Kościół Najświętszego Imienia Jezus

Kościół św. Jana w Łodzi – neoromański zbudowany w latach 1880-84 jako świątynia luterańska św. Jana Ewangelisty. Był drugim kościołem tego wyznania w Łodzi (po kościele św. Trójcy). Obecnie rzymskokatolicki kościół oo. jezuitów przy ulicy Sienkiewicza 60 w Łodzi.

Historia starań o budowę kościoła sięga 1864 r., kiedy to władze miejskie przekazały na ten cel działkę budowlaną przy ul. Dzikiej (obecnie ul. Sienkiewicza), pomiędzy ul. Nawrot a ul. Główną (obecnie al. Piłsudskiego). Problemy w przemyśle włókienniczym, związane z kryzysem lat 60., uniemożliwiły jednak szybką realizację tego przedsięwzięcia. Przełomowym momentem było zebranie parafian w połowie lutego 1876 r., na którym Karol Scheibler zadeklarował na rzecz budowy kościoła 50 tys. rubli (stając jednocześnie na czele Komitetu Budowy). Zgodę na budowę otrzymano w 1878 r., w tym czasie koszt budowy szacowano na 100 tys. rb. Poświęcenie kamienia węgielnego nastąpiło 1 lipca 1880 r. Pracę budowlane prowadziło przedsiębiorstwo Roberta Nestlera, pod okiem architekta Louisa Schreibera, a w końcowej fazie architekta miejskiego Hilarego Majewskiego. Pod koniec prac u podstawy krzyża wieńczącego wieżę wmurowany został dokument z opisem historii obiektu oraz nazwiska inicjatorów i dobroczyńców budowy. W 1883 r. kościół był gotowy w stanie surowym, aż rok zajęły prace wykończeniowe i dopiero 4 października 1884 r. odbyło się uroczyste poświęcenie. Pierwszym proboszczem nowo utworzonej parafii przy kościele św. Jana został pastor Wilhelm Piotr Angerstein.

Po zakończeniu II wojny światowej kościół został zajęty przez zakon jezuitów. W 1950 roku erygowano parafię pw. Najśwętszego Imienia Jezus. W 1989 roku opiekujący się parafią jezuici wykupili budynki od Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.

Kościół św. Jana w Łodzi – neoromański zbudowany w latach 1880-84 jako świątynia luterańska św. Jana Ewangelisty. Był drugim kościołem tego wyznania w Łodzi (po kościele św. Trójcy). Obecnie rzymskokatolicki kościół oo. jezuitów przy ulicy Sienkiewicza 60 w Łodzi.

Historia starań o budowę kościoła sięga 1864 r., kiedy to władze miejskie przekazały na ten cel działkę budowlaną przy ul. Dzikiej (obecnie ul. Sienkiewicza), pomiędzy ul. Nawrot a ul. Główną (obecnie al. Piłsudskiego). Problemy w przemyśle włókienniczym, związane z kryzysem lat 60., uniemożliwiły jednak szybką realizację tego przedsięwzięcia. Przełomowym momentem było zebranie parafian w połowie lutego 1876 r., na którym Karol Scheibler zadeklarował na rzecz budowy kościoła 50 tys. rubli (stając jednocześnie na czele Komitetu Budowy). Zgodę na budowę otrzymano w 1878 r., w tym czasie koszt budowy szacowano na 100 tys. rb. Poświęcenie kamienia węgielnego nastąpiło 1 lipca 1880 r. Pracę budowlane prowadziło przedsiębiorstwo Roberta Nestlera, pod okiem architekta Louisa Schreibera, a w końcowej fazie architekta miejskiego Hilarego Majewskiego. Pod koniec prac u podstawy krzyża wieńczącego wieżę wmurowany został dokument z opisem historii obiektu oraz nazwiska inicjatorów i dobroczyńców budowy. W 1883 r. kościół był gotowy w stanie surowym, aż rok zajęły prace wykończeniowe i dopiero 4 października 1884 r. odbyło się uroczyste poświęcenie. Pierwszym proboszczem nowo utworzonej parafii przy kościele św. Jana został pastor Wilhelm Piotr Angerstein.

Po zakończeniu II wojny światowej kościół został zajęty przez zakon jezuitów. W 1950 roku erygowano parafię pw. Najśwętszego Imienia Jezus. W 1989 roku opiekujący się parafią jezuici wykupili budynki od Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.

Linki zewnętrzne

• Historia luteranizmu w Łodzi