Muzeum Ziemi Bieckiej

Muzeum Ziemi Bieckiej – samorządowa instytucja kultury Biecza. Muzeum zlokalizowane jest w obiektach zabytkowych, w obrębie starówki miasta.

W roku 1953 z inicjatywy historyków i miłośników Biecza, działających w ramach struktur PTTK powstało Muzeum Regionalne w Bieczu. W gronie organizatorów muzeum byli: mgr Marian Chrostowski, profesor gimnazjalny Julian Ruwiński, emerytowany major WP Władysław Tryszczyło, mgr Irena Bereś, pełniąca przez jakiś czas funkcję kierowniczą w Muzeum, dr Tadeusz Ślawski, dyrektor tej placówki w latach 1953-1991.

Początkowo muzeum mieściło się w zabytkowej kamienicy z 1519 roku i obejmowało trzy działy: historyczny, przyrodniczy i etnograficzny. W roku 1961 po likwidacji oddziału PTTK w Bieczu, muzeum zostało upaństwowione . Przeprowadzono reorganizację placówki i ekspozycje ściśle związano z historią miasta i regionu.

W roku 1978 na cele muzealne przekazano po konserwacji kamienicę Barianów Rokickich, tzw. Dom z Basztą.Urządzono nowe ekspozycje z dziedziny aptekarstwa, które nawiązują do pierwotnego przeznaczenia kamienicy. W roku 1990 muzeum powiekszyło bazę lokalową o Basztę Kowalską. Obecnie muzeum dysponuje pięcioma obiektami zabytkowymi, a w czterech z nich urzadzone są ekspozycje muzealne. Są to: Kromerówka, Kamienica Barianów Rokickich, Baszta Radziecka, Baszta Kowalska.

W roku 2003, w 50-tą rocznice powstania Muzeum, dokonano zmiany nazwy na Muzeum Ziemi Bieckiej.Dyrektorem Muzeum od roku 1991 jest Marta Bartuś

Muzeum Ziemi Bieckiej – samorządowa instytucja kultury Biecza. Muzeum zlokalizowane jest w obiektach zabytkowych, w obrębie starówki miasta.

W roku 1953 z inicjatywy historyków i miłośników Biecza, działających w ramach struktur PTTK powstało Muzeum Regionalne w Bieczu. W gronie organizatorów muzeum byli: mgr Marian Chrostowski, profesor gimnazjalny Julian Ruwiński, emerytowany major WP Władysław Tryszczyło, mgr Irena Bereś, pełniąca przez jakiś czas funkcję kierowniczą w Muzeum, dr Tadeusz Ślawski, dyrektor tej placówki w latach 1953-1991.

Początkowo muzeum mieściło się w zabytkowej kamienicy z 1519 roku i obejmowało trzy działy: historyczny, przyrodniczy i etnograficzny. W roku 1961 po likwidacji oddziału PTTK w Bieczu, muzeum zostało upaństwowione . Przeprowadzono reorganizację placówki i ekspozycje ściśle związano z historią miasta i regionu.

W roku 1978 na cele muzealne przekazano po konserwacji kamienicę Barianów Rokickich, tzw. Dom z Basztą.Urządzono nowe ekspozycje z dziedziny aptekarstwa, które nawiązują do pierwotnego przeznaczenia kamienicy. W roku 1990 muzeum powiekszyło bazę lokalową o Basztę Kowalską. Obecnie muzeum dysponuje pięcioma obiektami zabytkowymi, a w czterech z nich urzadzone są ekspozycje muzealne. Są to: Kromerówka, Kamienica Barianów Rokickich, Baszta Radziecka, Baszta Kowalska.

W roku 2003, w 50-tą rocznice powstania Muzeum, dokonano zmiany nazwy na Muzeum Ziemi Bieckiej.Dyrektorem Muzeum od roku 1991 jest Marta Bartuś

Oddziały

Kromerówka, zlokalizowana w renesansowej kamienicy mieszczańskiej z 1519 r. W kamienicy zachowało się wiele zabytkowych elementów architektonicznych z epoki renesansu. Na parterze renesansowy portal z czasów budowy kamienicy, z datą 1519 oraz znakiem własnościowym bogatej rodziny kupieckiej Chodorów. W XVII wieku kamienica przeszła w posiadanie Jana Januszewicza, wybitnego poety mieszczańskiego z XVII wieku. W roku 1612 kamienica została gruntownie przez niego przebudowana i w tym stanie zachowała się do czasów obecnych.

Dom z Basztą, zabytkowa kamienica mieszczańska z 1523 r.W kamienicy tej mieściła się pierwsza na Podkarpaciu apteka, założona w 1557 roku, przez aptekarza Marcina Bariana Rokickiego. Kamienica posiada zabytkowe elementy renesansowe, które zostały przywrócone w trakcie prac remontowo-konserwatorskich prowadzonych w latach 1968-1978. Zrekonstruowano wówczas renesansową attykę oraz fryz sgraffitowy zdobiący elewację zewnetrzną budynku. We wnętrzu zachowanych jest wiele renesansowych nadproży, portali oraz zróżnicowany poziomem układ sal. Do kamienicy przylega XIV-wieczna baszta obronna, zwana rajcowską.

Baszta Kowalska, zwana również plebańską, pochodzi z czasów średniowiecza. W latach 90-tych XX wieku w znacznym stopniu została zrekonstruowana. Jest częścią integralną średniowiecznych murów obronnych Biecza, obiegających miasto od strony północnej.

Turma pod wieżą ratuszową, to więzienie z czasów średniowiecza, miejsce kaźni. Zlokalizowane jest w przyziemiu XVI-wiecznej wieży ratuszowej. Zachowane autentyczne lochy, na ścianach wyryte kalendarze więźniów.

Wystawy

Kromerówka ekspozycje stałe przedstawiają historię miasta i regionu oraz bogatą kulturę materialną i umysłową bieczan. Ważne miejsce zajmują ekspozycje biograficzne poświęcone Marcinowi Kromerowi i Wacławowi Potockiemu.

Dom z Basztą wiodącą ekspozycją w tym obiekcie jest Historia aptekarstwa i aptek w Polsce południowo-wschodniej. Ponadto wystawy z dziedziny muzyki, kultury mieszczańskiej i rzemiosław artystycznego. W baszcie rajcowskiej, ekspozycja etnograficzna Rzemiosło Biecza i regionu.

Baszta Kowalska galeria malarstwa wspólczesnego oraz Historia harcerstwa bieckiego w latach 1911-1939.