Ulica Zamkowa – ulica na Starym Mieście w Poznaniu, zlokalizowana pomiędzy Starym Rynkiem, a ul. Rynkową i Wzgórzem Przemysła (to właśnie od Zamku Królewskiego na Wzgórzu wzięła się nazwa ulicy).
Trakt w tym miejscu wytyczony był już w średniowieczu, ale odbiegał nieco od obecnego przebiegu. Ulica w dzisiejszej formie była zawsze ważnym elementem poznańskiego świata gastronomicznego - mieściło się tu dużo restauracji i stan ten trwa do dnia dzisiejszego (przed II wojną światową były to głównie jadłodajnie niskiej kategorii). W okresie międzywojennym istniał tu urząd stanu cywilnego (obecnie w budynku Wagi Miejskiej). W 1939, podczas prac kanalizacyjnych, odkryto pod ulicą drewniane rury wodociągowe.
Kamienica pod numerem 5 należała od 1889 do Stanisława i Konstancji z Ziołeckich Sławskich i była znaczącym ośrodkiem życia towarzyskiego Polaków. Wychował się tutaj Roger Sławski i Maria Wicherkiewiczowa (pisarka). Bywali tutaj często dr Bolesław Krysiewicz i Stefan Cegielski - syn Hipolita. Przy ulicy działała księgarnia Juliusza Munka - wydawcy dzieł literatury polskiej.
Pod numerem 7 spotykali się poznańscy komuniści i działacze rewolucyjni. W latach 1923-1926 działał tu Uniwersytet Robotniczy. Prawdopodobnie również w tym domu wcześniej powstała czytelnia (1823), będąca zaczynem późniejszego Kasyna Polskiego. Przychodzili doń m.in. Jędrzej Moraczewski, Cyprian Jarochowski, Wiktor Kurnatowski, Karol Libelt, Karol Marcinkowski i Teodor Teofil Matecki. W wyniku tych spotkań zrealizowano m.in. pomysły powołania Teatru Polskiego i Bazaru.
Na rogu Starego Rynku stoi kamienica należąca ongiś do Cyryla Ratajskiego.
Ulica jest wybrukowana, opadająca z zachodu, ku wschodowi (Rynkowi). | 
