Wielka Rogata Szczerbina (słow. Veľká Rohatá štrbina) – druga od południowego wschodu z czterech wybitniejszych przełączek w Wołowym Grzbiecie – odcinku grani głównej Tatr pomiędzy Mięguszowieckim Szczytem Czarnym i Żabim Koniem, którym biegnie granica polsko-słowacka. Jest położona na wysokości ok. 2355 m, pomiędzy Rogatą Granią (Rohatý hrebeň) od północnego zachodu a Rogatą Turniczką (Rohatá vežička) od południowego wschodu.
Przełęcz znajduje się w grani pomiędzy Hińczową Turnią a Wołową Turnią i jest stosunkowo wybitna. W jej sąsiedztwie znajdują się inne przełączki: Mała Rogata Szczerbina (w kierunku Hińczowej Turni) i Wielka Wołowa Szczerbina (w kierunku Wołowej Turni). Wielka Rogata Szczerbina jest rozpoznawalna zarówno od strony Doliny Mięguszowieckiej, jak i od strony Doliny Rybiego Potoku. Ma kształt litery U, a sąsiadująca z nią turniczka przypomina róg. W siodle przełączki znajduje się ząb skalny, widoczny od południa oraz od północnego wschodu.
Wielka Rogata Szczerbina nie ma znaczenia taternickiego ani turystycznego. Zimą najłatwiejsza droga prowadzi na nią z południa, z Doliny Mięguszowieckiej. Pierwszego wejścia na Wielką Rogatą Szczerbinę dokonali Katherine Bröske i Simon Häberlein 11 września 1905 r. podczas przejścia grani Wołowego Grzbietu. Zimą pierwsi byli tu Aleksander Rokita i Stanisław Worwa 14 kwietnia 1949 r. | 
