Stefana Wyszyńskiego w dniu 18 stycznia 1969 roku.

W 1949 kościół i parafia zostały ponownie przekazane zakonowi franciszkanów reformatów.


Kościół św. Antoniego Padewskiego - to miejsce nie posiada jeszcze przewodnika. Jeśli znasz to miejsce, to tutaj możesz napisać przewodnik.