Sztolnia Czarnego Pstrąga

Sztolnia Czarnego Pstrąga – 600-metrowy fragment najdłuższej w rejonie Tarnowskich Gór sztolni odwadniającej zw. Głęboką Sztolnią Fryderyka, należącej do założonej w 1784 r. kopalni Fryderyk (niem. Friedrichs-Grube, w późniejszym okresie nazwa została zmieniona na Kościuszko).

Sztolnia Czarnego Pstrąga – 600-metrowy fragment najdłuższej w rejonie Tarnowskich Gór sztolni odwadniającej zw. Głęboką Sztolnią Fryderyka, należącej do założonej w 1784 r. kopalni Fryderyk (niem. Friedrichs-Grube, w późniejszym okresie nazwa została zmieniona na Kościuszko).

Historia budowy sztolni

Sztolnię rozpoczęto drążyć 21 kwietnia 1821 r. Część podziemną o długości 4568 m drążono jednocześnie z 14 przodków, udostępnionych wykopanymi w linii przebiegu sztolni szybikami. Ostatecznie dla celów wentylacji przodków zgłębiono wzdłuż trasy sztolni 25 szybików (niem. Lichtschächte) i dodatkowo 2 szyby odwadniające, na których zamontowano maszyny parowe o średnicach cylindrów 24 i 40 cali. Budowę sztolni zakończono w lipcu 1834 r. Ujście części podziemnej ujęto klasycystyczną bramą, murowaną z bloków piaskowca. Wody ze sztolni uchodzą do rzeki Dramy.

Znaczenie turystyczne

Sztolnię można zwiedzać od 1957 roku. Jest ona jedną z atrakcji Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego. Sztolnia Czarnego Pstrąga i podziemia zabytkowej Kopalni Rud Srebronośnych zostały uznane za pomnik historii rozporządzeniem Prezydenta RP z 14 kwietnia 2004 roku.

Trasa turystyczna znajduje się pomiędzy szybami Ewa (1826) i Sylwester (1828). Podczas wycieczki, która odbywa się łodziami, można obserwować niewielkie, tworzące się współcześnie stalaktyty i oryginalne partie chodnika sztolniowego wykutego w skale dolomitowej.