Ciemnosmreczyńska Turnia (słow. Temnosmrečinská veža, Smrečinská veža, niem. Smrečiner Turm, węg. Szmrecsini-torony) – szczyt o wysokości 2142 m n.p.m. w grani głównej Tatr pomiędzy Zadnim Mnichem, od którego oddziela go Ciemnosmreczyńska Przełączka, a Turnią nad Wrotami oddzieloną Wyżnią Przełęczą nad Wrotami. Nazwa pochodzi od Ciemnych Smreczyn w Dolinie Koprowej.
Na zachód od Ciemnosmreczyńskiej Turni widoczne są dwie kulminacje, dawniej włączane w jej masyw, a obecnie traktowane jako oddzielne wzniesienia: Turnia nad Wrotami leżąca pomiędzy Wyżnią a Niżnią Przełęczą nad Wrotami oraz znajdująca się tuż nad Wrotami Chałubińskiego Kopa nad Wrotami.
Turnia stanowi skalisty grzbiet, którego ściany schodzą do Doliny Piarżystej (Piargová dolina) i Doliny za Mnichem. Szczyt jest niedostępny dla turystów.
Pierwsze odnotowane wejścia:
- latem – Janusz Chmielowski 13 września 1904 r.
- zimą – Wiesław Stanisławski 31 grudnia 1929 r.
Stefan Komornicki i Jerzy Żuławski w 1908 r. zaproponowali, by bezimienną wówczas jeszcze Ciemnosmreczyńską Turnię nazwać imieniem przewodnika Józefa Gąsienicy Tomkowego: Józkowa Turnia. Nazwa ta jednak nie przyjęła się. | 
