” | Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia (słow. Vyšné Mengusovské sedlo, niem. Chałubiński-Scharte, węg. Chałubiński-csorba, 2330 m n.p.m.) – przełęcz znajdująca się pomiędzy dwoma Mięguszowieckimi Szczytami: Wielkim (Veľký Mengusovský štít, 2438 m n.p.m.) i Pośrednim (Prostredný Mengusovský štít, 2393 m n.p.m.).
Ta wąska i głęboka przełęcz w głównej grani tatrzańskiej nie była używana jako połączenie leżących poniżej dolin: Rybiego Potoku i Hińczowej (Hincova dolina) – w tym celu wykorzystywano pobliską Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem.
Na przełęcz nie poprowadzono szlaku turystycznego.
Pierwsze odnotowane wejścia:
- latem – Ignacy Król, Ludwik Pręgowski, 4 sierpnia 1904 r.,
- zimą – Jerzy Mitkiewicz, Ryszard Schramm, 2 kwietnia 1949 r.
|
