Wołowa Turnia

Wołowa Turnia (słow. Volia veža, dawniej Volova veža, niem. Ochsenrückenturm, węg. Ökörhát-torony, 2373 m n.p.m.) – szczyt tatrzański należący do Wołowego Grzbietu (Volí chrbát) położony w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej.

Szczyt widoczny jest pomiędzy Żabią Turnią Mięguszowiecką (Žabia veža mengusovská, 2336 m n.p.m.) – rozdziela je Żabia Przełęcz Mięguszowiecka (Východná volia štrbina, 2315 m n.p.m.) – a Hińczową Turnią (Hincova veža, 2378 m n.p.m.).

W grani pomiędzy Wołową Turnią i Hińczową Turnią nie ma wyraźnych kulminacji. Grzbiet przecinają wąskie przełączki z siodłami na zbliżonej wysokości (ok. 2355 m n.p.m.), które w kolejności od Wołowej Turni noszą nazwy:

• Wielka Wołowa Szczerbina (Veľká volia štrbina) ~2355 m,
• Rogata Turniczka (Rohatá vežička) ~2368 m,
• Wielka Rogata Szczerbina (Veľká Rohatá štrbina) – w kształcie litery U z niewielkim skalnym zębem w siodle; ~2355 m,
• Rogata Grań (Rohatý hrebeň),
• Mała Rogata Szczerbina (Malá Rohatá štrbina) – ostro wcięta; ~2355 m,
• Wołowe Rogi (Volie rohy):
  • Mały Wołowy Róg (Malý volí roh) ~2360 m,
  • Wołowy Przechód (Volí priechod) ~2350 m,
  • Wschodni Wołowy Róg (Východný volí roh) ~2370 m,
  • Mała Wołowa Szczerbina (Západná volia štrbina) ~2355 m,
  • Zachodni Wołowy Róg (Západný volí roh) ~2370 m,
• Wołowa Przehyba (Nižná Hincova priehyba) ~2350 m,
• Hińczowy Zwornik (Hincova kopa) ~2360 m – zwornik dla bocznej grani Wołowca Mięguszowieckiego,
• Hińczowa Przehyba (Vyšná Hincova priehyba) ~2345 m,
• Hińczowa Turniczka (Hincova vežička) ~2360 m,
• Hińczowa Szczerbina (Hincova štrbina) ~2355 m.

Bryła Wołowej Turni przypomina nieco piramidę. Jej stoki od strony południowej są znacznie dostępniejsze niż ściana północna (wysokości ok. 400 m) ograniczona dwoma kominami schodzącymi z Żabiej Mięguszowieckiej Przełęczy oraz z Wielkiej Wołowej Szczerbiny. Drugi z kominów nazywano Kominem Stanisławskiego. Widok ze szczytu Wołowej Turni jest o wiele mniej rozległy niż z nieodległych Rysów. Nazwa turni pochodzi od Wołowego Grzbietu.

Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie rogownicy jednokwiatowej.

Wołowa Turnia (słow. Volia veža, dawniej Volova veža, niem. Ochsenrückenturm, węg. Ökörhát-torony, 2373 m n.p.m.) – szczyt tatrzański należący do Wołowego Grzbietu (Volí chrbát) położony w głównej grani Tatr, na granicy polsko-słowackiej.

Szczyt widoczny jest pomiędzy Żabią Turnią Mięguszowiecką (Žabia veža mengusovská, 2336 m n.p.m.) – rozdziela je Żabia Przełęcz Mięguszowiecka (Východná volia štrbina, 2315 m n.p.m.) – a Hińczową Turnią (Hincova veža, 2378 m n.p.m.).

W grani pomiędzy Wołową Turnią i Hińczową Turnią nie ma wyraźnych kulminacji. Grzbiet przecinają wąskie przełączki z siodłami na zbliżonej wysokości (ok. 2355 m n.p.m.), które w kolejności od Wołowej Turni noszą nazwy:

• Wielka Wołowa Szczerbina (Veľká volia štrbina) ~2355 m,
• Rogata Turniczka (Rohatá vežička) ~2368 m,
• Wielka Rogata Szczerbina (Veľká Rohatá štrbina) – w kształcie litery U z niewielkim skalnym zębem w siodle; ~2355 m,
• Rogata Grań (Rohatý hrebeň),
• Mała Rogata Szczerbina (Malá Rohatá štrbina) – ostro wcięta; ~2355 m,
• Wołowe Rogi (Volie rohy):
  • Mały Wołowy Róg (Malý volí roh) ~2360 m,
  • Wołowy Przechód (Volí priechod) ~2350 m,
  • Wschodni Wołowy Róg (Východný volí roh) ~2370 m,
  • Mała Wołowa Szczerbina (Západná volia štrbina) ~2355 m,
  • Zachodni Wołowy Róg (Západný volí roh) ~2370 m,
• Wołowa Przehyba (Nižná Hincova priehyba) ~2350 m,
• Hińczowy Zwornik (Hincova kopa) ~2360 m – zwornik dla bocznej grani Wołowca Mięguszowieckiego,
• Hińczowa Przehyba (Vyšná Hincova priehyba) ~2345 m,
• Hińczowa Turniczka (Hincova vežička) ~2360 m,
• Hińczowa Szczerbina (Hincova štrbina) ~2355 m.

Bryła Wołowej Turni przypomina nieco piramidę. Jej stoki od strony południowej są znacznie dostępniejsze niż ściana północna (wysokości ok. 400 m) ograniczona dwoma kominami schodzącymi z Żabiej Mięguszowieckiej Przełęczy oraz z Wielkiej Wołowej Szczerbiny. Drugi z kominów nazywano Kominem Stanisławskiego. Widok ze szczytu Wołowej Turni jest o wiele mniej rozległy niż z nieodległych Rysów. Nazwa turni pochodzi od Wołowego Grzbietu.

Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie rogownicy jednokwiatowej.

Historia zdobycia

• Pierwsze wejście: przy okazji przejścia Wołowego Grzbietu: Katherine Bröske, Simon Häberlein, 11 września 1905 r.,
• Pierwsze wejście zimowe: Alfréd Grósz, 5 kwietnia 1913 r.

Drogę prowadzącą na szczyt kominem Stanisławskiego nazwano drogą Stanisławskiego (od nazwiska Wiesława Stanisławskiego, który przeszedł tę trasę wraz ze Zbigniewem Gieysztorem 3 września 1929 r.).