” | Kościół pod wezwaniem św. Wojciecha w Lidzbarku to najstarszy zachowany obecnie lidzbarski kościół. Zbudowany został w roku 1752 na fundamentach spalonego 6 lat wcześniej drewnianego kościoła. Ściany kościoła są murowane z cegły, otynkowane z otworami okiennymi zamkniętymi łukowo. Dach jest dwuspadowy, kryty dachówką holenderską. Z jego zachodniej strony wznosi się kwadratowa, trójkondygnacyjna wieża, zakończona baniastym hełmem krytym blachą z latarnią. Wnętrze kościoła składa się z zakończonego trójbocznie prezbiterium, prostokątnej nawy z dwiema kaplicami starej zakrystii od północy i drewnianego chóru muzycznego z XIX wieku. Całość pokryta jest drewnianym sklepieniem kolebkowym.
Wystrój wnętrza w większości jest w stylu barokowym. Na ołtarzu głównym znajdują się rzeźby św. Pawła, św. Piotra i św. Wojciecha, płaskorzeźba Chrystusa ze św. Tomaszem i obrazem Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Inne cenne elementy wystroju to: ołtarz boczny z obrazami św. Anny Samotrzeć i św. Wawrzyńca, ołtarz boczny z obrazem św. Stanisława, ołtarze w obydwu kaplicach, ambona, organy o zewnętrznej oprawie neobarokowej z 1904 roku, późnobarokowy konfesjonał z XVIII wieku, barokowa rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego z XVIII wieku, monstrancja z XVII wieku, monstrancja promienista z końca XVII wieku, rokokowy kielich z drugiej połowy XVIII wieku, barokowe świeczniki wykonane z cyny z XVIII wieku i elektryczne świeczniki z drugiej połowy XIX wieku.
W roku 1960 kościół wpisano do rejestru zabytków. Od 2004 roku w kościele znajdują się relikwie św. Wojciecha. |
