Bazylika Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny

Bazylika Zwiastowania NMP w Leżajsku – wzniesiona w miejscu, gdzie według tradycji ukazała się w 1590 roku Tomaszowi Michałce Matka Boska. Sprawują nad nią opiekę ojcowie bernardyni.

Pierwotny kościół drewniany został wzniesiony w 1594 r., zaś murowany w 1610. W 1608 do Leżajska sprowadzono bernardynów. Obecny, wczesnobarokowy kościół powstał w latach 1618-1628 z fundacji marszałka nadwornego koronnego Łukasza Opalińskiego.

Wystrój wnętrza kościoła został wykonany głównie przez artystów, którzy byli ojcami bernardynami. Autor planu kościoła właściwie do dziś nie jest znany, wiadomo jedynie, że nad całością budowy czuwał ojciec Zygmunt Niepołomski, choć Adam Miłobędzki na podstawie badań porównawczych przypisuje autorstwo włoskiemu twórcy Antonio Pellaciniemu, który pracował wcześniej w Lublinie. Kościół ma 60 metrów długości, 26 metrów szerokości i 28 metrów wysokości. Może on pomieścić 5 tysięcy ludzi.

W roku 1637 zbudowano ołtarz, a nieco później bogate zdobione stalle oraz ambonę.

W roku 1675 kościół otoczono wysokim murem, aby chronić go przed najazdami tatarskimi. Od 1928 roku bazylika mniejsza. 20 kwietnia 2005 r. zabytek uznano za Pomnik historii.

Bazylika stanowi sanktuarium Matki Boskiej Pocieszenia. Przy świątyni istnieje również parafia.

Bazylika Zwiastowania NMP w Leżajsku – wzniesiona w miejscu, gdzie według tradycji ukazała się w 1590 roku Tomaszowi Michałce Matka Boska. Sprawują nad nią opiekę ojcowie bernardyni.

Pierwotny kościół drewniany został wzniesiony w 1594 r., zaś murowany w 1610. W 1608 do Leżajska sprowadzono bernardynów. Obecny, wczesnobarokowy kościół powstał w latach 1618-1628 z fundacji marszałka nadwornego koronnego Łukasza Opalińskiego.

Wystrój wnętrza kościoła został wykonany głównie przez artystów, którzy byli ojcami bernardynami. Autor planu kościoła właściwie do dziś nie jest znany, wiadomo jedynie, że nad całością budowy czuwał ojciec Zygmunt Niepołomski, choć Adam Miłobędzki na podstawie badań porównawczych przypisuje autorstwo włoskiemu twórcy Antonio Pellaciniemu, który pracował wcześniej w Lublinie. Kościół ma 60 metrów długości, 26 metrów szerokości i 28 metrów wysokości. Może on pomieścić 5 tysięcy ludzi.

W roku 1637 zbudowano ołtarz, a nieco później bogate zdobione stalle oraz ambonę.

W roku 1675 kościół otoczono wysokim murem, aby chronić go przed najazdami tatarskimi. Od 1928 roku bazylika mniejsza. 20 kwietnia 2005 r. zabytek uznano za Pomnik historii.

Bazylika stanowi sanktuarium Matki Boskiej Pocieszenia. Przy świątyni istnieje również parafia.

Organy