Przełączka pod Zadnim Mnichem

Przełączka pod Zadnim Mnichem (słow. Štrbina za Druhým Mníchom, Štrbina pod Druhým Mníchom, niem. Hintere Mönchsscharte, węg. Hátsó-Barát-csorba, ok. 2135 m n.p.m.) – wąska i głęboka przełęcz w grani głównej Tatr, oddzielająca od siebie Zadniego Mnicha i Cubrynę. Dawniej wykorzystywana jako połączenie do przejścia z Doliny za Mnichem do Doliny Ciemnosmreczyńskiej (Temnosmrečinská dolina).

Pięćdziesięciometrowy uskok w grani Zadniego Mnicha, opadający na przełęcz, jest najtrudniejszym punktem całej grani głównej (VI stopień trudności UIAA), przy schodzeniu niezbędny jest zjazd na linie. W rejonie przełączki stwierdzono występowanie m.in. wiechliny tatrzańskiej (Poa nobilis) oraz warzuchy tatrzańskiej (Cochlearia tatrae) – bardzo rzadkich roślin, w Polsce występujących tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach.

Przełączka pod Zadnim Mnichem (słow. Štrbina za Druhým Mníchom, Štrbina pod Druhým Mníchom, niem. Hintere Mönchsscharte, węg. Hátsó-Barát-csorba, ok. 2135 m n.p.m.) – wąska i głęboka przełęcz w grani głównej Tatr, oddzielająca od siebie Zadniego Mnicha i Cubrynę. Dawniej wykorzystywana jako połączenie do przejścia z Doliny za Mnichem do Doliny Ciemnosmreczyńskiej (Temnosmrečinská dolina).

Pięćdziesięciometrowy uskok w grani Zadniego Mnicha, opadający na przełęcz, jest najtrudniejszym punktem całej grani głównej (VI stopień trudności UIAA), przy schodzeniu niezbędny jest zjazd na linie. W rejonie przełączki stwierdzono występowanie m.in. wiechliny tatrzańskiej (Poa nobilis) oraz warzuchy tatrzańskiej (Cochlearia tatrae) – bardzo rzadkich roślin, w Polsce występujących tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach.

Historia zdobycia

Pierwsze odnotowane przejścia:

• latem – Władysław Kleczyński, Klemens Bachleda, ok. 1894 r.,
• zimą – Jan Alfred Szczepański, Stanisław Krystyn Zaremba, 16 kwietnia 1926 r.