Hińczowa Turnia

Hińczowa Turnia (słow. Hincova veža, niem. Hinzenseeturm, węg. Hincó-tavi-torony) – szczyt tatrzański o wysokości 2377 m n.p.m. położony w głównej grani, na granicy polsko-słowackiej. Należy do Wołowego Grzbietu (Volí chrbát).

Na zachód od Hińczowej Turni znajduje się Mięguszowiecki Szczyt Czarny (2410 m), rozdziela je Czarnostawiańska Przełęcz (Východné Mengusovské sedlo, 2340 m). Od wschodu Hińczowa Turnia graniczy z Wołową Turnią (Volia veža, 2373 m), pomiędzy nimi ciągnie się grań o kilkunastu turniczkach, poprzecinana wąskimi przełączkami.

Są to w kolejności z zachodu na wschód:

• Hińczowa Szczerbina (Hincova štrbina) ~2355 m
• Hińczowa Turniczka (Hincova vežička) ~2360 m
• Hińczowa Przehyba (Vyšná Hincova priehyba) ~2345 m
• Hińczowy Zwornik (Hincova kopa) ~2360 m. Zwornik dla bocznej grani Wołowca Mięguszowieckiego
• Wołowa Przehyba (Nižná Hincova priehyba) ~2350 m
• Wołowe Rogi (Volie rohy)
  • Zachodni Wołowy Róg (Západný volí roh) ~2370 m
  • Mała Wołowa Szczerbina (Západná volia štrbina) ~2355 m
  • Wschodni Wołowy Róg (Východný volí roh) ~2370 m
  • Wołowy Przechód (Volí priechod) ~2350 m
  • Mały Wołowy Róg (Malý volí roh) ~2360 m
• Mała Rogata Szczerbina (Malá Rohatá štrbina) – ostro wcięta; ~2355 m
• Rogata Grań (Rohatý hrebeň)
• Wielka Rogata Szczerbina (Veľká Rohatá štrbina) – w kształcie litery U z niewielkim skalnym zębem w siodle; ~2355 m
• Rogata Turniczka (Rohatá vežička) ~2368 m
• Wielka Wołowa Szczerbina (Veľká volia štrbina) ~2355 m.

Hińczowa Turnia wznosi się nad dolinami: Rybiego Potoku i Mięguszowiecką (Mengusovská dolina). Od Hińczowego Zwornika w kierunku południowym odchodzi boczna grań z najwyższym szczytem nazywanym Wołowcem Mięguszowieckim (Mengusovský Volovec, 2228 m), od którego Hińczowy Zwornik oddzielony jest Wołowcową Przełęczą. Ta boczna grań dzieli Dolinę Mięguszowiecką na Dolinę Hińczową (Hincova dolina) i Dolinę Żabią Mięguszowiecką (dolina Žabích plies).

Widok ze szczytu jest mniej rozległy niż z sąsiedniego Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego.

Hińczowa Turnia (słow. Hincova veža, niem. Hinzenseeturm, węg. Hincó-tavi-torony) – szczyt tatrzański o wysokości 2377 m n.p.m. położony w głównej grani, na granicy polsko-słowackiej. Należy do Wołowego Grzbietu (Volí chrbát).

Na zachód od Hińczowej Turni znajduje się Mięguszowiecki Szczyt Czarny (2410 m), rozdziela je Czarnostawiańska Przełęcz (Východné Mengusovské sedlo, 2340 m). Od wschodu Hińczowa Turnia graniczy z Wołową Turnią (Volia veža, 2373 m), pomiędzy nimi ciągnie się grań o kilkunastu turniczkach, poprzecinana wąskimi przełączkami.

Są to w kolejności z zachodu na wschód:

• Hińczowa Szczerbina (Hincova štrbina) ~2355 m
• Hińczowa Turniczka (Hincova vežička) ~2360 m
• Hińczowa Przehyba (Vyšná Hincova priehyba) ~2345 m
• Hińczowy Zwornik (Hincova kopa) ~2360 m. Zwornik dla bocznej grani Wołowca Mięguszowieckiego
• Wołowa Przehyba (Nižná Hincova priehyba) ~2350 m
• Wołowe Rogi (Volie rohy)
  • Zachodni Wołowy Róg (Západný volí roh) ~2370 m
  • Mała Wołowa Szczerbina (Západná volia štrbina) ~2355 m
  • Wschodni Wołowy Róg (Východný volí roh) ~2370 m
  • Wołowy Przechód (Volí priechod) ~2350 m
  • Mały Wołowy Róg (Malý volí roh) ~2360 m
• Mała Rogata Szczerbina (Malá Rohatá štrbina) – ostro wcięta; ~2355 m
• Rogata Grań (Rohatý hrebeň)
• Wielka Rogata Szczerbina (Veľká Rohatá štrbina) – w kształcie litery U z niewielkim skalnym zębem w siodle; ~2355 m
• Rogata Turniczka (Rohatá vežička) ~2368 m
• Wielka Wołowa Szczerbina (Veľká volia štrbina) ~2355 m.

Hińczowa Turnia wznosi się nad dolinami: Rybiego Potoku i Mięguszowiecką (Mengusovská dolina). Od Hińczowego Zwornika w kierunku południowym odchodzi boczna grań z najwyższym szczytem nazywanym Wołowcem Mięguszowieckim (Mengusovský Volovec, 2228 m), od którego Hińczowy Zwornik oddzielony jest Wołowcową Przełęczą. Ta boczna grań dzieli Dolinę Mięguszowiecką na Dolinę Hińczową (Hincova dolina) i Dolinę Żabią Mięguszowiecką (dolina Žabích plies).

Widok ze szczytu jest mniej rozległy niż z sąsiedniego Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego.

Historia zdobycia

Pierwsze odnotowane wejścia:

• latem – Karol Englisch, Johann Hunsdorfer 30 lipca 1903 r.
• zimą – Mieczysław Lerski, Jerzy Maślanka 21 marca 1910 r.