Cerkiew św. Archanioła Michała

Cerkiew pod wezwaniem św. Michała Archanioła w Zagórzu – prawosławna cerkiew filialna. Należy do parafii Świętej Trójcy w Sanoku, w dekanacie Sanok diecezji przemysko-nowosądeckiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Cerkiew znajduje się w dzielnicy Stary Zagórz, przy ulicy Józefa Piłsudskiego 51.

Świątynia murowana została zbudowana w 1836 (Zbigniew Osenkowski podał, że jej fundatorem był Erazm Łobaczewski, jednak on urodził się ok. 1835). W latach 1836–1947 greckokatolicka, następnie przejęta przez Skarb Państwa i przekazana prawosławnym. Opiekunem świątyni był Franciszek Truskolaski, a od 1928 do 1939 Adam Gubrynowicz.

Budowla orientowana, salowa. Od frontu, nad kruchtą, okazała wieża (dolna kondygnacja murowana, otynkowana na biało, górna – węższa, drewniana), zwieńczona blaszanym baniastym hełmem z latarnią i kopułą. Nawa murowana, nieotynkowana, z półkolistymi oknami, zakończona apsydą. Nad nawą dach blaszany, jednokalenicowy, z wieżyczką zwieńczoną niewielką kopułką. Od strony północnej dobudowana zakrystia z trójspadowym dachem. Wewnątrz zabytkowy ikonostas.

Cerkiew była gruntownie remontowana w XX w. Wpisana do rejestru zabytków 30 września 1959 pod nr A-198.

1. ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie (pol.). 31 grudnia 2014.

Cerkiew pod wezwaniem św. Michała Archanioła w Zagórzu – prawosławna cerkiew filialna. Należy do parafii Świętej Trójcy w Sanoku, w dekanacie Sanok diecezji przemysko-nowosądeckiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Cerkiew znajduje się w dzielnicy Stary Zagórz, przy ulicy Józefa Piłsudskiego 51.

Świątynia murowana została zbudowana w 1836 (Zbigniew Osenkowski podał, że jej fundatorem był Erazm Łobaczewski, jednak on urodził się ok. 1835). W latach 1836–1947 greckokatolicka, następnie przejęta przez Skarb Państwa i przekazana prawosławnym. Opiekunem świątyni był Franciszek Truskolaski, a od 1928 do 1939 Adam Gubrynowicz.

Budowla orientowana, salowa. Od frontu, nad kruchtą, okazała wieża (dolna kondygnacja murowana, otynkowana na biało, górna – węższa, drewniana), zwieńczona blaszanym baniastym hełmem z latarnią i kopułą. Nawa murowana, nieotynkowana, z półkolistymi oknami, zakończona apsydą. Nad nawą dach blaszany, jednokalenicowy, z wieżyczką zwieńczoną niewielką kopułką. Od strony północnej dobudowana zakrystia z trójspadowym dachem. Wewnątrz zabytkowy ikonostas.

Cerkiew była gruntownie remontowana w XX w. Wpisana do rejestru zabytków 30 września 1959 pod nr A-198.