Kościół mariawicki Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

0

Kościół pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Mińsku Mazowieckim – świątynia mariawicka, siedziba parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Mińsku Mazowieckim, położonej w diecezji lubelsko-podlaskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w RP.

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny znajduje się w Mińsku Mazowieckim, w powiecie mińskim, w województwie mazowieckim. Wybudowany został przez mińskich mariawitów w latach 1908-1911 w stylu neogotyckim. Podczas II wojny światowej kościół został sprofanowany przez Niemców, utworzono w nim magazyn zbożowy. Po wojnie gruntownie wyremontowany.

Czytaj dalej

Kościół pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Mińsku Mazowieckim – świątynia mariawicka, siedziba parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Mińsku Mazowieckim, położonej w diecezji lubelsko-podlaskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w RP.

Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny znajduje się w Mińsku Mazowieckim, w powiecie mińskim, w województwie mazowieckim. Wybudowany został przez mińskich mariawitów w latach 1908-1911 w stylu neogotyckim. Podczas II wojny światowej kościół został sprofanowany przez Niemców, utworzono w nim magazyn zbożowy. Po wojnie gruntownie wyremontowany.

Historia

Początkowo mariawici mińscy gromadzili się w wynajmowanych domach prywatnych, gdzie urządzano kaplice. Pierwsza kaplica znajdowała się przy obecnej ulicy Siennnickiej, następnie w domu przy ulicy Ignacego Daszyńskiego. Parafia jednak rozrastała się, więc powstała konieczność budowy kościoła.

W 1907 kapłan, a późniejszy biskup Wawrzyniec Ignacy Ksawery Maria Franciszek Rostworowski z Wiśniewa zakupił od państwa Ciechockich i ofiarował dla parafii niezabudowaną działkę na przedmieściu miasta we wsi Goździk (obecnie ulice Romualda Traugutta i Spółdzielcza). Najpierw zbudowano kaplicę, która została uroczyście poświęcona 29 maja 1907 z udziałem siedmiu kapłanów i pielgrzymek z parafii: Wiśniew, Cegłów, Grębków i Warszawa. Pielgrzymka z Wiśniewa, przechodząc obok kościoła rzymskokatolickiego została zaatakowana przez fanatyków. Wówczas na polecenie kapłana Franciszka Rostworowskiego pielgrzymka weszła na teren kościelny i przed zamkniętymi drzwiami odśpiewano kilka pieśni religijnych. Fundamenty pod kościół zostały poświęcone 8 września 1908.

Z uwagi, iż parafianie nie mieli proboszcza na miejscu, to z wielkim zaangażowaniem podjęli trud budowy swojej świątyni. Budowę nadzorowali wybrani parafianie: Ignacy Żołędowski, Franciszek Karpiński i Jan Kornatka. Decyzją Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Petersburgu z dnia 23 lutego 1909, parafia została oficjalnie i prawnie zatwierdzona. Pierwszym proboszczem od 21 lipca 1909 został ojciec Bolesław Maria Łukasz Wiechowicz, który dojeżdżał z Cegłowa. Konsekracji nowej świątyni dokonał biskup Jan Maria Michał Kowalski 8 września 1911. Pierwszym proboszczem na stałe w parafii został kapłan Jan Maria Bernard Kukla, który przeprowadził wiele prac remontowych przy kościele i budynkach gospodarczych. Podczas II wojny światowej Niemcy zajęli kościół i utworzyli w nim magazyn zbożowy, a ówczesny proboszcz kapłan Augustyn Gostyński wyprosił u Niemców możliwość odprawiania nabożeństw w zakrystii. Przeznaczenie kościoła na magazyn zbożowy spowodowało poważną degradację obiektu, co ujawniło się dopiero po wyzwoleniu.

Ustępujący z Mińska Niemcy podpalili zabudowania parafialne i dzięki kapłanowi Gostyńskiemu uratowano kościół i dom parafialny. W dalszych latach wymieniono dachówkę na kościele i rynny, a także wyremontowano wnętrze kościoła, ogrodzono posesję i odbudowano spalone budynki parafialne. W 1961 zakupiono ławki. Od 1979 przez dwadzieścia lat jednym z najdłużej dotychczas urzędujących proboszczów był kapłan Witold Maria Tadeusz Szymański. Duchowny ten przybył do parafii w momencie remontu, który polegał na wymianie tynków sklepienia nawy głównej kościoła, wymianie podłogi, odtworzeniu malowideł, wykonaniu nowego ołtarza. Prace zakończyły się w 1981. W 2000 na proboszcza parafii władze Kościoła mianowały kapłana Jarosława Marię Jana Opalę. W 2001 kapłan wskazał na konieczny, gruntowny remont wnętrza kościoła. Przygotowania do tej wielkiej inwestycji rozpoczęły się już w tym czasie. Same prace rozpoczęły się 4 maja 2004 i obejmowały: wymianę i ocieplenie sklepień i stropów: nawy głównej, naw bocznych, chóru, mieszkań przy kościele, absydy. Drewniane konstrukcje zamieniona na żelbetowe i na gotowe, lekkie stropy. Zaszła także konieczność wymiany części więźby dachowej. Położono nową instalację elektryczną. Wymianie uległy tynki w kościele. Odtworzono malowidła w absydzie. Wybudowano nowe schody, położono podłogi, wybudowano nowe schody w prezbiterium, wykonano nowy ołtarz. Zostało także zakupione i zainstalowane nagłośnienie i nowe oświetlenie. Był to najpoważniejszy remont od 1911, który zakończył się uroczystym poświęceniem wnętrza świątyni i konsekracji ołtarza 25 czerwca 2005. Uroczystościom przewodniczył zwierzchnik Kościoła biskup naczelny, Zdzisław Maria Włodzimierz Jaworski w asyście biskupów: Michała Marii Ludwika Jabłońskiego i Antoniego Marii Romana Nowaka przy udziale przedstawicieli wszystkich parafii mariawickich, duchowieństwa, przedstawicieli władz miasta, powiatu, gminy, policji. Autorem projektu konstrukcyjnego był Bogusław Chodorski z Mińska. Wykonawcą robót budowlanych jest firma Jana Mospinka z Łodzi. Wykonawcami instalacji elektrycznej parafianie mińscy: Piotr Czarkowski i Roman Grzesiński, a nowego ołtarza również parafianin Tomasz Krupa. Malowanie kościoła wykonał mińszczanin Jan Wocial, a autorką aniołów jest również mieszkanka Mińska Beata Sajewska. Stolarkę okienną i drzwiową wykonała stolarnia Bogusława Perzanowskiego z Mińska. Wykonawcą metalowych balustrad jest Jacek Uściński także mińszczanin. Autorem nowego oświetlenia jest mieszkaniec Dębego Wielkiego Marek Płochocki.

Kościół wpisano do rejestru zabytków 20 marca 2007 pod nr A-738.

Architektura

Kościół wybudowany został, podobnie jak większość świątyń mariawickich, z czerwonej cegły w stylu neogotyckim. Kościół jest trzynawowy na planie krzyża łacińskiego. Świątynia składa się nawy głównej oraz dwóch naw bocznych, kruchty wejściowej nad którą znajduje się chór, prezbiterium po którego bokach znajduje się zakrystia i kaplica. Na zapleczu kościoła znajdują się obiekty gospodarcze. Nawa główna jest sklepiona gotycko, natomiast nawy boczne są przesklepione płasko. Ciężar sklepienia podtrzymują filary oddzielające nawy. Na frontonie kościoła znajduje się wieża-dzwonnica oraz para pinakli. Świątynię przy bokach zdobią niewielkie przypory oraz blendy. Na wieży kościoła umieszczono emblemat mariawicki, natomiast w absydę wmurowano wizerunek Matki Boskiej Nieustającej Pomocy.


Kościół mariawicki Narodzenia Najświętszej Maryi Panny - to miejsce nie posiada jeszcze przewodnika. Jeśli znasz to miejsce, to tutaj możesz napisać przewodnik.