Kościół Najświętszej Marii Panny

Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski - parafialny rzymskokatolicki kościół w Kościeniewiczach, wzniesiony w XVII w. jako cerkiew unicka. Od likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875 do 1921 była to cerkiew prawosławna.

Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski - parafialny rzymskokatolicki kościół w Kościeniewiczach, wzniesiony w XVII w. jako cerkiew unicka. Od likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875 do 1921 była to cerkiew prawosławna.

Historia

Cerkiew została wzniesiona między r. 1673 a 1682 przez kasztelanową mińską Annę Rusiecką z Szujskich. Jej pierwszym patronem był błogosławiony Jozafat Kuncewicz. Wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875 miejscowa parafia została włączona do eparchii chełmsko-warszawskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, po tym wydarzeniu obiekt sakralny został gruntownie odnowiony. W latach 1906-1912 miał miejsce kolejny remont świątyni.

W 1921 budynek sakralny został zrewindykowany na rzecz Kościoła katolickiego i przekształcony w rzymskokatolicką kaplicę Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, filialną względem parafii w Piszczacu. W 1930 kościeniewicka kaplica stała się kościołem parafialnym. W 1936 obiekt został pokryty blachą, w 1949 - rozbudowano zakrystię. Kolejne remonty miały miejsce w 1974 (odnowiono wówczas dach) oraz w latach 1985-1989 (odremontowano fasadę i wieżę).

Architektura

Dawna cerkiew w Kościeniewiczach jest budowlą orientowaną, drewnianą, o konstrukcji wieńcowej z lisicami. Została zbudowana na podmurówce ceglanej i oszalowana. Obiekt jest trójdzielny, z prostokątnym i zamkniętym trójbocznie pomieszczeniem ołtarzowym, kwadratową nawą i niewielkim kwadratowym przedsionkiem, nad którym wznosi się wieża o konstrukcji słupowej. Okna budynku są zdwojone i ozdobnie obramowane. Na kościelnej kalenicy znajduje się sześcioboczna wieżyczka, zwieńczona hełmem w stylu neobarokowym. Dachy budynku kryte są blachą.

Ołtarz główny w kościele powstał prawdopodobnie w 1918, w stylu klasycystycznym. Na wyposażeniu obiektu znajduje się szereg utensyliów barokowych: XVIII-wieczne krucyfiks, monstrancja, feretron z obrazami Matki Bożej oraz proroka Eliasza, jak również waza z końca XVIII w. lub pocz. XIX w., użytkowana jako chrzcielnica. Z II poł. XIX w. pochodzi natomiast neogotycki kielich mszalny, zaś z początku wieku XX - krzyż procesyjny. Od zachodu w kościelnym wnętrzu znajduje się chór muzyczny.