” | Kaplica św. Jakuba w Sławkowie, zwana potocznie również "kościółkiem św. Jakuba", usytuowana jest przy ul. Świętojańskiej, na miejscu średniowiecznego kościoła pw. św. Jana i klasztoru duchaków, ufundowanych przez Jana Muskatę w 1298. Po zniszczeniu tych obiektów w 1455 przez nieopłaconych żołdaków morawskich i polskich pod dowództwem Jerzego Stosza z Olbrachtowic i Jana Świeborowskiego, teren na którym stały pozostawał niezagospodarowany, co widoczne jest jeszcze na planie miasta z 1823. Kaplica ufundowana została w 1827 przez burmistrza sławkowskiego i przedsiębiorcę górniczego – głównego właściciela kopalni galmanu "Kozioł" – Jakuba Kubiczka. Budowla wzniesiona jest z kamienia i otynkowana. Założona na rzucie prostokąta z wciętą półkoliście apsydą i czworoboczną kruchtą. Pod kaplicą znajduje się krypta, stanowiąca prawdopodobnie pozostałość wcześniejszych zabudowań kościelnych. Kościółek przykrywa dach siodłowy kryty blachą, zwieńczony wysmukłą sześcioboczną sygnaturką. Związany jest z nią miejscowy zwyczaj dzwonienia podczas burzy w celu przepędzenia chmur. Na wewnętrznym płaskim stropie kaplicy, niegdyś bogato polichromowanym, zachowały się tylko fragmenty malowideł. Ołtarzyk neogotycki z obrazem św. Jakuba, wykonanym prawdopodobnie w 1828. We wnętrzu kaplicy znajduje się również XVIII-wieczny obraz Matki Boskiej Różańcowej, w rokokowej ramie. W 1910 zastąpiono drewniany parkan murowanym ogrodzeniem z bramą wykonaną z żelaza.
Kaplica przynależy do rzymskokatolickiej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Sławkowie. 22 października 1957 miała miejsce nieudana próba jej przejęcia przez wyznawców tworzącego się w Sławkowie Kościoła Polskokatolickiego. Delegat parafii polskokatolickiej w Bolesławiu domagał się wówczas bezskutecznie od ówczesnego sekretarza Prezydium Okręgowej Rady Narodowej przekazania kluczy do kaplicy. |
