Bielnik Kopischa – najstarszy zachowany obiekt fabryczny w Łodzi, zwyczajowa choć nieprawidłowa nazwa budynku przemysłowo-mieszkalnego należącego do Tytusa Kopischa
Pierwotny budynek fabryczny został wzniesiony przez władze rządowe Królestwa Polskiego w 1825 z przeznaczeniem na manufakturę włókienniczą. Mieściły się tu: bielnik (oddział bielenia i uszlachetniania płótna), krochmalnia, suszarnia, folusz i magiel. Zakład przekazano w administrację najpierw Karolowi Mayowi, a następnie Danielowi Illowi, by w 1828 sprzedać go Tytusowi Kopischowi – przybyłemu z Kowar na Dolnym Śląsku kupcowi i przedsiębiorcy lniarskiemu. W latach 1828-1829 wybudowano w stylu klasycystycznym budynek gospodarczy mieszczący również mieszkanie właściciela zakładu. Ta druga budowla powstała na miejscu pierwszego budynku z wykorzystaniem jego zarysów i to ona nazywana jest "bielnikiem Kopischa" chociaż nigdy zakładu bielnikowania nie mieściła. Pozostałości pierwszego bielnika znajdują się obok, w niewysokim, otynkowanym budynku. Kopisch rozbudował zakład korzystając z pomocy rządowej Królestwa i sprowadził tkaczy lnu ze Śląska tworząc z manufaktury jeden z większych zakładów lniarskich w Królestwie. Po powstaniu listopadowym zakład podupadł i przestał liczyć się na łódzkim rynku. Od lat 70. XIX wieku właścicielem obiektu był Karol Wilhelm Scheibler.
Budynek zaprojektowany został w stylu klasycystycznym na planie prostokąta, nakryty jest czterospadowym mansardowym dachem. Jest dwukondygnacyjny, a w części środkowej posiada dodatkową, trzecią kondygnację zwieńczoną tympanonem.
Obecnie dawny dom Kopischa jest siedzibą EC1-Łódź Miasto Kultury i Zarządu Nowego Centrum Łodzi. | 
