Wielka Buczynowa Turnia

Wielka Buczynowa Turnia (słow. Veľká Bučinová turnia, niem. Großer Buczynowaturm, węg. Nagy Buczynowa-torony, 2182 m n.p.m.) – najwyższy szczyt w grupie Buczynowych Turni, znajdujący się w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, pomiędzy Buczynowymi Czubami, od których oddziela ją Przełęcz Nowickiego, a Małą Buczynową Turnią, od której oddzielona jest Buczynową Przełęczą.

Wielka Buczynowa Turnia (słow. Veľká Bučinová turnia, niem. Großer Buczynowaturm, węg. Nagy Buczynowa-torony, 2182 m n.p.m.) – najwyższy szczyt w grupie Buczynowych Turni, znajdujący się w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, pomiędzy Buczynowymi Czubami, od których oddziela ją Przełęcz Nowickiego, a Małą Buczynową Turnią, od której oddzielona jest Buczynową Przełęczą.

Topografia

W grani pomiędzy Wielką Buczynową Turnią a Przełęczą Nowickiego widoczna jest niewielka, ale wyraźnie wyodrębniona turnia nazwana Budzową Igłą. Od masywu samej Wielkiej Buczynowej Turni oddziela ją Budzowa Przełączka. Wyżej, w południowej ścianie widnieje jeszcze kilka innych turniczek, z których najwyższa nazywana jest Buczynową Turniczką. Na stokach Buczynowych Turni często pojawiają się kozice.

Południowa ściana, schodząca do Dolinki Buczynowej ma ok. 310 m wysokości. W kierunku doliny Pańszczycy nieco niższą ścianę (ok. 300 m) przecina grzęda (ok. 200 m wysokości). Grzędą i ścianami poprowadzono kilka dróg wspinaczkowych o różnej skali trudności.

Opis szczytu

Pierwsze turystyczne wejścia:

• latem – ks. Walenty Gadowski, Antoni Panek, 19 sierpnia 1902 r.,
• zimą – Leon Loria, Jan Małachowski, Stanisław Zdyb, 25 kwietnia 1911 r.

Wielka Buczynowa Turnia była wielokrotnie opisywana w literaturze polskiej, nawet w czytankach szkolnych. W 1908 r., jeszcze przed utworzeniem TOPR-u, Mariusz Zaruski, Klemens Bachleda i inni uratowali uwięzionego w jej skałach przez 2 doby turystę Zygmunta Dadleza, co Zaruski opisał w swojej książce Na bezdrożach tatrzańskich. Jesienią 1909 r. na ścianach tego szczytu zginął jeden z towarzyszy Ferdynanda Goetla, jego samego i pozostałych uratował dopiero co powstały TOPR. Goetel opisał to w opowiadaniu W Buczynowej Turni, które przed wojną było w czytankach szkolnych.

Nazwa Buczynowych Turni jest pochodzenia góralskiego, natomiast podział na Wielką i Małą Buczynową Turnię oraz nazwę Buczynowej Przełęczy wprowadził ks. Gadowski w latach 1902-03.

Z rzadkich roślin występuje rogownica jednokwiatowa – gatunek w Polsce występujący tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach.

Szlaki turystyczne

– szlak Orlej Perci. W 1903 r. przechodził przez sam szczyt, jednak odnowione w okresie międzywojennym znakowania omijają wierzchołek, prowadząc południowymi stokami Wielkiej Buczynowej Turni. Niebezpieczne przejście poniżej Budzowej Przełączki jest ubezpieczone łańcuchami.

• Czas przejścia z Zawratu na Krzyżne: 6:40 h
• Czas przejścia z Krzyżnego na Kozi Wierch (część Zawrat – Kozi Wierch jest jednokierunkowa!): 3:35 h