Rezerwat Lisia Góra

Lisia Góra – rezerwat przyrody znajdujący się na terenie gminy Rzeszów m. w województwie podkarpackim.

numer według rejestru wojewódzkiego – 66

powierzchnia według aktu powołującego – 8,11 ha

dokument powołujący – Dz.U.98.166.1223

rodzaj rezerwatu – leśny

przedmiot ochrony (według aktu powołującego) – starodrzew dębowy z licznymi, sędziwymi, o okazałych rozmiarach dębami szypułkowymi

Obszar rezerwatu Lisia Góry jest chroniony.

Lisia Góra jest siódmym przystankiem ścieżki Przyrodniczej im. Władysława Szafera – inne przystanki to: Stary Cmentarz – Olszynki – Park Kultury i Wypoczynku – Zapora – Niżej Zespołu Szkół Elektronicznych – Ujęcie wody dla WSK – Skarpa Lessowa, oraz Przeprawa na wyspę.

„Lisia Góra” została uznana za rezerwat przyrody celem „zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych starodrzewu dębowego z licznymi sędziwymi okazami”. O unikatowych walorach tego obszaru świadczy fakt, że już wojewoda lwowski w 1934 r. w ustawie o ochronie przyrody uznał stary drzewostan na tzw. Lisiej Górze w Rzeszowie o pow. 4 ha 5184 m² za twór przyrody podlegający nieograniczonej ochronie z uwagi na wartość przyrodniczo-naukową, zdrowotną i estetyczną tego lasu. Jest on osobliwością przyrodniczą, gdyż tworzy wyspę lasu dębowego wyeksponowaną w krajobrazie miasta i najbliższej okolicy (jest to „mini Puszcza Białowieska”). Występuje tu największe skupisko dorodnych okazów dębu szypułkowego (ok. 100 sztuk) w woj. podkarpackim na tak niewielkiej powierzchni.

Najokazalsze z nich osiągnęły obwód 606,5 i 536 cm, a obwody dwóch grabów pospolitych – 246 i 202 cm oraz klonu polnego – 236 cm. W rezerwacie stwierdzono następujące zbiorowiska roślinne: grąd niski kokoryczowy, grąd wilgotny, łęg wiązowo-jesionowy z dwoma podzespołami, zbiorowisko komosy i szczawiu tępolistnego, zbiorowisko łąkowo-dywanowe, zespół podagrycznika i lepiężnika różowego oraz zespół rzęsy wodnej. Rosną tu trzy gatunki górskie oraz siedem objętych ochroną gatunkową. Z roślin chronionych rosną: barwinek pospolity, bluszcz pospolity, centuria pospolita, kopytnik pospolity, pierwiosnka lekarska oraz krzewy: kalina koralowa i kruszyna pospolita.

Fauna reprezentowana jest m.in. przez 176 gatunków ptaków. W okresie zimowym teren rezerwatu stanowi miejsce noclegowe bardzo licznych stad gawronów przylatujących z krajów skandynawskich na przezimowanie. Z płazów dość pospolicie występują: żaba trawna i moczarowa, ropucha zwyczajna, szara i zielona, rzadziej rzekotka drzewna oraz kumak nizinny. Gady reprezentują: jaszczurka zwinka i – od ostatnich trzech lat – zaskroniec zwyczajny. Do najcenniejszych owadów należy kozioróg dębosz i dyląż garbarz. Rezerwat leży w ciągu rekreacyjno-wypoczynkowym, stanowi 7. przystanek ścieżki przyrodniczej im. Wł. Szafera. Planowane jest utworzenie ścieżki przyrodniczej na terenie rezerwatu.

Lisia Góra – rezerwat przyrody znajdujący się na terenie gminy Rzeszów m. w województwie podkarpackim.

numer według rejestru wojewódzkiego – 66

powierzchnia według aktu powołującego – 8,11 ha

dokument powołujący – Dz.U.98.166.1223

rodzaj rezerwatu – leśny

przedmiot ochrony (według aktu powołującego) – starodrzew dębowy z licznymi, sędziwymi, o okazałych rozmiarach dębami szypułkowymi

Obszar rezerwatu Lisia Góry jest chroniony.

Lisia Góra jest siódmym przystankiem ścieżki Przyrodniczej im. Władysława Szafera – inne przystanki to: Stary Cmentarz – Olszynki – Park Kultury i Wypoczynku – Zapora – Niżej Zespołu Szkół Elektronicznych – Ujęcie wody dla WSK – Skarpa Lessowa, oraz Przeprawa na wyspę.

„Lisia Góra” została uznana za rezerwat przyrody celem „zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych starodrzewu dębowego z licznymi sędziwymi okazami”. O unikatowych walorach tego obszaru świadczy fakt, że już wojewoda lwowski w 1934 r. w ustawie o ochronie przyrody uznał stary drzewostan na tzw. Lisiej Górze w Rzeszowie o pow. 4 ha 5184 m² za twór przyrody podlegający nieograniczonej ochronie z uwagi na wartość przyrodniczo-naukową, zdrowotną i estetyczną tego lasu. Jest on osobliwością przyrodniczą, gdyż tworzy wyspę lasu dębowego wyeksponowaną w krajobrazie miasta i najbliższej okolicy (jest to „mini Puszcza Białowieska”). Występuje tu największe skupisko dorodnych okazów dębu szypułkowego (ok. 100 sztuk) w woj. podkarpackim na tak niewielkiej powierzchni.

Najokazalsze z nich osiągnęły obwód 606,5 i 536 cm, a obwody dwóch grabów pospolitych – 246 i 202 cm oraz klonu polnego – 236 cm. W rezerwacie stwierdzono następujące zbiorowiska roślinne: grąd niski kokoryczowy, grąd wilgotny, łęg wiązowo-jesionowy z dwoma podzespołami, zbiorowisko komosy i szczawiu tępolistnego, zbiorowisko łąkowo-dywanowe, zespół podagrycznika i lepiężnika różowego oraz zespół rzęsy wodnej. Rosną tu trzy gatunki górskie oraz siedem objętych ochroną gatunkową. Z roślin chronionych rosną: barwinek pospolity, bluszcz pospolity, centuria pospolita, kopytnik pospolity, pierwiosnka lekarska oraz krzewy: kalina koralowa i kruszyna pospolita.

Fauna reprezentowana jest m.in. przez 176 gatunków ptaków. W okresie zimowym teren rezerwatu stanowi miejsce noclegowe bardzo licznych stad gawronów przylatujących z krajów skandynawskich na przezimowanie. Z płazów dość pospolicie występują: żaba trawna i moczarowa, ropucha zwyczajna, szara i zielona, rzadziej rzekotka drzewna oraz kumak nizinny. Gady reprezentują: jaszczurka zwinka i – od ostatnich trzech lat – zaskroniec zwyczajny. Do najcenniejszych owadów należy kozioróg dębosz i dyląż garbarz. Rezerwat leży w ciągu rekreacyjno-wypoczynkowym, stanowi 7. przystanek ścieżki przyrodniczej im. Wł. Szafera. Planowane jest utworzenie ścieżki przyrodniczej na terenie rezerwatu.

Linki zewnętrzne

• rezerwaty-podkarpackie.pl – Lisia góra