Park Zdrojowy

Park Zdrojowy w Kudowie-Zdroju – zabytkowy Park zdrojowy o powierzchni 12,97 ha, położony jest w centralnej części uzdrowiskowego miasta Kudowa-Zdrój, między ulicami: Moniuszki-Zdrojowa-Jana Pawła II z przyległą Górą Parkową. Założenie powstało w XVIII wieku a w następnym stuleciu zostało powiększone.

Park Zdrojowy w Kudowie-Zdroju – zabytkowy Park zdrojowy o powierzchni 12,97 ha, położony jest w centralnej części uzdrowiskowego miasta Kudowa-Zdrój, między ulicami: Moniuszki-Zdrojowa-Jana Pawła II z przyległą Górą Parkową. Założenie powstało w XVIII wieku a w następnym stuleciu zostało powiększone.

Fizjografia

Najstarszą i najbardziej reprezentacyjną częścią jest Park Centralny. Główną oś założenia stanowi główna promenada, prowadząca biegnąca w górę od pijalni wód mineralnych, do Parku Leśnego z różanecznikami w kierunku obelisku Adama Mickiewicza. Główna aleja parku ma swój początek w okolicach pijalni, gdzie znajduje się bogactwo ciekawej roślinności. Wszystkie części parku urozmaicone są licznymi ścieżkami i alejkami. Na obszarze Parku Zdrojowego oraz wzdłuż głównej promenady spacerowej znajdują się najważniejsze obiekty architektoniczne: sanatorium „Wielka Pieniawa”, „Zameczek”, „Polonia”, drewniana Muszla Koncertowa, podświetlana fontanna, Park Szachowy, Pijalnia oraz dawna hala spacerowa, czyli otwarta konstrukcja żeliwna, zwana dziś „Teatrem Pod Blachą”, gdzie często odbywają się koncerty muzyki uzdrowiskowej oraz sąsiadujący z nią Teatr Zdrojowy. Od zachodu park zamknięty jest okazałym stawem. Lata 20-te XX wieku uważane są za lata świetności parku. Jego niedawna renowacja przywróciła mu właśnie ówczesny, znany z rycin, obrazów i starych fotografii wygląd. Obecnie w części parku trwają prace renowacyjne przywracające stan z lat 20 – tych XX wieku.

Historia

Park został założony pod koniec XVIII wieku przez barona von Stillfried w 1787 r., w miejscu wypływania źródeł mineralnych u podnóża góry Parkową, a w początkowych latach XIX wieku park został powiększony. Założenie Parku Zdrojowego zaprojektowano na wzór parków angielskich. Dawniejszy dom gościnny dla kuracjuszy „Zameczek”, obecnie sanatorium został wzniesiony w 1772 r. Dawny dom zdrojowy obecnie Sanatorium Polonia, w którym znajduje się Teatr Zdrojowy wybudowano w 1905 r. jako tzw. Książęcy Dwór. Pijalnia Wód, półkolisty budynek nawiązujący do architektury barokowej połączony z dużą otwartą żeliwna halą spacerową stylu secesyjnym, pod którą przebiega główna aleja parkowa i nowymi łazienkami została zbudowana na początku XX w. Jej wnętrze zdobią malowidła węgierskiego malarza Arpaga Molnara ukazujące stary zdrój oraz Dolny Śląsk z początku XX wieku.

Przyroda

Drzewostan parkowy tworzą wszystkie znane gatunki drzew oraz okazy drzew egzotycznych pochodzących z Ameryki Północnej i bliskiego wschodu, które naturalnie nie rosną w naszym kraju. Różnorodność parku podkreślają drzewa w odmianach rzadszych i ozdobnych. Wiele jest cennych okazów mających status pomników przyrody: świerk sudecki, najpiękniejszy buk purpurowy liczący ponad 200 lat oraz najstarsze drzewo w parku, jesion wyniosły liczący około 300 lat. Roślinność parku jest bogata i zróżnicowana obfituje w agawy, kaktusy, opuncje, draceny, saganowce i rododendrony. Ozdobą Kudowskiego Parku w sezonie letnim są okazałe palmy ustawione wzdłuż głównej alei, prowadzącej do stawu zdrojowego, oraz piękne kwiatowe dywany układane każdej wiosny.

Otoczenie parku

• Od północy Park Zdrojowy osłania las porastający masyw Gór Stołowych z Parkową Górą.
• Na zachodzie, za stawem, przebiega granica polsko-czeska.
• We wschodniej i południowej części liczne pensjonaty i obiekty miejskie.