Dziurawa Czuba, Dziurawa Turnia, Dziurawy Kopiniec (słow. Deravá veža) – szczyt o wysokości ok. 2155 m n.p.m. położony w głównej grani Tatr, w jej fragmencie zwanym Szpiglasową Granią. Wznosi się pomiędzy Niżnimi Szpiglasowymi Wrótkami (ok. 2100 m), oddzielającymi go od Szpiglasowej Turniczki (ok. 2125 m), a płytko wciętymi Głaźnymi Wrótkami (ok. 2090 m), za którymi znajduje się Głaźna Czuba (ok. 2095 m). Wznosi się nad Doliną za Mnichem i Doliną Ciemnosmreczyńską (Temnosmrečinská dolina).
Grań szczytowa Dziurawej Czuby łagodnie opada w stronę Głaźnych Wrótek, stromiej zaś do Niżnich Szpiglasowych Wrótek. Ma ona długość ok. 250 metrów. Do Dolinki za Mnichem opada ściana o wysokości ok. 170 metrów. Po stronie Doliny Ciemnosmreczyńskiej znajduje się natomiast trawiasto-skaliste zbocze przerwane pasem stromych ścianek.
Do 1963 roku szczyt pozostawał bezimienny. Wtedy Bernard Uchmański, współautor (wraz z Urszulą Gorczyńską) kilku dróg wspinaczkowych na ścianie nad Dolinką za Mnichem, nazwał go Dziurawą Turnią. Na wojskowej mapie topograficznej z 1984 roku widnieje nazwa Dziurawy Kopiniec, zaproponowana przez Witolda H. Paryskiego. Dziurawą Czubą nazwał szczyt natomiast Władysław Cywiński, autor najbardziej szczegółowego przewodnika obejmującego Szpiglasową Grań. Wszystkie te nazwy pochodzą od 6-metrowej studni (pionowego tunelu) – Studni w Dziurawej Czubie, przez którą prowadzi jedna z dróg wspinaczkowych.
Pierwszy na Dziurawej Czubie stanął Zygmunt Klemensiewicz 20 sierpnia 1905 roku. Pierwszego zimowego wejścia dokonali natomiast Stanisław Leszczycki i Władysław Midowicz 17 kwietnia 1929.
Na szczyt nie prowadzi żaden szlak turystyczny, nie jest on również udostępniony dla wspinaczki. | 
