Klasztor sakramentek

Zespół klasztorny sakramentek w Warszawie – zespół budynków klasztornych przy Rynku Nowego Miasta 2. W 1687 r. Maria Kazimiera sprowadziła z Francji sakramentki. Zostały one osadzone w pałacu wzniesionym w 1684 r., wybudowanym według projektu Tylmana z Gameren dla Adama i Małgorzaty Kotowskich. Pałac ten przebudowano na klasztor w 1688 r. Jest to przykład architektury sakralnej końca XVII w.. Najważniejsze elementy na terenie tego zespołu klasztornego:

• klasztor
• kościół św. Kazimierza wzniesiony w 1688–1692 r. Projekt Tylmana z Gameren. Styl barokowy, wzniesiony na planie krzyża greckiego z kopułą na rzucie ośmiobocznym
• kapliczka znajdująca się w ogrodzie, przy murze; zbudowana w ok. 1780 r.

Zespół klasztorny sakramentek w Warszawie – zespół budynków klasztornych przy Rynku Nowego Miasta 2. W 1687 r. Maria Kazimiera sprowadziła z Francji sakramentki. Zostały one osadzone w pałacu wzniesionym w 1684 r., wybudowanym według projektu Tylmana z Gameren dla Adama i Małgorzaty Kotowskich. Pałac ten przebudowano na klasztor w 1688 r. Jest to przykład architektury sakralnej końca XVII w.. Najważniejsze elementy na terenie tego zespołu klasztornego:

• klasztor
• kościół św. Kazimierza wzniesiony w 1688–1692 r. Projekt Tylmana z Gameren. Styl barokowy, wzniesiony na planie krzyża greckiego z kopułą na rzucie ośmiobocznym
• kapliczka znajdująca się w ogrodzie, przy murze; zbudowana w ok. 1780 r.

Historia

Po udanej odsieczy wiedeńskiej Maria Kazimiera starała się sprowadzić do Polski Benedyktynki Najświętszego Sakramentu. Po długich negocjacjach doszła do skutku fundacja klasztoru w Warszawie w 1687 r., która dostała później tytuł fundacji królewskiej. Maria Kazimiera kierowała się chęcią zapewnienia całemu „domowi królewskiemu” łask nieba, wyproszonych modlitwami przez owe mniszki oraz wychowanie panien z domów szlacheckich. Zakonnice osadzone początkowo na zamku musiały przystosować pomieszczenia do życia zakonnego. Dopiero w roku 1688 rozpoczęły nieustającą adorację Najświętszego Sakramentu. Od tego też czasu zajęły się edukacją panien z rodów szlacheckich.

27 czerwca 1688 r. nastąpiło uroczyste przeprowadzenie mniszek do nowej siedziby, w procesji z Najświętszym Sakramentem, w której brali udział król Sobieski, Maria Kazimiera i cały dwór. Na przełożoną klasztoru mianowano Matkę Bożą.

W Polsce będącej pod zaborami ważną instytucją państwową był Kościół. Dlatego podlegał on ciągłym nadzorom. W 1865 r. car zadecydował o zamknięciu pensjonatu, skonfiskowaniu posagów zakonnic oraz zakazał przyjmowania do nowicjatu. Brak funduszy na utrzymanie klasztoru spowodował jego upadek.

Od 1924 r. zakonnice znowu otrzymywały miesięczną pensję, a także otwarta została opłatkarnia, która wpłynęła na powolną poprawę majątkową klasztoru. W 1927 r. do zakonu przybyła matka Janina Jadwiga Byszewska, której to właśnie siostry zawdzięczają tak szybkie odrodzenie się klasztoru.

Na uroczystość 250-lecia kościół i klasztor zostały odrestaurowane.

Podczas powstania warszawskiego sakramentki wyraziły swoją chęć udzielenia schronienia potrzebującym. Opiekowały się nimi i gromadziły zapasy. 31 sierpnia 1944 na skutek bombardowania zniszczony został klasztor z kościołem, a pod gruzami zginęli zarówno duchowni, jak i cywile. 31 sierpnia 1954 r. odbył się pogrzeb sióstr, które wówczas poniosły śmierć. Uroczystość miała miejsce w krypcie pod kościołem (czyli tam, gdzie zginęły). Przy życiu pozostało jedynie 9 zakonnic, które po tym wydarzeniu przebywały w opactwie w Staniątkach. Pragnęły one jednak wrócić i zacząć odbudowę klasztoru. Pod koniec 1946 r. stało się to już możliwe. Zaczęła zwiększać się liczba powołań. Zakonnice starały się przekazać młodszemu pokoleniu jak najwięcej mądrości.

Matka Janina Jadwiga Byszewska zmarła w 1951 r. Przeoryszą została matka Celestyna Wielowieyska. W 1952 r. kościół oddano do użytku.

Nazwa

W akcie erekcji klasztoru warszawskiego wydanym przez biskupa Stanisława Witwickiego 4 czerwca 1688 r., zamiast dość długiej nazwy oficjalnej Benedyktynki od Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu (Moniales Ordinis Sancti Benedicti ab Adoratione Perpetua) użyto po raz pierwszy skrótu sakramentki. Inne nazwy skrócone to Benedyktynki Najświętszego Sakramentu lub OSB ap. Sakramentki zajmowały się edukacją panien i rozpowszechnianiem znajomości języka francuskiego. Znane są również z wypiekania opłatków i hostii. Ich adoracja Najświętszego Sakramentu trwa nieustannie, w dzień i w nocy.