Willa Leopolda Kindermanna

Willa Leopolda Kindermana – willa znajdująca się przy ul. Wólczańskiej 31/33 w Łodzi i należąca pierwotnie do Leopolda Kindermana. Jeden z najlepszych przykładów architektury secesyjnej w Polsce i Europie. Jednolita stylowo zewnętrznie i we wnętrzach (stiuki, witraże).

Willa Leopolda Kindermana – willa znajdująca się przy ul. Wólczańskiej 31/33 w Łodzi i należąca pierwotnie do Leopolda Kindermana. Jeden z najlepszych przykładów architektury secesyjnej w Polsce i Europie. Jednolita stylowo zewnętrznie i we wnętrzach (stiuki, witraże).

Historia

Zaprojektowana została około 1901 roku przez jednego w wybitnych łódzkich architektów, głównego propagatora na gruncie łódzkim secesji – Gustawa Landau-Gutentegera. Powstała w latach 1902–1903, na parceli otrzymanej w posagu żony – Laury Elizy, z d. Feder. Po śmierci L. Kindermanna przeszła na własność Emila Eiserta (stąd nieraz nazywana „willą Eiserta”), po ponownym ożenku wdowy po Leopoldzie Kindermanie z nim. Po jego śmierci (24 września 1939) ponowna wdowa mieszkała w niej do końca okupacji niemieckiej w Łodzi podczas II wojny światowej (19 stycznia 1945), kiedy to w obliczu zbliżającej się do miasta Armii Czerwonej wyjechała do Niemiec.

W willi mieści się oddział Miejskiej Galerii Sztuki (Galeria Willa). Istnieje idea, szczególnie promowana przez łódzkich przewodników turystycznych, żeby pomieścić w niej, w miejsce galerii sztuk pięknych, muzeum łódzkiej secesji. Willa jest w trakcie (2010–2013) gruntownego remontu renowacyjnego.

Opis architektoniczno-artystyczny

Elewacja budynku jest bogato zdobiona elementami roślinnymi. Do willi prowadzi wejście z portykiem wspartym na rzeźbach dwóch jabłoni. Stąd jej inna nazwa – "willa pod jabłoniami".

Wnętrza zdobione secesyjną dekoracją stiukową w formie liści kasztanowca, kwiatów róży, jabłoni, maków. Znajdują się oryginalne witraże: w oknie klatki schodowej, przedstawiający bosonogą kobietę w zielonej tunice i z kwiatami we włosach, jako wyobrażenie bogini poranków – Jutrzenki, o czym świadczy świecąca nad jej głową gwiazda zaranna oraz w parterowym salonie witraż z artystycznie przetworzonym widokiem na jezioro i zamek k. Montreux w Szwajcarii. Okna wilii, zgodnie z założeniami architektury secesyjnej, mają różne kształty, nie ma dwóch identycznych, niektóre osłonięte są ozdobnymi kratami o falistych łukach.

Od strony ogrodu "kuchenna" klatka schodowa w kształcie okrągłej wieżyczki. W jednym z naroży rzeźba krasnala-atlanta.