Kościół św. Stanisława Biskupa Męczennika

Kościół pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika – kościół murowany w stylu barokowym, z elementami neoklasycyzmu, w Siedlcach przy ulicy Floriańskiej 3.

Kościół pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika – kościół murowany w stylu barokowym, z elementami neoklasycyzmu, w Siedlcach przy ulicy Floriańskiej 3.

Układ kościoła

Budowla na planie prostokąta w typie bazylikowym, o dwukondygnacyjnej fasadzie poprzedzonej portykiem kolumnowym w stylu toskańskim, na którym opiera się balkon. Składa się z nawy głównej z wieńcem kaplic po bokach tworzących nawy boczne, prezbiterium, dwóch zakrystii, chóru i dwóch loży nad zakrystiami. W prezbiterium kościoła znajdują się obrazy czterech ewangelistów z kolekcji Ossolińskich, natomiast w ołtarzach bocznych umieszczono obrazy Szymona Czechowicza.

Ołtarz

Ołtarz murowany według projektu Stanisława Zawadzkiego, ozdobiony sześcioma kolumnami okrągłymi, W szczycie ołtarza wyobrażenie Opatrzności Bożej w promieniach i w obłokach. W ołtarzu tym jest wnęka, w której umieszczony jest obraz Matki Boskiej z dzieciątkiem (Matki Boskiej Śnieżnej lub Salus Pupuli Romanus) przeniesiony z wcześniejszego (drewnianego)kościoła. Obraz zasłaniany jest przez Przedstawienie Trójcy św.

Historia

Kościół wybudowany w latach 1740-1749, staraniem Kazimierza i Izabeli z Morsztynów Czartoryskiej według projektu Antoniego Solariego (otrzymał za to 22 tys. zł pol.). Pracami na miejscu kierował murator warszawski Henryk Szultz. W roku 1750 ozdobiony został przez Antoniego Herliczkę, który namalował al fresco ołtarz główny i cztery ołtarze boczne w kaplicach według wzoru fresków z kościoła farnego w Węgrowie. W cztery lata później freski zastąpione zostały obrazami Szymona Czechowicza. Konsekrowany w 1753 roku przez bpa. Antoniego Ostrowskiego, sufragana Krakowskiego.

Brama

W pobliżu kościoła przy ulicy Starowiejskiej znajdują się skrzydła boczne dawnej bramy – dzwonnicy, która pierwotnie miała kształt łuku triumfalnego o trzech arkadach.
Brama została wzniesiona na zlecenie Michała Fryderyka Czartoryskiego w latach 1773 - 1776 zapewne według projektu Szymona Bogumiła Zuga.
Rada Miejska podczas I wojny światowej nadała dzwonnicy miano Bramy księżnej Ogińskiej.
W maju (10-13)1941 roku brama, która utrudniała przejazd pojazdów pancernych, została rozebrana przez Niemców.
Obecnie pozostały jedynie skrzydła boczne zawierające niewielkie pomieszczenia użytkowe