Białowodzka Góra

0

Białowodzka Góra (616 m) – zalesiony szczyt wznoszący się stromymi stokami nad Dunajcem. Dwie kulminacje Białowodzkiej Góry – Zamczysko (608 m n.p.m.) i Rozdziele (616 m n.p.m.) – są najdalej wysuniętym na wschód fragmentem Pasma Łososińskiego.

Białowodzka Góra tworzy boczne ramię długości 500 m, odchodzące od wierzchołka Rozdziele w kierunku wschodnim i kończące się stromymi stokami opadającymi ku Dunajcowi. Na grzbiecie góry i na jej południowych stokach występuje kilka grzęd skalnych bogatych w węglan wapnia. Najwyższe zgrupowanie skał, porosłe sosną zwyczajną, nosi nazwę Zamczysko.

Z podszczytowego osiedla Zawadka rozciągają się rozległe widoki na Beskid Wyspowy i Jezioro Rożnowskie; przy dobrej pogodzie widać stąd również Babią Górę i Tatry. Bardzo ładnie też z tego miejsca prezentuje się Jaworz – najwyższy szczyt pasma.

W 1961 roku utworzono we wschodnich partiach góry Rezerwat przyrody Białowodzka Góra nad Dunajcem o powierzchni 67,69 hektarów. Na południowym zboczu góry, na zachód od skałek Zamczyska, występuje drzewostan dębowo–bukowy. W runie rosną tutaj turzyca orzęsiona, kosmatka gajowa, miodunka ćma, przytulia Schultesa, bluszcz pospolity, wiechlina gajowa, konwalia majowa i storczyki. W południowej części rezerwatu, wzdłuż potoku, pojawia się buczyna karpacka z dużym udziałem jodły, w której runie występuje żywokost sercowaty. Występuję tutaj jarząb brekinia i irga czarna – rośliny w Karpatach bardzo rzadkie. Na wschodnim stoku Zamczyska rozwija się żyzny grąd przechodzący stopniowo w buczynę karpacką. Znajduje się tutaj piękne stanowisko kwitnącego bluszczu, sięgającego wysoko w korony jodeł. Północne stoki w części północnej rezerwatu pokrywa buczyna karpacka wraz z jodłą jako wariant typowy dla tego regionu.

Na Białowodzkiej Górze znajdują się pozostałości późnołużyckiego grodziska, złożonego z dwóch wałów, dwóch fos i majdanu. Niektórzy badacze wysuwali przypuszczenie, że mógł się tu znajdować zagadkowy zamek Lemiesz, wspominany w XIV-wiecznym Żywocie św. Kingi, będący jednym z elementów średniowiecznego systemu fortyfikacyjnego ciągnącego się wzdłuż doliny Dunajca.

Na południowych stokach Białowodzkiej Góry, nad wsią Klęczany, znajduje się potężny kamieniołom (KSS Klęczany), jeden z największych na terenie Beskidów. W latach trzydziestych transportowano stąd tłuczeń skalny na budowę zapory elektrowni wodnej Rożnów. Przez długi okres (do 1970 roku) funkcjonowała tu również niewielka kopalnia i rafineria ropy naftowej.

Białowodzka Góra wraz z leżącymi po przeciwnej, prawej stronie Dunajca Dąbrowską Górą i Kurowską Górą tworzą pierwsze przewężenie doliny Dunajca w jej pogórskim, trzecim przełomie.

Czytaj dalej

Białowodzka Góra (616 m) – zalesiony szczyt wznoszący się stromymi stokami nad Dunajcem. Dwie kulminacje Białowodzkiej Góry – Zamczysko (608 m n.p.m.) i Rozdziele (616 m n.p.m.) – są najdalej wysuniętym na wschód fragmentem Pasma Łososińskiego.

Białowodzka Góra tworzy boczne ramię długości 500 m, odchodzące od wierzchołka Rozdziele w kierunku wschodnim i kończące się stromymi stokami opadającymi ku Dunajcowi. Na grzbiecie góry i na jej południowych stokach występuje kilka grzęd skalnych bogatych w węglan wapnia. Najwyższe zgrupowanie skał, porosłe sosną zwyczajną, nosi nazwę Zamczysko.

Z podszczytowego osiedla Zawadka rozciągają się rozległe widoki na Beskid Wyspowy i Jezioro Rożnowskie; przy dobrej pogodzie widać stąd również Babią Górę i Tatry. Bardzo ładnie też z tego miejsca prezentuje się Jaworz – najwyższy szczyt pasma.

W 1961 roku utworzono we wschodnich partiach góry Rezerwat przyrody Białowodzka Góra nad Dunajcem o powierzchni 67,69 hektarów. Na południowym zboczu góry, na zachód od skałek Zamczyska, występuje drzewostan dębowo–bukowy. W runie rosną tutaj turzyca orzęsiona, kosmatka gajowa, miodunka ćma, przytulia Schultesa, bluszcz pospolity, wiechlina gajowa, konwalia majowa i storczyki. W południowej części rezerwatu, wzdłuż potoku, pojawia się buczyna karpacka z dużym udziałem jodły, w której runie występuje żywokost sercowaty. Występuję tutaj jarząb brekinia i irga czarna – rośliny w Karpatach bardzo rzadkie. Na wschodnim stoku Zamczyska rozwija się żyzny grąd przechodzący stopniowo w buczynę karpacką. Znajduje się tutaj piękne stanowisko kwitnącego bluszczu, sięgającego wysoko w korony jodeł. Północne stoki w części północnej rezerwatu pokrywa buczyna karpacka wraz z jodłą jako wariant typowy dla tego regionu.

Na Białowodzkiej Górze znajdują się pozostałości późnołużyckiego grodziska, złożonego z dwóch wałów, dwóch fos i majdanu. Niektórzy badacze wysuwali przypuszczenie, że mógł się tu znajdować zagadkowy zamek Lemiesz, wspominany w XIV-wiecznym Żywocie św. Kingi, będący jednym z elementów średniowiecznego systemu fortyfikacyjnego ciągnącego się wzdłuż doliny Dunajca.

Na południowych stokach Białowodzkiej Góry, nad wsią Klęczany, znajduje się potężny kamieniołom (KSS Klęczany), jeden z największych na terenie Beskidów. W latach trzydziestych transportowano stąd tłuczeń skalny na budowę zapory elektrowni wodnej Rożnów. Przez długi okres (do 1970 roku) funkcjonowała tu również niewielka kopalnia i rafineria ropy naftowej.

Białowodzka Góra wraz z leżącymi po przeciwnej, prawej stronie Dunajca Dąbrowską Górą i Kurowską Górą tworzą pierwsze przewężenie doliny Dunajca w jej pogórskim, trzecim przełomie.

Szlaki turystyczne

– szlak zaczyna się przy stacji PKP w Marcinkowicach i prowadzi przez szczyt do szlaku niebieskiego w Skrzętli-Rojówce.
szlak dojściowy z Tęgoborzy do zółtego szlaku. Kończy się około 500 m przed szczytem.

Białowodzka Góra - to miejsce nie posiada jeszcze przewodnika. Jeśli znasz to miejsce, to tutaj możesz napisać przewodnik.