” | Bukowinka (niem. Bauchen-Berg, 621, 618, 586 m n.p.m.) – rozległy szczyt z kilkoma kulminacjami w północnej części Grzbietu Wschodniego Gór Kaczawskich, leżący na północny zachód od Przełęczy Mysłowskiej i na wschód od Żeleźniaka.
Zbudowana jest ze staropaleozoicznych skał metamorficznych pochodzenia wulkanicznego - zieleńców i łupków zieleńcowych oraz pochodzenia osadowego - fyllitów, łupków serycytowych, łupków albitowo-serycytowych, tzw. łupków radzimowickich, a także marmurów, tzw. wapieni wojcieszowskich. Te stare skały należące do metamorfiku kaczawskiego pocięte są żyłami karbońskich lub permskich porfirów (ryolitów) i granitów. Zarówno skały żyłowe jak i metamorficzne okruszcowane są związkami miedzi, które były podstawą górnictwa w tym rejonie.
Cały masyw porastają lasy mieszane, miejscami świerkowe z domieszką buka oraz liściaste - bukowe. |
