

Zamek Stillfriedów w Nowej Rudzie – dawna rezydencja baronów von Stillfriedów, wzniesiona jako dwór obronny w końcu XIV w. HistoriaPierwsza historyczna wzmianka o zamku pochodzi z 1352 r. Podczas najazdu w 1428 r. spalony przez husytów. Rezydencja została rozbudowana na zamek w latach 1536–1550, 1593, 1633–1645 i 1675–1677 już za czasów Stillfriedów. Obecny kształt pochodzi z gruntownej przebudowy w latach 1700-1730 według projektu znanego włoskiego architekta Andrei Carove. Wtedy to rozebrano wieżę. Później znacznie przebudowany w 1796 r.; między innymi rozebrano przedzamcze i mury obronne. Friedrich August Stillfried 9 lipca 1810 r. sprzedał swoje ziemie wraz z zamkiem szwagrowi brata, hrabiemu Antonowi von Magnisowi z Bożkowa. Tak zakończył się 338-letni okres władania rodziny Stillfriedów nad Nową Rudą. W latach 1819–1868 w sali reprezentacyjnej odprawiane były nabożeństwa dla tutejszej wspólnoty ewangelickiej. Od lat 80. XIX w. zamek był siedzibą zarządu kopalń; po 1945 r. dyrekcji Kopalni Węgla Kamiennego Nowa Ruda, w latach 1954–1975 powiatu noworudzkiego, a do 2001 r. ZOZ. W 2004 r. przeszedł w ręce prywatne. Właściciele
ArchitekturaOkazały zamek czteroskrzydłowy z wewnętrznym dziedzińcem wznosi się na krawędzi skarpy górnego miasta. Budynek posiada pięcioosiowy dwukondygnacyjny ryzalit dzielony pilastrami z salą półtorakondygnacyjną na piętrze; gładkie elewacje, okna w opaskach z naczółkami, nad oknami okulusy. Pozostałe skrzydła nakryte są łamanymi dachami. Rezydencie Stillfriedów
|