Dom Łaziebny Majewskiego

Łaźnia Majewskiego – klasycystyczny budynek domu łaziebnego Majewskiego przy Bednarskiej 2/4 u zbiegu z ulicą Dobrą, pamiątka po czasach, w których ulica Bednarska była jedną z najbardziej ruchliwych ulic w Warszawie.

Łaźnia Majewskiego – klasycystyczny budynek domu łaziebnego Majewskiego przy Bednarskiej 2/4 u zbiegu z ulicą Dobrą, pamiątka po czasach, w których ulica Bednarska była jedną z najbardziej ruchliwych ulic w Warszawie.

Historia

Budynek łaźni (proj. Alfons Kropiwnicki) powstał w roku 1835 z inicjatywy rodziny Stanisława Majewskiego. Majewski należał do wynalazców handelków, czyli sklepów winno-kolonialnych z małą restauracyjką na zapleczu. Dawniej znajdowała się tu łaźnia parowa na kilkanaście osób oraz gabinety z jednoosobowymi łaźniami parowymi. Wodę czerpano z Wisły i oczyszczano w filtrach. Można było wziąć w niej różnorodne kąpiele (ziołowe, żelazne, siarczane), mieściła się tu także jadłodajnia.

Po wojnie odrestaurowano fasadę, ale za nią powstał nowy budynek. Wiele lat działał w nim warszawski Ośrodek Kształcenia Ideologicznego PZPR.

Budynek obecnie

Z początkiem lat 90. zaczęło funkcjonować w budynku I Społeczne Liceum Ogólnokształcące im. Jam Saheba Digvijay Sinhji. Obecnie znajdują się tu także oddziały orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego, szkoła języków obcych "Peritia" oraz Akademickie Radio Kampus.

Wygląd

Charakterystycznym elementem jest tympanon autorstwa Pawła Malińskiego. Przedstawiony jest tutaj dwór Neptuna i nereidy. Otaczają ich konie morskie, węże morskie, trytony i inne stwory.