Kościół świętej Barbary – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Nowa Ruda diecezji świdnickiej. Znajduje się w dzielnicy Drogosław.
Prace budowlane zostały rozpoczęte w dniu 17 stycznia 1910 roku. Nadzór budowlany został powierzony architektowi i projektodawcy Ludwigowi Schneiderowi, natomiast budowę prowadziła firma B. Tautz z Nowej Rudy. Kościół powstał dzięki zaangażowaniu powołanego Towarzystwa Budowy Kościoła, licznych mieszkańców Drogosławia oraz księdza Arnolda Wachsmanna – proboszcza z Nowej Rudy. Świątynia została konsekrowana w dniu 12 września 1911 roku przez arcybiskupa praskiego Lva Skrbenskýego z Hříště. Po wybudowaniu kościół spełniał rolę filialnego parafii św. Mikołaja w Nowej Rudzie. W 1913 roku przy świątyni została powołana kuracja - placówka pośrednia między stacją duszpasterską a parafią. Samodzielną parafię św. Barbary utworzono dopiero w 1945 roku.
Wystrój wnętrza świątyni tworzony jest przez: polichromię wykonaną w 1911 roku przez malarza Richtera z Kłodzka, witraże wykonane przez witrażystę z Wrocławia – M. Nierle. Kamieniarkę piaskową natomiast zaprojektował architekt Ludwig Schneider i wykonali ją kamieniarze z Lądka-Zdroju.
Wyposażenie świątyni poza wyjątkami pochodzi z czasu budowy. Należą do niego m.in. : ołtarz główny nazywany Altare Privilegiatum, figury wykonane w warsztatach rzemieślniczych w Lądku-Zdroju, nisza znajdująca się między bramami wejściowymi w której jest umieszczona figura Dobrego Pasterza, 31-głosowe organy wykonane przez Józefa i Franciszka Luxów z Lądka-Zdroju w 1912 roku, trzy dzwony ufundowane i wykonane w 1919 roku przez Stowarzyszenie Bochumskie w Bochum.
Po 1945 roku zostały wykonane kilkakrotnie prace zabezpieczające i remontowe. W 1967 roku w całości została odrestaurowana polichromia oraz została wymieniona instalacja elektryczna, w 1972 roku zostało wymienione łupkowe pokrycie wieży na blaszane i w 1976 roku zostały uzupełnione tynki i odmalowana została elewacja. | 
