Kamienica Winklerowska

Kamienica Winklerowska, Balcerowska – czterokondygnacyjna i trzytraktowa kamienica wzniesiona w XV wieku, znajdująca się w Warszawie, przy Rynku Starego Miasta nr 20. Posiada wnętrza połączone z sąsiadującym budynkiem nr 18, gdzie zlokalizowane jest Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza. Na parterze kamienicy znajdują się fragmenty malowideł z pierwszej połowy XVI wieku (Oblicze Chrystusa adorowane przez dwa anioły).

Kamienica Winklerowska, Balcerowska – czterokondygnacyjna i trzytraktowa kamienica wzniesiona w XV wieku, znajdująca się w Warszawie, przy Rynku Starego Miasta nr 20. Posiada wnętrza połączone z sąsiadującym budynkiem nr 18, gdzie zlokalizowane jest Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza. Na parterze kamienicy znajdują się fragmenty malowideł z pierwszej połowy XVI wieku (Oblicze Chrystusa adorowane przez dwa anioły).

Historia

Kamienica wzniesiona została w XV wieku jako budynek jednotraktowy z piwnicą przykrytą stropem. W XVI wieku budynek został przebudowany i powiększony przez rodzinę Baltazar (Balcer). W 1599 roku dobudowano nową ścianę od kamienicy nr 18 oraz tylny trakt. W wyniku przebudowania stała się dwutraktowa, dwupiętrowa ze sklepionymi piwnicami, sienią na parterze i sklepioną izbą tylną. Następnie dobudowano oficynę gospodarczą i mur zamykający pierwsze podwórze, powstał także budynek za murem obronnym (ul. Brzozowa nr 23). Kolejna przebudowa miała miejsce w XVII wieku. W 1928 roku usunięto balkon na I p. i Felicjan Szczęsny Kowarski wykonał polichromie.

Jako pierwszego właściciela wzmiankuje się Gambala (1476-1498), a następnie od 1511 roku Baltazara (Balcer). Kolejnymi jej właścicielami była m.in. rodzina Winklerów, Ptaszyńskich (1812-1921), Duratowiczów (ok. 1844-1953), a następnie Michał Wliczan (ok. 1876-1915) oraz Tadeusz Jan Kazimierz Borowski.

Częściowo zniszczona podczas II wojny światowej. Zachowały się m.in. piwnice, fragmenty przyziemie fasady i portale.

W 1948 roku odsłonięto detale gotyckie, m.in.: w fasadzie portal, resztki profilowań zejścia do piwnicy i wnęk okiennych.

Odbudowana w latach 1952-1953 wg projektu Anny Boye-Guerquin. Zachowano niezniszczone relikty, zrekonstruowano fragment muru i glifu okiennego znajdującego się nad portalem głównym fasady. Wnętrza i elewacja podwórzowa powstały wg nowego projektu.