Zamek Królewski

Zamek Królewski w Radomiu – zamek wzniesiony w XIV wieku przez Kazimierza Wielkiego wraz z systemem murów miejskich Nowego Radomia. Jego rozbudowa nastąpiła jeszcze w dobie gotyku w XV wieku za pierwszych Jagiellonów. W latach 1515-1520 przebudowany i rozbudowany w stylu renesansowym, przez starostę radomskiego Mikołaja Szydłowieckiego. Według lustracji z 1554 roku "Brama miała z boku lokal burgrabiego. Na prawo w dziedzińcu dom piętrowy z kuchnią i gospodarskiemi izbami na dole, a jadalnią na górze, która gankiem oszklonym łączyła się z domem wielkim. ten na dole miał jedną, na górze dwie izby i kila komnat; drugie piętro miało salę wkoło opatrzoną oknami. Od podwórza były krużganki. Między obu domami stała wieża a wniej 4 sklepy. Ku wschodowi za dużym domem była wieża "biała" (dla złoczyńców) i przy plebanii druga wieża (dla szlachty). Ztąd do bramy stroną północną ciągnął się mur trzyrosztowy bez blanków, wzdłuż niego taras. Budynki były z muru podskorupione lub gontem kryte, na piwnicach. Okna z błonami szklanemi okratowane lub z żelaznymi okiennicami. W jednej komnacie strop malowany z pozłacaniem. Za murem przekop z trzema sadzawkami i wał, na który wychodziło się furtą, bo tu był ogród, łaźnia i browar. Spalony przez Szwedów, wielokrotnie później remontowany i przebudowywany.

Do dziś zachowały się dwie kondygnacje (w tym piwnice) tzw. Domu Wielkiego, w którym mieści się plebania kościoła farnego pw. św. Jana. Zachowana grubość murów budynku dochodzi do 2,5 m. Od strony południowej widoczne jest pięć niewielkich gotyckich okienek doświetlających najniższą kondygnację oraz fragmenty kamiennego parapetu i obramienia okna z czasów renesansu. Od strony zachodniej odsłonięty jest w pełnej długości fragment kolejnego renesansowego okna. Na obu elewacjach podczas ostatniego remontu uczytelniono oryginalne wątki ceglane. Od strony zachodniej do budynku dostawiona jest rekonstrukcja częściowa muru miejskiego ustawiona na oryginalnym fundamencie kamiennym. Na fundamentach byłego budynku gospodarczego mieszczącego pierwotnie kuchnie i nazywanego "domem wedle bramy" (później kamienicą starościńską) w XIX wieku wniesiono do dziś istniejący budynek. Obecnie trwają prace remontowe mające odsłonić w piwnicach fundamenty zamku na potrzeby przyszłego muzeum historii zamku w Radomiu.

W murze okalającym dzisiaj teren plebanii znajdują się tablice upamiętniające uchwalenie w Radomiu Konstytucji Nihil Novi oraz zawarcie unii wileńsko-radomskiej.

Zamek Królewski w Radomiu – zamek wzniesiony w XIV wieku przez Kazimierza Wielkiego wraz z systemem murów miejskich Nowego Radomia. Jego rozbudowa nastąpiła jeszcze w dobie gotyku w XV wieku za pierwszych Jagiellonów. W latach 1515-1520 przebudowany i rozbudowany w stylu renesansowym, przez starostę radomskiego Mikołaja Szydłowieckiego. Według lustracji z 1554 roku "Brama miała z boku lokal burgrabiego. Na prawo w dziedzińcu dom piętrowy z kuchnią i gospodarskiemi izbami na dole, a jadalnią na górze, która gankiem oszklonym łączyła się z domem wielkim. ten na dole miał jedną, na górze dwie izby i kila komnat; drugie piętro miało salę wkoło opatrzoną oknami. Od podwórza były krużganki. Między obu domami stała wieża a wniej 4 sklepy. Ku wschodowi za dużym domem była wieża "biała" (dla złoczyńców) i przy plebanii druga wieża (dla szlachty). Ztąd do bramy stroną północną ciągnął się mur trzyrosztowy bez blanków, wzdłuż niego taras. Budynki były z muru podskorupione lub gontem kryte, na piwnicach. Okna z błonami szklanemi okratowane lub z żelaznymi okiennicami. W jednej komnacie strop malowany z pozłacaniem. Za murem przekop z trzema sadzawkami i wał, na który wychodziło się furtą, bo tu był ogród, łaźnia i browar. Spalony przez Szwedów, wielokrotnie później remontowany i przebudowywany.

Do dziś zachowały się dwie kondygnacje (w tym piwnice) tzw. Domu Wielkiego, w którym mieści się plebania kościoła farnego pw. św. Jana. Zachowana grubość murów budynku dochodzi do 2,5 m. Od strony południowej widoczne jest pięć niewielkich gotyckich okienek doświetlających najniższą kondygnację oraz fragmenty kamiennego parapetu i obramienia okna z czasów renesansu. Od strony zachodniej odsłonięty jest w pełnej długości fragment kolejnego renesansowego okna. Na obu elewacjach podczas ostatniego remontu uczytelniono oryginalne wątki ceglane. Od strony zachodniej do budynku dostawiona jest rekonstrukcja częściowa muru miejskiego ustawiona na oryginalnym fundamencie kamiennym. Na fundamentach byłego budynku gospodarczego mieszczącego pierwotnie kuchnie i nazywanego "domem wedle bramy" (później kamienicą starościńską) w XIX wieku wniesiono do dziś istniejący budynek. Obecnie trwają prace remontowe mające odsłonić w piwnicach fundamenty zamku na potrzeby przyszłego muzeum historii zamku w Radomiu.

W murze okalającym dzisiaj teren plebanii znajdują się tablice upamiętniające uchwalenie w Radomiu Konstytucji Nihil Novi oraz zawarcie unii wileńsko-radomskiej.