Kościół św. Jacka w Rozbarku

Kościół pw. Świętego Jacka w Bytomiu – został wybudowany w latach 1908-1911 w stylu neoromańskim tuż obok nieistniejącej już kaplicy św. Jacka z 1875 roku. Architektem był mieszkaniec Katowic, Max Giemsa. Podczas projektowania wzorował się na katedrze w Limburgu. Do budowy zatrudniona została firma F. Neumanna z Bytomia. Za wystrój wnętrza odpowiedzialne było większe grono w którym każdy miał swój udział:

• rzeźbiarz Matthias Beule (1877-1921) wykonywał rzeźby w kamieniu
• rzeźbiarz Georg Schreiner z Ratyzbony stworzył rzeźby ołtarzowe
• artysta, malarz Otto Kowalewski z Katowic był odpowiedzialny za malarstwo ścienne
• firma Carl Busch z Wrocławia wykonała ołtarze

W dwa lata po wybudowaniu powstała parafia (1913), a do konsekracji doszło w 4 sierpnia 1915 roku. W roku 1991 dokonano całkowitego remontu dachu kościoła.

W literaturze bardzo często pojawia się całkowicie bałamutna informacja o wybudowaniu kościoła na tzw. "Sroczym Wzgórzu". W rzeczywistości kościół stanął na wzgórzu św. Jacka, u stóp którego biło ongiś źródło rodzące – według legendy – paciorki z Jackowego różańca. "Srocze Wzgórze" znajdowało się gdzie indziej, dziś jest tam bytomskie wysypisko śmieci.

Kościół imponuje swym ogromnym rozmiarem. Jest dwukondygnacyjny (w dolnej kondygnacji znajduje się krypta Świętego Józefa) i posiada dwie wieże (wysokości 57 m) po obu stronach elewacji wschodniej. Trzynawowy z nawą krzyżową oraz orientowany odwrotnie bowiem usytuowany jest ołtarzem głównym ku zachodowi. Nad skrzyżowaniem naw znajduje się ażurowa sygnaturka z iglicowym daszkiem. Wnętrze zostało pokryte żelbetowym stropem belkowym oraz otynkowane. W kościele znajdują się trzy empory, dwie boczne, a także chóru muzycznego z organami. Organy zbudowała austriacka firma Rieger, posiadają one 60 głosów i są jednym z ciekawszych zabytkowych instrumentów w mieście jak i na całym Górnym Śląsku. Cały budynek jest murowany, a elewacje wykonano z ciosów piaskowca. Cały kościół jest ciekawy pod względem architektonicznym. Warto zwrócić uwagę na liczne rzeźby w piaskowcu. Wszystkie okna oraz drzwi są bardzo pięknie ozdobione. Na szczególną uwagę zasługuje główne wejście. Wewnątrz znajdują się wspaniałe ołtarze oraz ambona z dekoracją snycerską, a także barwne witraże których autorem jest pewien krakowianin, którego nazwisko nie zostało ustalone.

Kościół pw. Świętego Jacka w Bytomiu – został wybudowany w latach 1908-1911 w stylu neoromańskim tuż obok nieistniejącej już kaplicy św. Jacka z 1875 roku. Architektem był mieszkaniec Katowic, Max Giemsa. Podczas projektowania wzorował się na katedrze w Limburgu. Do budowy zatrudniona została firma F. Neumanna z Bytomia. Za wystrój wnętrza odpowiedzialne było większe grono w którym każdy miał swój udział:

• rzeźbiarz Matthias Beule (1877-1921) wykonywał rzeźby w kamieniu
• rzeźbiarz Georg Schreiner z Ratyzbony stworzył rzeźby ołtarzowe
• artysta, malarz Otto Kowalewski z Katowic był odpowiedzialny za malarstwo ścienne
• firma Carl Busch z Wrocławia wykonała ołtarze

W dwa lata po wybudowaniu powstała parafia (1913), a do konsekracji doszło w 4 sierpnia 1915 roku. W roku 1991 dokonano całkowitego remontu dachu kościoła.

W literaturze bardzo często pojawia się całkowicie bałamutna informacja o wybudowaniu kościoła na tzw. "Sroczym Wzgórzu". W rzeczywistości kościół stanął na wzgórzu św. Jacka, u stóp którego biło ongiś źródło rodzące – według legendy – paciorki z Jackowego różańca. "Srocze Wzgórze" znajdowało się gdzie indziej, dziś jest tam bytomskie wysypisko śmieci.

Kościół imponuje swym ogromnym rozmiarem. Jest dwukondygnacyjny (w dolnej kondygnacji znajduje się krypta Świętego Józefa) i posiada dwie wieże (wysokości 57 m) po obu stronach elewacji wschodniej. Trzynawowy z nawą krzyżową oraz orientowany odwrotnie bowiem usytuowany jest ołtarzem głównym ku zachodowi. Nad skrzyżowaniem naw znajduje się ażurowa sygnaturka z iglicowym daszkiem. Wnętrze zostało pokryte żelbetowym stropem belkowym oraz otynkowane. W kościele znajdują się trzy empory, dwie boczne, a także chóru muzycznego z organami. Organy zbudowała austriacka firma Rieger, posiadają one 60 głosów i są jednym z ciekawszych zabytkowych instrumentów w mieście jak i na całym Górnym Śląsku. Cały budynek jest murowany, a elewacje wykonano z ciosów piaskowca. Cały kościół jest ciekawy pod względem architektonicznym. Warto zwrócić uwagę na liczne rzeźby w piaskowcu. Wszystkie okna oraz drzwi są bardzo pięknie ozdobione. Na szczególną uwagę zasługuje główne wejście. Wewnątrz znajdują się wspaniałe ołtarze oraz ambona z dekoracją snycerską, a także barwne witraże których autorem jest pewien krakowianin, którego nazwisko nie zostało ustalone.

Stary kościół św. Jacka

W miejscu dzisiejszego krzyża przykościelnego stał pierwszy kościółek św. Jacka. Został wybudowany w 1875 roku po wielkim pożarze wsi Rozbark. Jego małe gabaryty przesądziły o tym, że trzydzieści lat później została wzniesiona obecna świątynia. Niestety stary kościółek nie przetrwał do dziś i został rozebrany około 1911 roku. Do drugiej wojny światowej zachowały się jednak wszystkie ołtarze przeniesione ze starej kaplicy do krypty św. Józefa pod nawą, lecz przez niefrasobliwość ówczesnych włodarzy świątyni nie przetrwały do dziś. Jedyną pamiątką po starym kościółku jest dzwon św. Barbary, który nadal zwołuje mieszkańców dzielnicy Rozbark na msze.