” | Plac Adama Mickiewicza – centralny plac Dzielnicy Cesarskiej w Poznaniu.
Plac, wraz z całym otaczającym go założeniem urbanistycznym, powstał w miejscu likwidowanych obwarowań Twierdzy Poznań, na ich zachodnim odcinku, zwłaszcza w szeroko rozumianym rejonie Bramy Berlińskiej. Pierwszy plan rozwoju budownictwa monumentalnego na tym terenie powstał w 1890 (radca budowlany Heinrich Grüder). Następną wersję, w 1903 sporządził Joseph Stübben. W 1904 cesarz Wilhelm II Hohenzollern powołał Królewską Komisję Rozbudowy Poznania, która zajęła się realizacją planów. 20 sierpnia 1910 miasto zyskało tytuł Rezydencjonalnego Miasta Poznań, w tym też dniu uroczyście poświęcono Zamek Cesarski.
Płyta placu jest wyłożona kostką bazaltową o bardzo charakterystycznym, abstrakcyjnym wzorze. Deseń ten pochodzi z czasów powojennych. Na placu i w jego bezpośrednim otoczeniu znajdują się (od północy):
- Pomnik Adama Mickiewicza w Poznaniu,
- Park Adama Mickiewicza,
- Zamek Cesarski (wraz z Ogrodem Zamkowym), 1905-1910, architekt Franz Schwechten,
- Instytut Higieny, 1912, architekt Fritz Teubner,
- Pomnik Ofiar Czerwca 1956 "Jedność", 1981, rzeźbiarz Adam Graczyk i architekt Włodzimierz Wojciechowski,
- Collegium Minus (dawna Akademia Królewska), 1905-1910, architekt Edward Fürstenau,
- Akademia Muzyczna (dawny Dom Ewangelicki - Evangelisches Vereinhaus),1907-1908, architekt Johannes z Charlottenburga,
- Ziemstwo Kredytowe (Posener Landschaft), 1910, architekt Franz Schwechten.
|
