Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa

Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Paprocanach – rzymskokatolicka parafia w Paprocanach, dzielnicy Tychów, należąca do archidiecezji katowickiej i dekanatu Tychy Nowe.

Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Paprocanach – rzymskokatolicka parafia w Paprocanach, dzielnicy Tychów, należąca do archidiecezji katowickiej i dekanatu Tychy Nowe.

Dzieje Paprocan

Pierwsza wzmianka o Paprocanach pochodzi z Liber beneficiorum Długosza z ok. 1470. Wieś w tym czasie była własnością księcia raciborskiego i należała do parafii w Lędzinach. Z chwilą wybudowania w Tychach kościoła pod wezwaniem św. Marii Magdaleny ok. 1482, Paprocany zostały przyłączone do tejże nowo utworzonej parafii. Rozwój wsi wspomogła powstała w 1703 huta żelaza.

Kościoły

W 1935 roku mieszkańcy samodzielnie zaczęli budować niewielkich rozmiarów kościół. Ze względu na przeszłość działki, na której powstawał obiekt, kościół był uważany za symbol patriotyzmu. Z tego bowiem miejsca wyruszali powstańcy z Paprocan i okolic na zwycięską bitwę z Niemcami, która odbyła się 17 sierpnia 1919 podczas I powstania śląskiego. Kościół został poświęcony przez ks. inf. Wilhelma Kasperlika 13 października 1937 pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa i stanowił filię parafii św. Marii Magdaleny w Tychach. 1 maja 1946 utworzono samodzielną stację duszpasterską (kurację) Cielmice-Paprocany. Parafia w Paprocanach została erygowana 28 maja 1957. Wzrost liczby mieszkańców w latach 70. przyczynił się do wzniesienia większego obiektu w miejsce dotychczasowego kościółka, pod tym samym tytułem. Budowę podjął ks. prob. Franciszek Resiak, projekt przygotował inż. Adrian Szendzielorz, natomiast wystrojem wnętrza zajął się Franciszek Giel. Kościół został poświęcony przez biskupa Herberta Bednorza 10 czerwca 1973.

Wnętrze i wystrój kościoła

Na ścianie prezbiterium znajduje się posrebrzana płaskorzeźba w kształcie krzyża, zawierająca sceny biblijne, począwszy od czasów Noego, aż po Zesłanie Ducha Świętego. W jej centrum widoczny jest Chrystus Pantokrator z ukazanym Najświętszym Sercem. Po bokach umieszczone są dwa witraże , które przedstawiają Zmartwychwstanie i Sąd Ostateczny. Po obu stronach, wzdłuż kościół, dobudowane zostały tzw. wykusze, których celem było pomieszczenie większej liczby wiernych w kościele. Pod głównym kościołem znajduje się dolna kaplica pod wezwaniem Wieczerzy Pańskiej, która ma powierzchnię równą powierzchni pierwszego kościółka.