Kościół Księży Misjonarzy pw. Świętej Rodziny w Tarnowie − neogotycka bazylika zbudowana w latach 1904–1906, zlokalizowana przy ul. Krakowskiej 41 w Tarnowie.
Kościół został zbudowany na gruncie ofiarowanym przez rodzinę Sanguszków dla księży ze Zgromadzenia Misjonarzy św. Wincentego à Paulo, sprowadzonych do Tarnowa w 1903 roku przez biskupa Leona Wałęgę. Do czasu wybudowania nowej świątyni mieszkali oni przy kościele NMP "na Burku". Autorem projektu był prof. arch. Jan Sas-Zubrzycki. Kościół pw. Świętej Rodziny został konsekrowany jako parafialny 4 października 1908 roku przez biskupa Wałęgę. Do 1939 roku służył również jako kościół garnizonu tarnowskiego.
Jest to neogotycka trójnawowa bazylika z transeptem i zamkniętym trójbocznie prezbiterium, zbudowana z cegły z użyciem kamienia. Południowa fasada jest ujęta w dwie wysokie, czworoboczne wieże, na wysokości korpusu przechodzące w ośmioboczne, nakryte ostrosłupowymi hełmami. W dolnej części fasady znajdują się trzy portale nakryte schodkowymi szczytami. Neogotyckie wyposażenie wnętrza, w większości wykonane w latach 1907–1910, pochodzi z Tyrolu. Witraże w transepcie zaprojektował w 1907 roku Stefan Matejko, bratanek i uczeń Jana. | 
