Teatr Dramatyczny

Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku – białostocki teatr dramatyczny, założony w 1938 roku.

Teatr położony jest na terenie parku Księcia J. Poniatowskiego przy ul. Elektrycznej 12.

Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku – białostocki teatr dramatyczny, założony w 1938 roku.

Teatr położony jest na terenie parku Księcia J. Poniatowskiego przy ul. Elektrycznej 12.

Historia

Teatr mieści się w gmachu zaprojektowanym przez Jarosława Girina, zbudowanym w latach 1933-1938. Pierwotnie gmach miał zostać Domem Ludowym im. J. Piłsudskiego. Jednak przed ukończeniem budowy ludność Białegostoku zadecydowała, aby zmienić profil obiektu. Tak powstał Teatr Miejski im. Józefa Piłsudskiego, który ofiarowano pierwszemu marszałkowi w podziękowaniu za niepodległość Polski.

W 1940 roku, po włączeniu Białegostoku w skład ZSRR, władze radzieckie upaństwowiły placówkę i przekształciły ją w Państwowy Teatr Polski Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Jego dyrektor, Aleksander Węgierko, powołał do życia pierwszy stały zespół. W spektaklach występowali m.in: Iryna Borodowska, Jacek Woszczerowicz, Seweryn Butrym, Tola Mankiewiczówna i Anatol Szałowski. Przedstawienia odbywały się w języku polskim. Wystawiano twórczość polskich i zagranicznych dramaturgów, m.in. „Intrygę i miłość” Friedricha Schillera, „Moralność pani Dulskiej” i „Pannę Maliczewską” Gabrieli Zapolskiej, „Dożywocie” Aleksandra Fredry, „Kordiana” Juliusza Słowackiego, „Wesele” i „Noc listopadową” Stanisława Wyspiańskiego. Przy teatrze działało też studio na młodzieży.

Zmiany w teatrze zostały źle przyjęte przez społeczeństwo, które widziało w Teatrze Miejskim im. Józefa Piłsudskiego pomnik patriotyzmu. Wybuch wojny niemiecko-radzieckiej był przyczyną likwidacji teatru. Jednak już we wrześniu 1944 roku powstał Teatr Wojewódzki w Białymstoku (w tym okresie działał jedynie Teatr w Lublinie). Początkowo spektakle odbywały się w budynku obecnego Kina Ton, a od 1948 w obecnym budynku. W 1950 teatr został ponownie upaństwowiony – aby zatrzeć pamięć o Józefie Piłsudskim nadano mu imię Aleksandra Węgierki.

Dyrekcja

• 1938-1940 – Aleksander Węgierko, dyrektor naczelny i artystyczny – założyciel teatru
• 1955-1959 – Irena Górska, dyrektor naczelna i artystyczna
• 1961-1967 – Jerzy Zegalski, dyrektor naczelny i artystyczny
• 2002-2012 – Piotr Dąbrowski, dyrektor naczelny i artystyczny
• od 2012 roku - Agnieszka Korytkowska-Mazur, dyrektor naczelna i artystyczna

Siedziba teatru

Teatr Dramatyczny mieści się w zabytkowym budynku, wybudowanym pod koniec lat 30. XX wieku w stylu modernistycznym. Do tej pory zachował się oryginalny rozkład wnętrz teatralnych.

Teatr posiada trzy sceny:

• Scena Duża – widownia na 502 widzów (parter - 306, balkon - 196),
• Scena Mała – widownia na 100 widzów, prezentuje mniejsze formy teatralne,
• Scena Foyer – o charakterze kawiarnianym,

Instytucja posiada własne pracownie: krawieckie, modelatorsko-plastyczną, szewską, perukarską (charakteryzatornia), stolarską. Przy Teatrze działa też Archiwum Artystyczne, dokumentujące różnorodne działania artystyczne od 1944 roku, a także Biblioteka teatralna.

Zespół na sezon 2011/2012

Zespół Artystyczny 2011/2012

Kontrowersje

Decyzją marszałka woj. podlaskiego Jarosława Schabieńskiego, 12 maja 2007 Aleksander Węgierko przestał być patronem Teatru Dramatycznego w Białymstoku. Przywrócono pierwotnego patrona, tj. Józefa Piłsudskiego. Nazwa utrzymała się jednak tylko przez pół roku. Podczas listopadowej sesji rady miejskiej, radni Białegostoku ponownie nadali Teatrowi Dramatycznemu imię Aleksandra Węgierki.

Niektóre źródła wskazuję, że dyrektor Węgierko traktował teatr jak jedno z narzędzi radzieckiej agitacji. Według białoruskiego historyka Jauhiena Siamaszki dyrektor twierdził, że teatr może być najlepszym nośnikiem ideologii komunistycznej do masz pracujących.