Zamek krzyżacki

Zamek w Szczytnie – zamek zlokalizowany pomiędzy jeziorami: Długim i Domowym Małym, przy ulicy Henryka Sienkiewicza, zachowany częściowo w formie ruiny.

Pierwszy, drewniany zamek wybudowano przed 1360 r. przez zakon krzyżacki. Usytuowano go prawdopodobnie na miejscu pruskiej osady. Warownia ta spalona została przez Litwinów w 1370 r. W końcu XIV w. powstał zamek murowany z cegły, na kamiennym cokole. Założono go na planie kwadratu o boku ok. 39 m z dziedzińcem, czworoboczną wieżą (9 x 9 m) w południowo-zachodnim narożniku i przedzamczem z wjazdem od wschodu. Każde z czterech skrzydeł zamku, najpewniej o trzech kondygnacjach, miało około 11 m szerokości. Całość otaczał mur i nawodniona fosa. Był siedzibą komtura i prokuratora krzyżackiego. Zniszczony w czasie wojen polsko-krzyżackich w XV w. i na początku XVI w., przebudowany w latach 1579–1581 na zlecenie margrabii Jerzego Fryderyka z Ansbach. Wtedy to zamek otrzymał zewnętrzne fortyfikacje z czterema okrągłymi wieżami. Przetrwały one do 4. ćwierci XVIII w. Kolejne rozbiórki trwały w następnym stuleciu (górne kondygnacje zamku), a w latach 30. XX w. znacząco zniszczono zabudowania przedzamcza.

Przed II wojną światową w miejscu zamku zbudowano gmach starostwa. Zachowała się wysoka wieża zwana „Wieżą Juranda”, część zabudowy przedzamcza i fosa.

Zamek w Szczytnie – zamek zlokalizowany pomiędzy jeziorami: Długim i Domowym Małym, przy ulicy Henryka Sienkiewicza, zachowany częściowo w formie ruiny.

Pierwszy, drewniany zamek wybudowano przed 1360 r. przez zakon krzyżacki. Usytuowano go prawdopodobnie na miejscu pruskiej osady. Warownia ta spalona została przez Litwinów w 1370 r. W końcu XIV w. powstał zamek murowany z cegły, na kamiennym cokole. Założono go na planie kwadratu o boku ok. 39 m z dziedzińcem, czworoboczną wieżą (9 x 9 m) w południowo-zachodnim narożniku i przedzamczem z wjazdem od wschodu. Każde z czterech skrzydeł zamku, najpewniej o trzech kondygnacjach, miało około 11 m szerokości. Całość otaczał mur i nawodniona fosa. Był siedzibą komtura i prokuratora krzyżackiego. Zniszczony w czasie wojen polsko-krzyżackich w XV w. i na początku XVI w., przebudowany w latach 1579–1581 na zlecenie margrabii Jerzego Fryderyka z Ansbach. Wtedy to zamek otrzymał zewnętrzne fortyfikacje z czterema okrągłymi wieżami. Przetrwały one do 4. ćwierci XVIII w. Kolejne rozbiórki trwały w następnym stuleciu (górne kondygnacje zamku), a w latach 30. XX w. znacząco zniszczono zabudowania przedzamcza.

Przed II wojną światową w miejscu zamku zbudowano gmach starostwa. Zachowała się wysoka wieża zwana „Wieżą Juranda”, część zabudowy przedzamcza i fosa.