Cmentarz Centralny

Przewodnik
Mapa
Atrakcje

Cmentarz Centralny w Sanoku – cmentarz komunalny w Sanoku złożony jest z kilku części. Jako pierwsza została założona obecna część „Matejki Stary”, w późniejszym czasie ustanowiono pobliską teren obecnie pod nazwą część „Rymanowski Stary”. Następnie obszar cmentarza ulegał poszerzeniu o okoliczny areał (powstały na nim m. in. dwie kwatery żołnierskie).

Czytaj dalej

”

Historia i podział

Część „Matejki Stary”

Pierwotny nieistniejący cmentarz przy ulicy Matejki został utworzony wskutek dekretu cesarza Józefa II Habsburga o cmentarzach zamiejskich z 11 grudnia 1783, wydanego przez Gubernium Galicyjskie z 21 stycznia 1784 (dokument nakazywał dokonywanie pochówków poza terenami zabudowanymi). Brak jest informacji o dokładnej dacie otwarcia cmentarza, przyjmuje się, że pierwsze pochówki odbyły się najprawdopodobniej w latach 90. XIX wieku. Cmentarz był przeznaczony dla pochówków ludności wyznania katolickiego i prawosławnego.

Istniejąca nadal część całego cmentarza przy ulicy Matejki powstała w 1857. Cmentarz ten został założony na terenie nabytym od Piotra Czyżewskiego przez cesarsko-królewską władzę obwodową. Powierzchnia ma formę nieregularnego czworoboku. Byli na nim grzebani chrześcijanie (obrządku rzymskokatolickiego i ewangelickiego), zaś po wydaniu dekretu z 1784 i także osoby wyznania greckokatolickiego chowane uprzednio na cmentarzu przy Cerkwi Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w centrum miasta. Powierzchnia tej części wynosi 1,57 ha.

Część „Rymanowska”

Cmentarz przy ulicy Matejki był niewystarczający. Inicjatorem i założycielem nowego cmentarza był ks. Franciszek Salezy Czaszyński, proboszcz parafii rzymskokatolickiej pw. Przemienienia Pańskiego w Sanoku, który był przewodniczącym komisji mającej na celu znalezienie nowego miejsca w tym celu (wytypowano teren na zachód od miasta należący do Jana Tchórznickiego). 3 kwietnia 1867 (10 lat po utworzeniu cmentarza przy ulicy Matejki) złożył stosowny wniosek w Radzie Miejskiej, zaś przypuszcza się, że ich przesłanką mogła być intencja założenia nowego cmentarza przeznaczonego tylko dla katolików. Decyzja o utworzeniu została jednak odłożona. Ostatecznie cmentarz powstał w wyniku decyzji rady miejskiej z 1894. W celu założenia nowej nekropolii władze miasta nabyły od Józefy Rylskiej ziemię oddaloną od centralnego punktu miasta, rynku, o ok. 1,3 km. Dokumentację techniczną cmentarza komunalnego i domu pogrzebowego w formie neogotyckiej kaplicy wykonał architekt miejski, Władysław Beksiński. Projekt został wydany drukiem jako ogólne zasady zakładania oraz urządzania nowych cmentarzy i opublikowany w „Czasopiśmie Technicznym” (1896) jako wzór do naśladowania przy wydzielaniu miejsc na pochówki w Galicji.

Parcela o powierzchni 1,54 ha w kształcie prostokąta została podzielona na cztery części (tzw. dzielnice). Teren przecinały cztery główne alejki, zbiegające się w centrum, gdzie została wzniesiona neogotycka kaplica, która została wzniesiona w miejscu wcześniejszego pochówku rodziny Habermannów. Projektant zaplanował precyzyjnie rozmieszczenie grobów – przewidział ich 2842 (w tym 4 za osób zasłużonych, 172 wieczyste murowane, 436 wieczystych zwyczajnych i 2230 czasowych zwyczajnych, w tym 415 czasowych dla ubogich). Według planów miejsca grzebalne położone przy głównych alejkach były przeznaczone dla zasłużonych mieszkańców miasta (cztery miejsca projektant ulokował w centrum, symetrycznie wokół kaplicy), zaś na obrzeżach przewidziano miejsca dla ubogich.

Do lipca 1895 teren cmentarza przy ulicy Rymanowskiej został wyposażony w bramę, ogrodzenie, żywopłot, alejki, rowy osuszające i plantowany teren oraz zadaszoną kaplicę. Cmentarz został konsekrowany w Dzień Zaduszny, 2 listopada 1895 w obecności rady miasta, duchownych obrządków rzym.-kat. i greck.-kat. oraz mieszkańców. Na początku XX wieku na cmentarzu funkcjonowała kostnica (tzw. trupiarnia), a wcześniej prochownia. Tuż obok, 11 listopada 1895 została poświęcona przylegająca część cmentarza przeznaczona dla mieszkańców Posady Sanockiej i obszaru Dąbrówki (wówczas nienależących jeszcze administracyjnie do miasta); zadrzewienie tej części zapewniła Józefa Rylska. W połowie 1896 dokonano posadzenia drzewek w alejach cmentarza.

Cmentarz był przeznaczony dla pochówków ludności wyznania rzymskokatolickiego i greckokatolickiego. Całkowita powierzchnia tej części, z uwzględnieniem pierwotnego projektu W. Beksińskiego, wynosi 2,49 ha. Projekt W. Beksińskiego przewidywał zamknięcie nekropolii po upływie pięćdziesięciu lat, tj. w 1946.

Obszar i stan współczesny

Z biegiem czasu obszar cmentarza powiększył się o okoliczny areał. Poszerzenie nastąpiło w kierunku zachodnim od pierwotnych obszarów cmentarzy Matejki i Rymanowska, a ponadto przejęto teren pomiędzy obiema nekropoliami, wskutek czego powstało spójne terytorium skupiające dotychczasowe oraz nowe powierzchnie cmentarne.

Pośrodku obecnego całego terenu Cmentarza Centralnego został zlokalizowany komunalny dom przedpogrzebowy. Współcześnie obejmuje teren ograniczony ulicami: Rymanowską, Dmowskiego, Kiczury, Głogową i Dąbrowiecką. Przez teren cmentarza przebiega ulica Brzechwy. Od strony ulicy Głogowej graniczy z nowym cmentarzem żydowskim. W XXI wieku na zachodnim brzegu cmentarza, równolegle do ulicy Dmowskiego powstały dwie ściany kolumbarium z przeznaczeniem na urny z prochami (pierwsza z nich posiada 80 miejsc).

Całkowita powierzchnia Cmentarza Centralnego w Sanoku wynosi niespełna 8 ha (79 300 m²).

Od 1 sierpnia 2012 został zamknięty wjazd na ulicę Dąbrowiecką, przebiegającą przez teren cmentarza. Decyzja władz miasta wynikała ze względów prawnych (zapisy ustawowe) oraz bezpieczeństwa. Poza tym ograniczony wstęp na cmentarz jest całodobowo możliwy przez furtki. Wiosną i latem 2014 były prowadzone remonty i prace modernizacyjne na terenie cmentarza, w tym powstał parking oraz tworzenie ogrodzenia kwatery polskich żołnierzy i prace konserwacyjne. W toku dalszych prac w 2014 ukończono ww. parking, odremontowano i zmodernizowano wnętrze kaplicy przedpogrzebowej, wyasfaltowano dwie alejki cmentarne, wybudowano drugą ścianę kolumbarium, w której stworzono 120 miejsc pochówków z obu stron.

Krzyż Powstańców

Na terenie cmentarza znajdują się dwa pomniki-krzyże. Pierwotnie został ustanowiony Krzyż Powstańców tuż po założeniu cmentarza, w 1896. Projektantem pomnika był Władysław Beksiński. Obecny dębowy Krzyż Powstańców znajduje się w północno-zachodnim narożniku części „Rymanowski Stary”. Krzyż postawili w 1923 sanoccy harcerze i uczniowie Gimnazjum Męskiego, Fritz Hotze, Józef Pohorski, Tadeusz Ridich i Zygmunt Żebracki, dla upamiętnienia polskich powstań niepodległościowych. Umieszczono na nim tabliczkę z napisem: Bohaterom z 1831/63 Harcerze 1923, która została wykonana w Sanockiej Fabryce Wagonów. Pod krzyżem harcerze składali Przyrzeczenie Harcerskie (m. in. ks. hm Zdzisław Peszkowski). W 1958 symboliczny obiekt został odnowiony przez władze miasta. W 1980 na podstawie z kamieni ustanowiono tablicę z inskrypcją: Bohaterom Powstań Polskich 1980. 11 listopada 1996 poświęcono nowy krzyż wraz z odnowioną tabliczką metalową z pierwotnego krzyża, która zawiera inskrypcję Bohaterom zr 1831 63 Harcerze 1923 1996 (ufundował ją pochodzący z Sanoka, ówczesny Naczelnik ZHP, Ryszard Pacławski). Dodatkowo na pionowej części drewnianej krzyża znajduje się tabliczka z napisem Ernest Bauman Powstaniec 1831 r. Kawaler V.M. pof. pułku jazdy pozn. Pomnik jest uznany za obiekt zabytkowy i podlega ochronie prawnej.

Kwatery wojskowe

Po zakończeniu II wojny światowej przy północnej części „Rymanowski Stary” został utworzony cmentarz wojskowy, składający się z dwóch kwater: żołnierzy polskich i żołnierzy Armii Czerwonej, o powierzchni łącznej 1650 m². W 1958 teren został ogrodzony żywopłotem, a groby wojenne zostały odnowione przez władze miasta.

Kwatera żołnierzy polskich

Na cmentarzu znajduje się kwatera żołnierzy i oficerów Wojska Polskiego poległych w walkach o wyzwolenie w latach 1918–1948: wojnie polsko-ukraińskiej 1918–1919, wojnie polski-bolszewickiej 1919–1920, polskiej wojnie obronnej 1939 oraz w walkach z UPA 1944–1948. Pierwotnie organizowaniem kwatery dla żołnierzy poległych w latach 1918-1920 zajął się w latach 30. ks. kpt Roman Kostikow z parafii wojskowej pw. Chrystusa Króla, powołanej przy stacjonującym w Sanoku, 2 Pułku Strzelców Podhalańskich. W późniejszych latach w kwaterze zostali pochowani żołnierze m. in. 2 Pułku Strzelców Podhalańskich oraz mogiły walczących w szeregach 8 Drezdeńskiej Dywizji Piechoty, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Wojsk Ochrony Pogranicza. Wśród pochowanych zostali m. in. ppłk dypl. Karol Lenczowski (1891-1936, kawaler Virtuti Militari, dowódca 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w latach 1935-1936), szer. strz. Jan Goryl (1924-1946, kawaler Orderu Virtuti Militari), oficerowie 8 Dywizji Piechoty, którzy ponieśli śmierć ze strony Samodzielnego Batalionu Operacyjny NSZ „Zuch” mjra Antoniego Żubryda – mjr Abraham Preminger (1918-1946, szef Wydziału Polityczno-Wychowawczego, w w wyniku zamachu) i ppłk Teodor Rajewski (1916-1946, oficer radziecki, szef sztabu, podczas potyczki), kpr Stefan Strzelczyk (1923-1947, uczestniczący 28 marca 1947 jako kierowca w inspekcji wojskowej w Bieszczadach, podczas której śmierć poniósł generał Karol Świerczewski), kpt Leon Kostecki (1911-1955, dowódca plutonu 34 Budziszyńskiego Pułku Piechoty). Ponadto w kwaterze są cztery groby żołnierzy Wojska Polskiego, którzy ponieśli tragiczną śmierć w późniejszych latach PRL.

W kwaterze znajdują się 154 mogiły pojedyncze, dwie mogiły zbiorowe (jedna w północno-zachodnim rogu kwatery, w której spoczywa 10 ofiar) oraz jedna symboliczna zbiorowa, stanowiąca pomnik. Na niej umieszczono postument, z którego pionowo wznosi się podłużna sztywna flaga Polski z orłem na szczycie. Na postumencie wyrzeźbiono krzyż Virtuti Militari oraz umieszczono tablicę pamiątkową z napisem W hołdzie poległym. Społeczeństwo Sanoka. Projektantem pomnika był Edmund Królicki. Budowa została ukończona przed 1 listopada 1959. W latach 2011–2012 mogiły w kwaterze zostały odremontowane, w tym także odmalowane. W 2013 zaplanowano wykonanie ogrodzenia kwatery. W 2014 zachodnia połowa okalającego kwaterę żywopłotu została zastąpiona ogrodzeniem.

W kwaterze zostali pochowani także żołnierze żyjący w długich latach po II wojnie światowej, zmarli i pochowani w latach 60., 70. i 80. XX wieku: ppor. Zbigniew Królicki (zm. w 1962 w wieku 23 lat), sierż. Kazimierz Kokoszka (1946-1978), Piotr Palmowski (1907-1983) oraz st. chor. Karol Gurgacz (1941-1983) i jego żona Maria (1942-2006), jako jedyna kobieta pochowana w całej kwaterze.

Kwatera żołnierzy Armii Czerwonej

W zachodniej części cmentarza znajduje się kwatera żołnierzy Armii Czerwonej, założona w latach 1951–1953. Spoczywają w niej żołnierze radzieccy polegli w 1944 w walkach o wyzwolenie ziemi sanockiej. Pochodzili z szeregów 101 korpusu armijnego 38 Armii 1 Frontu Ukraińskiego. W kwaterze został umieszczony obelisk upamiętniający żołnierzy, widnieje na nim czerwona gwiazda. Ogółem w 90 mogiłach (78 zbiorowych i 12 indywidualnych) pochowanych zostało 2900 żołnierzy. Jeszcze do 1951 w tym miejscu znajdował się cmentarz żołnierzy austriackich, który zniwelowano pod budowę kwatery żołnierzy radzieckich. W kwaterze umieszczono pomnik upamiętniający w formie obelisku z gwiazdą czerwoną. Na bramie wejściowej są umieszczone symbole komunistyczne: sierp i młot. Na pierwotnie jednolitych mogiłach zbiorowych, z czasem pojawiły się - umieszczenia indywidualnie przez rodziny ofiar - tabliczki z inskrypcjami w językach polskim, rosyjskim, ukraińskim, ormiańskim i gruzińskim. W 2012 zostało odremontowanych sześć mogił zbiorowych w kwaterze.

Inne pochówki wojenne

W przeszłości na cmentarzu znajdowały się mogiły żołnierzy niemieckich, austriackich i węgierskich, pochodzące z czasów I i II wojny światowej. Zostały zlikwidowane w pierwszych latach po 1945. Pozostałe szczątki żołnierzy niemieckich ekshumowano w 1995 i następnie złożono na cmentarzu wojskowym w Przemyślu. Nad zbiorową mogiłą żołnierzy węgierskich górował pomnik zwieńczony koroną. Na pomniku byłe umieszczone nazwisko Laszlo Garnanyi oraz inskrypcja w językach polskim i niemieckim Masowy grób 32 regimentu. Po II wojnie światowej został rozebrany, zaś na jego miejscu powstały nowe groby.

Mogiły zbiorowe

Przy głównej alei prowadzącej od ulicy Rymanowskiej do pierwotnej kaplicy cmentarnej znajdują się dwie mogiły zbiorowe. Pierwsza to Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej. Zostało ustanowione w 1947. Monumentalny grobowiec kryje prochy ofiar pochodzących z Sanoka i ziemi sanockiej: uczestników walk na frontach II wojny światowej, członków ruchu oporu, więźniów niemieckich obozów koncentracyjnych i innych pomordowanych. W podziemiu mauzoleum znajduje się metalowa urna z ziemią spod Ściany Śmierci w Auschwitz-Birkenau oraz innych miejsc kaźni. Powstanie pomnika zainicjował Polski Związek Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych, a projektantem był Stanisław Ryniak, inżynier architekt i zarazem były więzień obozu Auschwitz-Birkenau (pierwszy polski osadzony z nr 31). Forma mauzoleum przypomina obozowy piec krematoryjny – otwór frontowy oraz obelisk imitujący komin. Główna inskrypcja na tablicy brzmi: Ofiarę z krwi, cierpień i życia złożyli za Ojczyznę w II-giej wojnie światowej. Cześć ich pamięci. W sierpniu 1962 na bocznych ścianach pomnika umieszczono dwanaście tablic z imionami i nazwiskami ofiar (pierwotnie było ich 560, obecnie łącznie 577 osób). Wśród wymienionych jest burmistrz Sanoka, Maksymilian Słuszkiewicz, aresztowany w 1939 i wywieziony jako zakładnik do Buchenwaldu, gdzie został zamordowany w 1940. Inicjatorem akcji umieszczenia tablic był Związek Bojowników o Wolność i Demokrację.

Druga zbiorowym pochówkiem jest mogiła rozstrzelanych na Gruszce. Znajduje tuż za Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej. W 1947 umieszczono w niej ekshumowane szczątki ofiar Polaków rozstrzelanych przez Niemców 5–6 lipca 1940 na stoku góry Gruszka nieopodal Tarnawy Dolnej. Było to 112 więźniów z sanockiego więzienia, aresztowanych podczas przekraczania granicy z Węgrami; wśród zamordowanych był kpt Czesław Wawrosz. Egzekucję wykonał 45 Batalion Policyjny stacjonujący w Rzeszowie. Mogiłę o podłużnej formie otacza żywopłot. Znajduje się na niej pomnik z podstawą w postaci stosu kamieni, na którym umieszczono tablicę z inskrypcją: Męczennikom za wolność i demokrację. Mogiła zbiorowa Polaków zamordowanych bestialsko przez zbirów hitlerowskich w czasie okupacji powiatu sanockiego od września 1939 r. do czerwca 1944 r. Cześć waszej pamięci.. Na postumencie znajduje się rzeźba Sokoła autorstwa Stanisława Jana Piątkiewicza, która pierwotnie od 1939 miała znajdować się na sanockim Gmachu Towarzystwa Gimnastycznego Sokół przy ulicy Mickiewicza 13. W 2012 mogiła została odremontowana, a rzeźba sokoła odmalowana. W połowie 2013 przy pomniku umieszczono dwie tablice z listą zamordowanych na górze Gruszka.

Golgota Wschodu i Dęby Pamięci

Pomnik Golgota Wschodu upamiętnia pochodzące z Sanoka i Ziemi Sanockiej ofiary zbrodni katyńskiej. Znajduje się w zachodniej części cmentarza, obok domu przedpogrzebowego. Pomnik powstał z inicjatywy rodowitego sanoczanina, ks. ks. Zdzisława Peszkowskiego. Głównym jego elementem jest Krzyż Pamięci Ofiar Polskiej Golgoty Wschodu, poświęcony 10 listopada 2008. Stanowi go krzyż brzozowy z tabliczką o treści: Ofiarom polskiej Golgoty Wschodu. U podstawy krzyża umieszczono kamienie, na których widnieją trzy tabliczki. Pierwsza zawiera inskrypcję Krzyż wzniesiono z inicjatywy Ks. Prałata Zdzisława J. Peszkowskiego staraniem Hufca ZHP Ziemi Sanockiej. A.D. 2008., druga – W 40-stym nas Matko na Sybir zesłali. Sanok, 04.2009., ufundowana przez Związek Sybiraków, zaś trzecia, upamiętniająca por. Zbigniewa Czekańskiego zawiera cytat ks. Zdzisława Peszkowskiego i informację pamiątkową: Sercem i modlitwą otaczam postać dh Z. Czekańskiego, umiłowanego harcerza, konspiratora, bohatera i męczennika, ks. Z. Peszkowski / por. Zbigniew Czekański ur. 4.VII.1907 zginął 30.VI.1941. Z-ca komendanta hufca harcerzy w Sanoku. Dowódca Harcerskiej Kompanii Obrony Lwowa w 1939 r. Instruktor Chorągwi Lwowskiej Szarych Szeregów. Sanok, 18.04.2009. 18 kwietnia 2009, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, w tzw. Alei Katyńskiej wokoło krzyża zostało zasadzonych 21 Dębów Pamięci, honorujących ofiary zbrodni katyńskiej urodzone w Sanoku bądź związane z miastem. W drugą rocznicę śmierci księdza, 8 października 2009, posadzono trzy następne Dęby Pamięci, a w piątą rocznicę 8 października 2012 dwa kolejne. . Zostało upamiętnionych 26 oficerów i funkcjonariuszy: podch. Juliusz Bakoń, ppor. Zygmunt Bezucha, mjr Józef Drzewiecki, kpt. Jan Dulęba, ppor. Włodzimierz Dżugan, ks. ppłk Szymon Fedorońko, mjr Tadeusz Florczak, ppor. Władysław Godula, ppor. Stanisław Hroboni, ppor. Bronisław Jahn, por. Edward Kilarski, mjr Jan Kosina, chor. Stanisław Mazur, por. Stanisław Michalski, ppor. Władysław Miller, płk Stefan Mozołowski, ppłk Edward Peszkowski, ppor. Zbigniew Przystasz, ppor. Zdzisław Rajchel, st. post. Rudolf Ryndak, por. Tadeusz Słotołowicz, ppłk Stanisław Styrczula, kpt. Franciszek Szafran, kpt. Aleksander Ślączka, podch. Ludwik Warchał, por. Józef Winter. Według szacunków i badań do 2010 w ramach zbrodni katyńskiej zginęło przeszło 60 osób pochodzących z Sanoka i ziemi sanockiej.

Nagrobki zabytkowe

Na obszarze cmentarza znajdują się nagrobki zabytkowe, podlegające ochronie prawnej. Są to zarówno nagrobki indywidualne jak i rodzinne grobowce zbiorowe. Obiekty w liczbie 64 są zlokalizowane w części „Rymanowski Stary” (16 obiektów wpisanych do rejestru zabytków, A-31 z 20 grudnia 1982) oraz w części „Matejki Stary” i w jej bezpośrednim obrębie (48 obiektów wpisanych do rejestru zabytków, A-32 z 20 grudnia 1982); zostało to potwierdzone 20 maja 2009 decyzją Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Przemyślu

Do rejestru zabytków sanockiej nekropolii została wpisana część pomników nagrobnych wykonanych w warsztatach kamieniarskich Lwowa (m. in. w zakładzie Schimserów, Ludwika Makolondry, Juliana Markowskiego, Ludwika Tyrowicza i Kobera), Krakowa (zakłady Romualda Łapczyńskiego, Józefa Kuleszy), Przemyśla (zakład Ferdynanda Majerskiego) oraz Sambora (zakład Bożejki). Wśród lokalnych zakładów należy wymienić nagrobki z pracowni, którymi właścicielami byli: Stanisław Piątkiewicz (Rymanów), Wojciech Wojtowicz (Krosno), Józef Aszklar (Krościenko Wyżne), Jacek Fredro (Cisna).

Staraniem Stowarzyszenia Opieki nad Starymi Cmentarzami w Sanoku od 2010 następują prace konserwatorskie i restauracja nagrobków: jako pierwszy został odnowiony nagrobek Mateusza Beksińskiego w 2010), następnie nagrobki Władysława Niedżwieckiego i Maryana Truszkowskiego w 2011, nagrobek Heinrichów w 2012 i Amalii Celestyny Świtalskiej w 2013.

Lista nagrobków wpisanych do rejestru zabytków:

Część Matejki Stary

Grobowiec Mateusza (1814–1886) i Karoliny (1830–1901) Beksińskich
Nagrobek Balbiny Germak (zm. 1949)
Nagrobek Jana (1850-1936) i Marii (1851-1930) Germaków
Nagrobek Feliksa Gieli (1859–1936)
Nagrobek Grzegorza Chanulaka (1807-1886)
Nagrobek Heinrichów (Józefa Drozd 1838-1889), bracia: Juliusz Heinrich (1836-1884), Kornel Heinrich (1833-1888)
Grobowiec rodziny Kawskich: Marian (1876–1932), Czesława, z d. Nemetz (1880-1976), Jadwiga Rudy (1910-1994); symbolicznie wymieniona Lolusia Kawska (1907-1908)
Nagrobek rodziny Konieczków: Wincenty (1852-1888), Teodozja (1861-1943), Seweryna Keller, z d. Konieczko (1883-1951), Stanisława (1881-1971), Maria Keller (1909-2003), Apolonia Ostoja Świerczyńska (1829-1917)
Grobowiec rodziny Löwy: Anna (1847-1912), Józef (1841-1917), Franciszek (1889-1868), Halina
Nagrobek Władysława Niedżwieckiego (1848-1857)
Grobowiec rodziny Pollaków: Karol (1818-1880), Maria
Grobowiec rodziny Suszków: Michał Nuncjusz (1916-1939), Cyprian (1922-1945), Stanisława (1887-1954), Michał (1860-1960)
Nagrobek Amalii Celestyny Świtalskiej (1840-1882)
Nagrobek Maryana Truszkowskiego (1879-1890)
oraz dwa niezidentyfikowane, z XIX wieku

Część Rymanowski Stary

Pierwotny nagrobek Józia i Stasia Borczyków nie istnieje. Obu zmarłych wymienia inskrypcja na grobowcu Władysława Szombary, który jest położony we wcześniejszej lokalizacji zabytkowego nagrobka.

Pochowani na cmentarzu

Kawalerowie Orderu Virtuti Militari

Na terenie Cmentarza Centralnego jest pochowanych siedemnastu kawalerów Orderu Virtuti Militari. Lista odznaczonych w kolejności alfabetycznej:

Ernest Bauman (1810-1889), podoficer Pułku Jazdy Poznańskiej, powstaniec listopadowy, inżynier
mjr Kazimierz Biernat (1894-1937), major Wojska Polskiego, żołnierz 82 Syberyjskiego Pułku Piechoty, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920
ppor. Adam Bratro (1900-1920), harcerz, podporucznik Wojska Polskiego, dowódca kompanii w 101 Rezerwowym Pułku Piechoty, uczestniczył i zginął w wojnie polsko-bolszewickiej 1920
kpt Wojciech Dąbrowski (1900-1998), funkcjonariusz Straży Granicznej II RP, uczestnik I wojny światowej, wojen polsko-ukraińskiej 1918–1919 i polsko-bolszewickiej 1919-1921, wojny obronnej 1939, kapitan rezerwy Wojska Polskiego II RP
kpr Jan Drwięga (1894-1970), żołnierz Legionów Polskich podczas I wojny światowej, żołnierz ochotnik Batalionu Strzelców Sanockich, uczestnik wojny polsko-ukraińskiej 1918–1919, urzędnik branży naftowej
szer. strz. Jan Goryl (1924-1946), żołnierz 8 Drezdeńskiej Dywizji Piechoty, 34 Budziszyńskiego Pułku Piechoty
ppłk Marian Jarosz (1921-2008), podpułkownik Wojska Polskiego, uczestnik II wojny światowej, walk z UPA
ppłk Karol Lenczowski (1891-1936), żołnierz Legionów Polskich, podpułkownik dyplomowany Wojska Polskiego II RP, dowódca 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w latach 1935–1936, szef sztabu Obrony Powietrznej Kraju
ppłk Edward Łabno (1908-1995), podpułkownik Wojska Polskiego, oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, uczestnik I wojny światowej, w tym wojny obronnej w 1939, dowódca 2 kompanii 1 batalionu w 2 Pułku Grenadierów Wielkopolskich, żołnierz 9 Batalionu Strzelców Flandryjskich w 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka, uczestnik walk w Normandii, po wojnie prześladowany przez władze komunistyczne
Jan Łożański (1912-1990), oficer ZWZ-AK, wielokrotny kurier transgraniczny na trasie Warszawa–Budapeszt, po wojnie prześladowany i więziony przez władze komunistyczne
st. sierż. Kazimierz Nowakowski (1898-1977), żołnierz II Korpusu Polskiego w Rosji podczas I wojny światowej, wsławiony bohaterstwem w bitwie pod Kaniowem, uczestnik wojen polsko-ukraińskiej 1918-1919, polsko-bolszewickiej 1920 i II wojny światowej, po wojnie prześladowany przez władze komunistyczne
mjr Kazimierz Poschinger (1898-1956), major Wojska Polskiego, uczestnik czterech wojen: I światowej, polsko-ukraińskiej, polsko-bolszewickiej, II światowej, odznaczony osobiście przez Marszałka Józefa Piłsudskiego
kpt Aleksander Rybicki (1904-1983), kapitan Armii Krajowej, organizator szlaków kurierskich podczas II wojny światowej, kustosz muzealny, założyciel Skansenu w Sanoku
kpt Kazimierz Swoszowski (1893-1920), kapitan-pilot, uczestnik I wojny światowej, polsko-bolszewickiej 1919-1921
kpt Stanisław Szwed (1894-1984), podoficer Wojska Polskiego, działacz samorządowy, poseł na Sejm II RP, prawnik
płk Wiesław Wolwowicz (1922-2014), oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, uczestnik walk na froncie zachodnim podczas II wojny światowej (m. in. pod Monte Cassino, Ankoną i Bolonią), pułkownik Wojska Polskiego
płk Zygmunt Żyłka-Żebracki (1907-1997), oficer Wojska Polskiego II RP, uczestnik wojny obronnej 1939, działał w ramach SZP, ZWZ-AK, WiN, komendant Obwodu Puławy Inspektoratu Puławy AK, dowódca 15 Pułku Piechoty „Wilków”, uczestnik Akcji „Burza”, po wojnie prześladowany i więziony przez władze komunistyczne, inżynier budownictwa

Wśród zamordowanych na górze Gruszka w 1940, których prochy zostały umieszczone w pomniku ustanowionym na cmentarzu, był kpt Czesław Wawrosz, kawaler Orderu Virtuti Militari. Ponadto w 1932 na sanockim cmentarzu został pierwotnie pochowany inny kawaler Virtuti Militari, płk Janusz Dłużniakiewicz, którego ciało później został ekshumowane i przeniesione na Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie.

Inni wojskowi i funkcjonariusze

Uczestnicy powstania listopadowego z 1830/1831: Ernest Bauman (1810–1889), płk Tytus Peszyński, Walenty Lipiński (1813-1898), Mateusz Beksiński (1814-1886).
Uczestnicy powstania styczniowego z 1863: Franciszek Baran (1844-1918), Paweł Hydzik (zm. 1913), August Mroczkowski (1845-1920, profesor gimnazjum), August Ścibor-Rylski (1841-1902)
sierż. Jan Wilusz, sierżant rachunkowy 45 Pułku Piechoty
Wojciech Krystyński (1816-1885), c.k. kpt. 12 pułku piechoty
Alfred Konratowicz (1865-1897), c.k. nadpor. 16 pułku piechoty
Stanisław Augustyński (1898-1920, ochotnik WP), Stefan Augustyński (1904-1924, ochotnik WP, powstaniec śląski)
kpt. Edward Zegarski (1892-1928)
Adam Dembicki von Wrocień (1849–1933), marszałek wojskowy
plut. zaw. Antoni Stępień (1910-1935), służył w 2 p.s.p.
ppłk Franciszek Stok (1880-1935), c.k. kpt. 45 pułku piechoty
płk inż. Kazimierz Barancewicz (1880-1939), oficer służby saperów i budownictwa, inżynier, urzędnik
por. Stanisław Sas Żurakowski (1889-1941)
st. sierż. Antoni Antoniewicz (1882-1941)
płk tyt. dr Stanisław Gilewicz (1869-1943), lekarz
płk dr Wiktor Lindenbaum (zm. 1943)
Uczestnicy I wojny światowej: Tadeusz Bratro (1896-1916), Bronisław Samecki (1890-1916, ochotnik 100 Pułku Piechoty), Ferdynand Kolin (1896-1928), Jan Ratułowski (1897-1955, legionista), mjr dypl. Franciszek Lurski (1895–1963, żołnierz Legionów, oficer KOP, uczestnik I i II wojny światowej, żołnierz Armii Andersa, prześladowany przez władze komunistyczne), Stanisław Dąbrowski (1889-1966), płk dypl. Władysław Zaleski (1894–1982, doktor praw, prezes NIK Rządu Polskiego na Uchodźstwie)
Żołnierze polegli w wojny polsko-ukraińskiej 1919:
- Żołnierze polegli w bitwie o Chyrów: kpr. Wacław Śląski, ppor. Stanisław Sas Korczyński, podch. Mieczysław Chmura (wszyscy trzej 19 stycznia 1919, dwaj ostatni w polskim pociągu pancernym „Kozak”), sekc. Wilhelm Czownicki (24 stycznia 1919)
- Bonawentura Marian Jayko (1900-1919), Roman Mathiasz (zm. 1919)
Żołnierze polegli w wojny polsko-bolszewickiej w 1920: Zbigniew Jastrzębiec Strzelecki (1904-1920, harcerz, ochotnik), kpt. Tadeusz Prochownik
- st. post. policji Wojciech Zawieja (1884-1922), st. post. policji Marcin Lechowicz (1876-1922), zginęli w trakcie pościgu za bandytami w pociągu
Funkcjonariusze Policji Państwowej: szer. Józef Kluk (1896-1929), Marian Bruss (1897-1933, zginął we Lwowie)
Uczestnicy II wojny światowej: pchor. Michał Nuncjusz Suszko (1916-1939), inż. Ludwik Sokołowski (zm. 1940, zamordowany przez gestapo), Donat Centkiewicz (1910-1942), kpt. Stefan Schlarp (1892-1944), Lesław Sobolski (1909-1944, żołnierz AK, zamordowany przez UPA), Władysław Kwaśniewicz (1906-1945, obrońca Lwowa, żołnierz AK), Witold Iwańczyk (1917-1949), Władysław Skałkowski, ps. „Dąb” (1899-1953), inż. Stanisław Beksiński (1887–1953, żołnierz Armii Hallera), Szymon Słomiana ps. „Milczek” (1910-1959), mjr Stanisław Szczupak (1910-1969), ks. Stanisław Marek Buczek (1904-1979, kapelan AK), Zbigniew Libura (1928-1979, żołnierz AK), Witold Scheuring (1897-1980, Orlę Lwowskie, oficer II Korpusu, prawnik), Antoni Cieślik (1904-1981, podoficer WP 1919-1944), kpt. Gustaw Kosiba (1902-1981, lekarz), płk dypl. Władysław Zaleski (1894–1982, doktor praw, prezes NIK Rządu Polskiego na Uchodźstwie), Zenon Chruszcz (1905-1984), Stanisław Bosak (zm. 1985, uczestnik bitwy o Monte Cassino), Tadeusz Wojtowicz (1916-1985, żołnierz AK), Kazimierz Andrunik (zm. 1987, żołnierz AK), Maria Andrunik (1909-1988), Mieczysław Granatowski (1909-1988, oficer AK), Kunegunda Kłak-Majewska (1911-1990, uczestniczka ruchu oporu w Polsce, Węgrzech, Rumunii, na Dalekim Wschodzie), ppor. Ignacy Szczupak (1917-1990), ppor. Bronisław Herman (1909-1991, uczestnik kampanii wrześniowej), Jan Bezucha (1908-1992), Mieczysław Wojtowicz (1917-1992, uczestnik bitwy o Monte Cassino), Cecylia Jarosz, z d. Bryndza, ps. „Irena” (zm. 1993), Ludwik Przyboś (1914-1998, żołnierz 1 Dywizji Pancernej), Jan Kosina (1924-1998, marynarz ochotnik na ORP Orkan), Stanisław Kawski (1913-1996, żołnierz AK ps. „Skrzypek”), Zuzanna Kawska z d. Węcławik (1915-1998, żołnierz AK ps. „Ziuk”), por. Jan Matejak (1928-1979, oficer AK), ppor. Józef Sroka (1920-1999, 6 Pom. Dyw. Piech. I Armii WP), Stanisław Wojtowicz (1921-1999, żołnierz 9 PDP AK), Arnold Andrunik (1911-2000), inż. Jan Bałdys (1924-2000, żołnierz AK), Mieczysław Mazurek (1912-2000, uczestnik kampanii wrześniowej 1939, żołnierz AK, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych), ppłk Edmund Zieliński (1923-2001), ppłk Józef Rudy (1924-2001), Władysław Januszczak (1916-2002, uczestnik kampanii wrześniowej), Władysław Galatowicz (1911-2004, uczestnik walk o Tobruk i Monte Cassino), por. Tadeusz Sarna (1913-2006, żołnierz AK), mjr Karol Świetlik (1924-20062, żołnierz AK, lekarz), mjr Józef Marcinków (1926-2007, oficer 4 DP), Marian Golczyk (1921-2009), Zygmunt Skałkowski (1928-2012, żołnierz AK), inż. Kazimierz Pomykała (1925-2013, żołnierz AK ps. „Klin”)
- por. dr Leon Antoni Buczek (1910-1999), instruktor polskiej brygady spadochronowej
- Polscy piloci Royal Air Force (RAF): sierż. Józef Tołcz (1916-2008, Dywizjon 300), Tadeusz Niemaczek (1913-1986, Dywizjon 300), Jan Samek
- Uczestnicy powstania warszawskiego 1944: Jan Sawczak, Mieczysław Przystasz (1914-1986), Adam Kulczycki (1921-2001, oficer), por. Wanda Komska (1922-1992), Ludwik Chodakowski (1893-1979), Stanisława Chodakowska (1906-1994), st. strzelec Stefan Grzyb (1913-1999)
- Władysław Kudlik (1922–1946), Władysław Skwarc (1926–1946), Henryk Książek (1923–1946), żołnierze partyzantki antykomunistycznej, straceni w publicznych egzekucjach w Sanoku
Funkcjonariusze UB i MO polegli w walkach z UPA i partyzantką antykomunistyczną: ppor. Tadeusz Sieradzki (1922-1945), szef PUBP w Sanoku, Mieczysław Marzecki, Mieczysław Sołtys, Władysław Bacza (1918-1944, MO), Jan Hydzik (1922-1946 w Jasielu)
płk Emil Szwanda (1864-1946)
por. Michał Kłak (1878-1948)
chor. Jan Ratułowski (1897-1955), legionista, żołnierz 2 psp
por. Kazimierz Błażejewski (1930-1961)
kpt. Franciszek Löwy (1889-1968)
kpt dr Stanisław Domański (1888-1970), lekarz, dyrektor szpitala w Sanoku, oficer służby zdrowia WP
Andrzej Machowski (1884-1975), oficer WP, uczestnik I i II wojny światowej
kpt dr Kazimierz Niedzielski (1893-1976), lekarz, dyrektor szpitala w Sanoku, oficer służby zdrowia WP
ppłk Stanisław Sławiński (zm. 1982)
kpt. Mikołaj Kogut (1900-1982), uczestnik powstania śląskiego, I i II wojny światowej
chor. Adam Gajewski (1902-1984), obrońca Lwowa, zesłaniec na Sybir, uczestnik II wojny światowej, w tym bohater spod Monte Cassino
płk dr Marian Killar (1818-1982)
płk dypl. Władysław Zaleski (1894–1982), doktor praw, prezes NIK Rządu Polskiego na Uchodźstwie
płk Stanisław Komski (1918-1985), dowódca jednostek wojskowych (w tym JW 1404) i garnizonu w Sanoku
płk Stanisław Duda (1916-1994)
płk Józef Niemczyk (1924-1995)
ppłk Mieczysław Chabior (1925-1997)
płk Antoni Mróz (1916-2001)
ppor. Karol Stabryła (1913-2003)
ppłk Stanisław Adamski ps. „Biały Orzeł” (1922-1994),
Żołnierze i oficerowie wyłącznie powojenni: mjr Józef Bielski (1939-1987), mjr Zbigniew Madaliński (1931-1988), kpt. Józef Jucha (1931-1994), kpt. Andrzej Gawlik (1942-1995), Gabriel Koprowski (1931-1997), mjr Ryszard Wodzyński (1925-1998), kpt. Leopold Hrywniak (1930-1999), ppłk Jan Marciniak (1928-2001), mjr Stefan Pietrzak (1931-2007), st. chor. sztab. Ryszard Kusiak (1942-2008), kpt. Tadeusz Matuski (1942-2009), ppłk Franciszek Szydłak (1930-2013),

Inni związani z wojnami

Więźniowie obozów koncentracyjnych: Józef Krawczyk (1909-1945), Tadeusz Radzik (1909-1950, Auschwitz, Gross-Rosen, Dachau), Adolf Robak (1890-1953), Tadeusz Michniowski (1903-1976), Władysław Kazimierz Olearczyk (1911-1988), Maria Andrunik (1909-1988), Jan Bezucha (1908-1992), Bronisław Dziuban (1910-1993), inż. Eustachy Rolski (1915-1999, więzień Auschwitz nr 807), Arnold Andrunik (1911-2000), Mieczysław Mazurek (1912-2000, uczestnik kampanii wrześniowej 1939, żołnierz AK, więzień niemieckich obozów koncentracyjnych Gross-Rosen i Dachau), Edward Warmuz (1923-2012, więziony w Dachau 1941-1945)
Więźniowie łagrów: chor. Adam Gajewski (1902-1984), Stanisław Bruzgo (1906-1983, więziony 18 lat na Sybirze), Michalina Surowiak (1915-1985, zesłaniec na Sybir w latach 1940-1946), Helena Strojek-Kulczycka (1889-1968, nauczycielka), Kazimiera Rafalska (1909-1998),

Groby symboliczne

Antoni Nabywaniec (1873–1939), wyższy funkcjonariusz Policji Państwowej w Sanoku, zamordowany w niemieckim obozie koncentracyjnym Weimar-Buchenwald
Stanisław Hydzik (1910-1919), żołnierz 2 psp, zaginął we wrześniu 1939
Czesław Rytarowski (1903-1939), sędzia, zginął w Brzeżanach, upamiętniony na grobowcu Michała i Paulicy Słuszkiewicz
Maksymilian Słuszkiewicz (1884–1940), zamordowany w niemieckim obozie koncentracyjnym Buchenwald
Zygmunt Kruszelnicki (1889–1940), sędzia, adwokat, zamordowany w niemieckim obozie koncentracyjnym Weimar-Buchenwald
Ofiary zbrodni katyńskiej w 1940, zostali upamiętnieni inskrypcjami na grobowcach rodzinnych: Stanisław Chorążek (ur. 1893), Stanisław Wilusz (ur. 1897), Stanisław Pastuszak (ur. 1898), Józef Pastuszak (ur. 1899), ppor. Zbigniew Przystasz (ur. 1913), por. Bronisław Jahn (ur. 1901), mjr dypl. Jan Kosina (ur. 1894, na grobie Piotra Dunina-Wąsowicza), ppor. Władysław Godula (ur. 1911), Wiesław Nowotarski (ur. 1910, upamiętniony na grobowcu Michała i Paulicy Słuszkiewicz)
płk Tadeusz Knopp (1896-1940), zaginął, prawdopodobnie ofiara zbrodni katyńskiej
Kazimierz Dulęba (1921–1942), żołnierz AK, zamordowany w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau
inż. Stanisław Kulczycki (1890-1943), leśnik, więziony na Sybirze, zmarł w Kurganie
Karol Skoczypiec (zginął 18 sierpnia 1943 pod Tobrukiem)
Karol Fischer (zm. 1943, legionista, zginął w Niemczech)
por. Jerzy Lurski (1924–1944), żołnierz AK, rozstrzelany przez gestapo
Michał Ekert, zamordowany w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau
Jan Żyłka-Żebracki (1900-1945), zginął w niemieckim obozie koncentracyjnym Buchenwald
dr Leopold Dręgiewicz (1884-1945), zmarł w niewoli niemieckiej
Leon Kotyrba (1887-1960), nauczyciel
Zofia Grabowska (1915-2000)
ks. dr Zdzisław Peszkowski (1918–2007)

Inne osoby

Duchowni i zakonnicy

Proboszczowie parafii pw. Przemienienia Pańskiego: Franciszek Salezy Czaszyński (1812–1898), Bronisław Stasicki (1836–1908), Franciszek Salezy Matwijkiewicz (1909–1933), Adam Sudoł (1920–2012)
Grobowiec sanockich oo. franciszkanów: o. Wacław Niewodowski (zm. 1953), brat Medart Teneta (zm. 1955), br. Tomasz Szaruga (zm. 1967), o. Wawrzyniec Pomianek (zm. 1969), o. Otto Szmydt (zm. 1980), o. Radosław Bulsiewicz (zm. 1985), br. Celestyn Skóra (zm. 1992), o. Błażej Wierdak (zm. 2000, gwardian), o. Salezy Kucharski (1928-2001), br. Zeno Serafin Poliński (1904-2002), o. Franciszek Patryjak (1944-2005), br. Cyryl Dudek (1927-2009).
Duchowni greckokatoliccy parafii Zesłania Ducha Świętego: Wasyl Czemarnyk (1833-1896), Omelan Konstantynowycz (1864-1943).
o. Leon Noras (1834–1902), franciszkanin, asystent generała zakonu, przełożony prowincji
Wspólna kwatera Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo
ks. prof. dr Józef Drozd (1857-1923), katecheta gimnazjalny i kierownik bursy
ks. Bronisław Jaklik (1914-1939)
ks. Franciszek Witeszczak (1890-1945)
ks. Józef Kaczorowski (1889-1948)
ks. kan. Jakub Mikoś (1887-1954)
ks. kan. Andrzej Moskal (1907-1959), kapelan AK
ks. Eugeniusz Nowak (1928-1960)
ks. Stanisław Marek Buczek (1904-1979), kapelan AK
Ks. infułat dr Stanisław Turkowski (1919-2010)

Urzędnicy, samorządowcy i politycy

Burmistrzowie oraz zarządcy gminy i miasta Sanoka: dr Jerzy Rapf (1796-1874), dr Jan Okołowicz (1800–1878), Cyryl Jaksa Ładyżyński (1830–1897), Aital Witoszyński (1846–1913), Feliks Giela (1859–1936), dr Paweł Biedka (1868–1930), Marian Kawski (1876–1932), Michał Słuszkiewicz (1850–1936), Adam Pytel (1856–1928), dr Jan Porajewski (1872–1929), Tadeusz Malawski (1875–1944), Jan Rajchel (1881-1937), Maksymilian Słuszkiewicz (1884-1940, grób symboliczny), Michał Hipner (1888-1956), Józef Bubella (1882-1964), Stanisław Lisowski (1900-1979), Tadeusz Powrózek (1923-1991), Tadeusz Wojtowicz (1916-1985), Stanisław Potocki (1906-1986), Leszek Rychter (1926-2002), Wiesław Skałkowski (1930-2005).
Paweł Hydzik (zm. 1913), kasjer Towarzystwa Zaliczkowego
Józef (1844-1901) i Antonina (1851-1928) Nowak, właściciele dóbr ziemskich
Jan Bogorya Pleszowski (1849-1909), st. zarządca podatkowy
Kazimierz Lipiński (1857-1911), założyciel Fabryki Wagonów i poseł na Sejm Krajowy
Władysław Laurosiewicz (1864-1913), starszy oficjał sądowy
Mieczysław Strzelbicki (1857-1922), starosta, m. in. w Nowym Sączu
dr Maksymilian Frydecki (1886-1927), sędzia, rotmistrz WP
Stanisław Budweil (1874-1927), st. zarządca skarbowy
Ksawery Korab Brzozowski (1856-1931), sędzia
Czesław Braun (1878–1937), sędzia sądu okręgowego w Sanoku
płk inż. Kazimierz Barancewicz (1880-1939), oficer Wojska Polskiego, urzędnik
inż. Kalikst Dembiński (1874-1941), dyrektor kopalni
Antoni Puszczyński, notariusz
Władysław Dukiet (1868-1942), prokurator
Jan Kosina (1859-1943) – polski leśnik, inżynier mierniczy
Jan Steciow (1881-1943), zarządca skarbowy
Władysław Oswald (1867-1944), radca skarbowy
kpt. dr Stefan Schlarp (1892-1944), sędzia, oficer wojskowy
Antin Horbaczewski (1856–1944), adwokat, polityk, parlamentarzysta
Zbigniew Szajna (1908-1944), urzędnik skarbowy
Stanisław Jara (1882-1945), sędzia
dr Bolesław Gawiński (lat 59), sędzia
August Bezucha (1871-1945), sędzia, adwokat
Stanisław Biedko (1891-1947), inspektor pracy
Jan Szymon Wójcik (1884-1948), adwokat i sędzia
Stanisław Augustyński (1869–1949), urzędnik, poseł na Sejm
inż. Stanisław Beksiński (1887–1953), urzędnik, mierniczy przysięgły
Jan Baranowski (1883-1959), pracownik Fabryki Wagonów i Maszyn, działacz ruchu robotniczego
Franciszek Ankerburg Wagner (1858-1960), urzędnik namiestnictwa
Michał Suszko (1860-1960), urzędnik skarbowy
dr inż. Marian Radwański (1902-1963), sędzia sądu apelacyjnego
Franciszek Filipczak (1891-1962), wiceprezes sądu powiatowego w Sanoku
Józef Bubella (1882-1964), komornik sądowy
Bronisław Filipczak (1877-1973), notariusz
Adam Mathiasz, ps. „Elżynski” (1896-1975), naczelnik wydziału finansowego, przewodniczący MRN w Krakowie
Roman Słuszkiewicz (1892-1975), urzędnik wydziału finansowego
Jan Kaczor (1919-1976), starszy lustrator CZSR
dr Tadeusz Trendota (1898–1977), adwokat
inż. Włodzimierz Gościński (1905-1977), dyrektor kopalni w Bochni i Wapnie
Jadwiga Słuszkiewicz (1890-1978), urzędnik urzędu skarbowego
dr Witold Scheuring (1897-1980), sędzia, adwokat i radca prawny, Orlę Lwowskie, oficer II Korpusu
Stefan Bednarz (1922-1981), dyrektor PDZ Stacji Klimatycznej w Zakopanem
Roman Knopp (1903-1981), prezes sądu powiatowego w Sanoku
płk dypl. Władysław Zaleski (1894–1982), doktor praw, prezes NIK Rządu Polskiego na Uchodźstwie
Jan Szczepek (1907-1982), adwokat
Zenon Gościński, dyrektor adm. Żupy Solnej w Bochni
Jan Bezucha (1908-1992), adwokat, urzędnik, radny
Zyta Rudak (1926-1994), organizatorka NBP w Sanoku
Krzysztof Braun (1915–1995), radca prawny
Jan Pawlik (1930-2012), lekarz, radny

Lekarze

dr Jerzy Rapf (1796-1874)
Wincenty Konieczko (1852-1888), dyrektor szpitala w Sanoku
dr Józef Kurasiewicz (1860-1926)
dr Jan Porajewski (1872–1929)
dr Karol Zaleski (1856–1941)
dr Włodzimierz Józef Pajączkowski (1864-1943), dyrektor szpitala
płk dr Stanisław Gilewicz (1869-1943), oficer wojskowy tytularny
płk dr Wiktor Lindenbaum (zm. 1943), weterynarz
kpt dr Stanisław Domański (1888-1970), lekarz, dyrektor szpitala w Sanoku, oficer służby zdrowia WP
kpt dr Kazimierz Niedzielski (1893-1976), lekarz, dyrektor szpitala w Sanoku, oficer służby zdrowia WP
płk dr Marian Killar (1818-1982)
Witalis Władyka (1906-1983), weterynarz
Barbara Słuszkiewicz (1923-1984)
Jan Czyż (1905-1985)
Marian Musiał (1908-1991)
Albin Rysz (1930-1993)
Jerzy Nering (1936-1994)
dr Ryszard Ekert (1933-1996)
Zygmunt Dąbrowski (1929-1997)
Zdzisław Polewka (1930-1997)
dr Wilhelm Gregory (1915-1998)
Teresa Dalska (1925-2006)
mjr Karol Świetlik (1924-20062, żołnierz AK)
Urban Jawień (1931-2007)
Wojciech Czech (1947-2010)
Jan Pawlik (1930-2012), lekarz, radny

Nauczyciele i pracownicy oświaty

Marian Jaśkiewicz, dyrektor szkoły
Maciej Strojek (1858-1890) dyrektor szkoły powszechnej w Sanoku
Józefa Rapf (1809-1891), kierownik szkoły żeńskiej w Sanoku
Józef Tomasik (1865-1908), profesor gimnazjalny
Leopold Biega (1848-1910), dyrektor szkoły wydziałowej, społecznik
Bronisław Rylski (1877-1911)
August Mroczkowski (1845-1920)
Mieczysław Strojek (1886-1921) dyrektor szkoły powszechnej w Sanoku
Roman Kozicki (1889-1921)
Wanda Mochnacka (1853-1922)
Władysław Sygnarski (1864-1925), dyrektor szkół w Posadzie Olchowskiej
Maria Szabłowska (1903-1927)
Władysław Łukaszewicz (1858-1934), dyrektor szkoły 7-klasowej
Marian Szajna (1873-1936), nauczyciel gimnazjalny
Włodzimierz Czajkowski (1888-1937), profesor Państwowego Gimnazjum i Liceum Męskiego w Sanoku
Józef Wojtanowicz (1880-1937)
Jan Killar (1884-1939), profesor gimnazjum
Franciszek Grzyb (1888-1941)
Janina Burnatowicz (1907-1941)
dr Leopold Dręgiewicz (1884-1945)
Franciszek Słuszkiewicz (1875-1944), dyrektor gimnazjum w Bochni
Zenobiusz Mathiasz (zm. VI.1944), profesor gimnazjalny
Eugeniusz Biliński (1893-1947), nauczyciel
Michał Trzciński (1911-1948), kierownik szkoły
Balbina Giermak (zm. 1949), kierowniczka Szkoły im. Królowej Jadwigi
Stanisław Czajkowski (1875-1950), profesor seminarium w Samborze
Michał Śliwiński (1882-1953), kierownik szkoły im. Grzegorza z Sanoka, prezes ZNP
Jadwiga Ruczka (1885-1953)
Józef Rolski (1883-1967)
Małgorzata Słodziak (1957-1986), nauczycielka historii
Szymon Słomiana (1910-1959), nauczyciel liceum żeńskiego
Franciszek Szafrański (1886-1963), nauczyciel liceum pedagogicznego
Andrzej Grasela (1880-1965), dyrektor gimnazjum
Celina Kulczycka (zm. 1965)
Eleonora Radwańska (1879-1967)
Helena Strojek-Kulczycka (1889-1968), sybiraczka
Prochownik (1892-1968)
Nestor (1901-1969) i Zofia (1914-1994) Lenczykowie, nauczyciele matematyki
Helena Prochownik-Radomska (1894-1972)
Irena Mathiasz (1903-1972)
Władysław Dziduszko (1899-1972), założyciel i dyrektor Technikum Mechanicznego
Jan Bogusz (1907-1974), profesor gimnazjalny
dr Leopold Musiał (1905-1975), chemik, profesor uczelniany UJ, WSP i WSR w Krakowie
Izydora Joanna Hermanowska (1892-1977)
Jadwiga Kubrakiewicz (1907-1978), nauczycielka liceum
Janina Wowczuk (1892-1979), członek tajnego nauczania
Józef Grabowski (1905-1980)
dr Maria Kril, nauczycielka
Emilia Słuszkiewicz (1888-1982), emerytowana dyrektorka szkoły
Jadwiga Lorenc (zm. 1982), profesor LO
dr Zofia Skołozdro (1896-1984), nauczycielka, wieloletnia dyrektor Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego Żeńskiego w Sanoku
Antonina Rudnicka (1891-1984)
Irena Kocyłowska (1902-1984)
Tadeusz Wojtowicz (1916-1985), nauczyciel technikum ekonomicznego
Stanisław Potocki (1906-1986), nauczyciel wychowania fizycznego, dyrektor szkoły
Maria Leokadia Radwańska (1904-1986)
Tomasz Kurek (1910-1986) i Stanisław (1912-1995) Kurek
Ludwik Romaniak (1930-1990), biolog
Józefa Rudzik (1897-1990)
inż. Kazimierz Sobczyk (1925-1990), wykładowca akademicki
Kazimiera Ekert (1906-1991)
Maria Potocka (1901-1991)
Jadwiga Zaleska (1900–1993), polonistka, romanistka, nauczycielka wychowania fizycznego, harcmistrzyni, organizatorka tajnego nauczania
Helena Świerzowicz (1909-1993)
Wanda Kubrakiewicz (1912-1994), nauczycielka liceów
Wojciech Sołtys (1925-1995), nauczyciel historii, pisarz
Tadeusz Śliwiński (1907-1997)
Józef Pohorski (1907-1998), nauczyciel, dyrektor gimnazjum
Zofia Wolwowicz
Kazimiera Rafalska (1909-1998)
Lidia Jakiel-Musiał (zm. 1999), nauczycielka Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie
Stanisław Obara (1939-2002), dyrektor II LO
Maria Lisowska (1910-2004), nauczycielka, harcerka, pedagog
Teofila Trzcińska (1912-2009)
Jerzy Pawliszewski (1946-2009), polonista w II LO
prof. dr inż. Marian Golczyk (1921-2009), wykładowca Politechniki Opolskiej
Zygmunt Skałkowski (1928-2012)

Artyści i ludzie mediów

Nikodem Biernacki (1825–1892), skrzypek i kompozytor
Józef Seredyński (1883-1917), fotograf
Stanisław Piątkiewicz (1859–1930), rzeźbiarz
prof. Wanda Kossakowa (1879–1960), pianistka, patronka Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia w Sanoku
Olga Didur-Wiktorowa (1900-1963), śpiewaczka operowa
Stanisław Jan Piątkiewicz (1897–1970), rzeźbiarz
Władysław Lisowski (1884–1970), malarz
Franciszek Strachocki (1904-1985), fotograf
Kazimierz Florek (1917-1996), malarz
Tomasz Beksiński (1958–1999), dziennikarz i prezenter radiowy, tłumacz
Roman Bańkowski (zm. 2004), poeta
inż. Zdzisław Beksiński (1929–2005), artysta malarz
Ryszard Kulman (19476-2011), poeta
Anna Turkowska (1926-2011), artystka włókiennik
Tadeusz Turkowski (1923-2012), artysta malarz

Naukowcy, inżynierowie, społecznicy, przedsiębiorcy

Karol Pollak (1818-1880), drukarz, wydawca, księgarz
Mateusz Beksiński (1814-1886), powstaniec listopadowy, współzałożyciel Zakładów Kotlarskich
Kornel Heinrich (1833-1888), inżynier, budowniczy dróg i mostów
Walenty Lipiński (1813–1898), powstaniec listopadowy, współzałożyciel Zakładów Kotlarskich
Kazimierz Lipiński (1857–1911), założyciel Fabryki Wagonów i poseł na Sejm Krajowy
inż. Władysław Beksiński (1850–1929), architekt
Aleksander Piech (1851-1932), mistrz brązowniczy
Wilhelm Szomek (1857–1940), inżynier miejski
Władysław Chomiak (1871-1945), inżynier, budowniczy
Leon Barucki (1883-1955), nauczyciel, założyciel Liceum w Drohiczynie
inż. Zdzisław Krasowski (1949-1972), pilot
Jan Pomykała (1901-1976), kierownik kopalni nafty
Zbigniew Paszta (1937-1981), dyrektor SZPG „Stomil”
Władysław Szombara (1909–1984), matematyk
Jan Samek (1937-2001), pilot, modelarz
Andrzej Kurek ps. „Dusiek” (1923-1993), ratownik GOPR
Stefan Stefański (1914–1998), muzealnik, regionalista, znawca Sanoka
inż. Irydion Mathiasz (1926-1998), architekt
Henryk Olszański (1939–2005), etnograf
Zbigniew Jara (1919–2008), lekarz weterynarii, profesor ichtiopatolog
Leszek Kawczyński (1934-2010), inżynier, dyrektor fabryki Autosan, działacz społeczny i sportowy

Sportowcy

Piotr Milan (1971–1995), hokeista
Franciszek Rekucki (1954–1995), hokeista
Tadeusz Glimas (1950–1996), hokeista, trener
Jan Łakos (1947–2006), hokeista
Jan Paszkiewicz (1950–2011), hokeista, trener
Tadeusz Garb (1948–2014), hokeista, trener

Harcerze

hm Władysław Kwaśniewicz (1906-1945)
Jadwiga Zaleska (1900–1993)
Maria Lisowska (1910-2004)
hm Czesław Borczyk (1910-2004)
hm Kamila Drozdowska (1915-2008)

Odniesienia w kulturze

Według powieści czeskiego pisarza Jaroslava Haška Przygody dobrego wojaka Szwejka w budynku sanockiego Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Królowej Zofii w 1915 stacjonowała XI. marszkompania wojaka Szwejka, z której kilku żołnierzy węgierskich zatruło się spożytą formaliną pochodzącą z gimnazjalnych preparatów biologicznych. Niedoszli bohaterowie mają być pochowani na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej. Istnieje legenda, że takie wydarzenie miało miejsce w rzeczywistości i węgierscy żołnierze faktycznie spoczywali na cmentarzu.

Cmentarz Centralny - to miejsce nie posiada jeszcze przewodnika. Jeśli znasz to miejsce, to tutaj możesz napisać przewodnik.